Όπως ο Δρ. Παναγιώτης Ήφαιστος έγραψε «συνιστώ σε όλους να ακούσουν οπωσδήποτε την συνέντευξη της συναδέλφου…» [στο] ΣΚΑΪ : ΣΚΑΪ Player Radio ], άκουσα πολύ προσεκτικά την συνέντευξη τούτη. Όχι σαν «επικοινωνιολόγος», αλλά σαν ένας μέσος Έλληνας.
Ακούγοντας λοιπόν πάρα πολύ προσεκτικά την συνέντευξη της συναδέλφου κα Θάλεια Δραγώνα, μου έρχονται στον νου δύο ήρωες της νεοτερικότητας (modernity), τους οποίους η κα Δραγώνα τέλεια εκπροσωπεί. Και οι δύο έχουν δουλέψει πάρα πολύ σκληρά γιά την αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας.
1) Baron Anthony Giddens (1990). The Consequences of Modernity. Stanford University Press: Palo Alto, CA.
2) Sir Eric John Ernest Hobsbawm (1990). Nations and Nationalism since 1780: Programme, Myth, Reality. Cambridge University Press: Cambridge, UK.
Για τα πιθανά λάθη του Baron Anthony Giddens έχω ιδίαν γνώση μέσω της εργασίας μου στα παρακάτω άρθρα:
Sołowiej, D. and Georgantzas, N.C. (2009). Toward a validation of Anthony Giddens’ globalization. Global Studies Journal 2(1): 109-126.
Georgantzas, N.C., Katsamakas, E.G. and Sołowiej, D. (2009). Giddens’ globalization: exploring dynamic implications. In Proceedings of the 27th International System Dynamics Society Conference, 26-30 July, Albuquerque, New Mexico, USA (23 pgs).
Η δε αντίκρουση του Sir Eric John Ernest Hobsbawm στα περί έθνους ήδη έγινε από έναν ειδικό επί της πολιτικής επιστήμης, τον Δρ. Γιώργο Δ. Κοντογιώργη , Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου, στην Ελευθεροτυπία, στις 6.4.1995.
Κατά τον Δρ. Κοντογιώργη, «η ‘εκσυγχρονιστική’ νεοτερικότητα αντιστρέφει τη λογική του κοινωνικού γεγονότος και της ιστορίας, μεταβάλλοντας την παραμορφωτική απεικόνιση σε αλήθεια, προκειμένου να εμπορευθεί ως κακόμορφος μεταπράτης την ‘επίσημη’ ιστορία…». Αλλά και «ο φόβος της προόδου, που συνέχεται… με την απελευθέρωση της κοινωνίας από το καθεστώς του διαμεσολαβούμενου υπηκόου και την διεκδίκηση της ιδιότητας του εντολέως στο πολιτικό σύστημα, αποτελεί το πραγματικό διακύβευμα [που] κρύβεται πίσω
από τη συζήτηση για το έθνος».
Οι θέσεις των Baron Anthony Giddens και Sir Eric John Ernest Hobsbawm είναι θέσεις που οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν ως θέσεις αντιπαλογνωσίας. Πολεμούμε αυτές τις θέσεις με διάλογο. Όπλο μας είναι η ελληνογνωσία.
Απέχει όμως κατά στάδια το να έχουμε ανθρώπους όπως η κα Θάλεια Δραγώνα, που άμεσα εκπροσωπούν αυτές τις θέσεις, μέσα σε νευραλγικές θέσεις στην Ελλάδα. Από εκεί μπορούν με τις επιλογές τους να αναγορεύουν την κενολογία σε προτέρημα και το μετακενωτικό μηρυκισμό σε μέτρο επιστημονικής πρωτοτυπίας.
Συμφωνώ απόλυτα με την συνάδελφο Δρ. Nina Gatzoulis. Από την παρούσα θέση της, η κα Δραγώνα υπονομεύει την ελληνογνωσία και την αντιπαλογνωσία που μας χρειάζεται γιά την στήριξη της ταυτότητας των Ελληνίδων και Ελλήνων. Απλά, από την παρούσα θέση της, η κα Δραγώνα μας αφοπλίζει (Πανταχού παρούσα…).
