Tων Νoam Cohen και Βrian Stelter, The New York Times
Πριν από περίπου τρεις μήνες, η WikiLeaks, η ιστοσελίδα που φιλοδοξεί να γίνει «η υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», δημοσίευσε ένα κατεπείγον μήνυμα στο Τwitter: «Εχουμε κρυπτογραφημένα βίντεο αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων σε αμάχους. Χρειαζόμαστε βοήθεια!».
Το αποτέλεσμα το είδε ολόκληρος ο κόσμος στις αρχές της εβδομάδας: ένα συγκλονιστικό βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από αμερικανικό ελικόπτερο τύπου Απάτσι και δείχνει τους αμερικανούς στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να σκοτώνουν συνολικά 12 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο εργαζομένων στο πρακτορείο Reuters.
Δυόμισι χρόνια προσπαθούσε το Reuters να το πάρει στα χέρια του διά της παραδοσιακής οδού, επικαλούμενο τον νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης: η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν. Μέχρι που από μια «θαρραλέα πηγή», την οποία μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, διέρρευσε το βίντεο στη WikiLeaks. Ηταν κρυπτογραφημένο, κάποια «ερευνητικά ινστιτούτα» όμως, τα οποία επίσης δεν θα μάθουμε ποτέ, προσφέρθηκαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και αμέσως έκανε τον γύρο του κόσμου.
Προστατεύουν τις πηγές
Δεν είναι το πρώτο scoop της WikiLeaks. Από το 2006 οπότε και ιδρύθηκε, από τον αυστραλιανό χάκερ και δημοσιογράφο Τζούλιαν Ασέιντζ και μερικούς ακόμα ακτιβιστές και ειδικούς στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έχει δημοσιεύσει απόρρητα ντοκουμέντα για ρίψη τοξικών αποβλήτων στην Αφρική· πρωτόκολλα από τη διαβόητη αμερικανική βάση του Γκουαντάναμο στην Κούβα· υποκλεμμένα ηλεκτρονικά μηνύματα από τον προσωπικό λογαριασμό της Σάρα Πέιλιν· τη μυστική λίστα μελών του ακροδεξιού Βρετανικού Εθνικού Κόμματος και άλλα πολλά. Η μεγάλη δύναμη της ιστοσελίδας είναι η ανωνυμία. Ολες οι πηγές, αυτοί που αποφασίζουν να διαρρεύσουν στην ιστοσελίδα απόρρητες ή ευαίσθητες ή λογοκριμένες πληροφορίες για κυβερνήσεις ή πολυεθνικές, προστατεύονται μέχρις εσχάτων.
Εκ των πραγμάτων, μια ιστοσελίδα όπως αυτή έχει πολλούς εχθρούς. Ο αμερικανικός στρατός τη χαρακτήρισε τον περασμένο μήνα σε έκθεσή του απειλή για τις επιχειρήσεις του· και είναι πολλοί αυτοί που έχουν επιχειρήσει να τη φιμώσουν- ο αμερικανός δικαστής Τζέφρι Γουάιτ, για παράδειγμα, είχε διατάξει το 2008 να κλείσει η αμερικανική έκδοση της ιστοσελίδας, για να συνειδητοποιήσει στη συνέχεια πως η εντολή του ήταν ανεφάρμοστη.
Πόσο αξιόπιστη είναι όμως η WikiLeaks; Θεωρητικά, υπάρχει πίσω της μια ομάδα ανθρώπων που ελέγχει τη γνησιότητα κάθε ντοκουμέντου προτού το δημοσιεύσει- αν και όπως επεσήμανε πρόσφατα το περιοδικό «Wired», με τη δημοσιοποίηση περίπου 1.000 ντοκουμέντων καθημερινά, η εξακρίβωση και η διασταύρωση στοιχείων δυσκολεύουν. Οπως και να έχει, λίγοι αμφιβάλλουν πως η WikiLeaks βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας εποχής στην ενημέρωση. «Υπάρχει πάντως και ένα προσωπικό κίνητρο», ομολόγησε ο Ασέιντζ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon. com: «τρελαίνομαι να κατατροπώνω καθάρματα».
ΝΕΑ
