Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Αυτοκρατορικά συνέδρια, μάσες, χάψες και καλοπέραση στη Χαλκιδική των «εκπροσώπων» των Ελλήνων Προλεταρίων!!!
Δεκαετίες ολόκληρες, τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, οι εργολάβοι του συνδικαλισμού, με την ξύλινη γλώσσα και τις κομματικές εξαρτήσεις, που οδηγούν αρκετούς στη βουλή, πρωταγωνίστησαν για πολλοστή φορά στο θέατρο των εργατικών αγώνων.


Το τρίτο θεμέλιο της δημοκρατίας, ο συνδικαλισμός, όπως έλεγε η διαβόητη Διακήρυξη της 3 του Σεπτέμβρη του 1974, αποδείχθηκε το λιθάρι πάνω στο οποίο χτίστηκε το φαυλοκρατικό συντεχνιακό πασοκικό κράτος, το οποίο κονιορτοποίησε κάθε έννοια, ταξικών αγώνων. Πρόκειται για το «συνδικαλισμό» μέσα από τον οποίο αναδείχθηκαν πολυτελώς διαβιούντες αργόσχολοι εργατοπατέρες (Σκιαγράφηση αυτού του εργατοκτόνου και αθλίου κοινωνικού φαινομένου βλ. στο έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα», Αθήνα 2002, σελ. 228-237).
Πρόκειται για κομματικά κρατικοδίαιτα στελέχη, για ένα προκλητικό κηφηναριό, για το οποίο ο Άγγλος φιλόσοφος Τ. Χομπς (1588-1979) γράφει: «Ο μεγάλος αριθμός των συντεχνιών είναι σαν μικρές δημοκρατίες μέσα στα σπλάχνα μιας μεγάλης, όπως τα σκουλήκια στα έντερα ενός φυσικού ανθρώπου» (βλ. το έργο του : «Λεβιάθαν», εκδ. «Αναγνωστίδης, χ.χ. σελ. 190).
Ερώτημα: Από τα σκουλήκια αυτά πως θα απαλλαγεί η Ελλάδα;