Η κρίση στην Ελλάδα και οι πιθανές επιπτώσεις της στα Εθνικά θέματα

Του Πανίκου Ελευθερίου

Μετά την ψήφιση των μέτρων που επέβαλαν οι ξένοι, από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, η Ελλάδα πλέον (συνεπώς και το Ελληνικό Έθνος στο σύνολό του), βρίσκεται ουσιαστικά υπό κηδεμονία. Γίνεται αντιληπτό ότι το πρόβλημα δε θα έχει μόνο οικονομικές προεκτάσεις. Οι νόρμες που μας έχουν επιβάλει στα οικονομικά, ουσιαστικά καθιστούν αδύνατη την άσκηση ανεξάρτητης και ανεπηρέαστης από ξένα κέντρα αποφάσεων, Εθνικής πολιτικής. Το φυσικό επακόλουθο στο “ντόμινο των οικονομικών εξελίξεων”, μπορεί να είναι και κάποιες ολέθριες επιπτώσεις στα Εθνικά μας θέματα.

Αν δεν αφυπνιστεί ο Οικουμενικός Ελληνισμός (αν δεν ενσκήψουν στο πρόβλημα, τα ανά την υφήλιο δυνατά Ελληνικά μυαλά κι αν δεν βάλουν και το χέρι στη τσέπη κάποιοι έχοντες), κι αν τελικά δεν γίνει πραγματικότητα η γενική εξυγίανση που υπόσχονται οι ηγέτες εντός της χώρας, τότε νομοτελειακά οδεύουμε προς το τέλος. Αν δεν ορθοποδήσει σύντομα, η Ελλάδα μας κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα πολυπολιτισμικό κράτος, με μειωμένη εθνική κυριαρχία, που προορίζεται από τους Ευρωπαίους “εταίρους” και τους “υπερατλαντικούς συμμάχους”, για να υποδεχθεί και να “απορροφήσει” ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς λαθρομεταναστών, ούτως ώστε να αποτραπεί η μετάβαση τους στις δικές τους χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης.

Οσφραίνονται όλοι πια, την δύσοσμη Ελληνική “οικονομική αποσύνθεση” η οποία μοιραία “εκπέμπει” ταυτόχρονα και την αδυναμία του Ελληνισμού να υπερασπίσει τα ζωτικά του συμφέροντα. Άλλο που δεν θέλουν όλοι αυτοί (και γνωστοί σε όλους μας) που αποβλέπουν στον νέο Εθνικό ακρωτηριασμό του Ελληνισμού. Η μεθοδευμένη (και με “βοήθεια” εκ των έσω) οικονομική εξαθλίωση του Ελληνικού κράτους, τους πάει γάντι. Ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την εκμετάλλευση από τους ξένους του Ελληνικού Εθνικού πλούτου (τα πετρέλαια και τα ορυκτά, για τα οποία επικρατεί μια ύποπτη σιωπή).

Οι νουνεχείς Έλληνες ανά την υφήλιο, παρακολουθούν με θλίψη τα όσα συμβαίνουν στην Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα. Διαπιστώνουν με τρόμο ότι ο Ελληνισμός βρίσκεται στην πιο δύσκολη περίοδο στην μακραίωνη και ταραχώδη ιστορία του. Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα και με τον Γιώργο Παπανδρέου στο πρωθυπουργικό αξίωμα, απειλείται η συνέχεια της Ελλάδας ως συγκροτημένου κράτους, αλλά και η επιβίωση του Έθνους στο σύνολο του. Αυτά που συμβαίνουν στις μέρες μας επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες αυτών που είχαν προβλέψει το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας, βασιζόμενοι και στις δικές του διακηρύξεις: «Να εμποδίσουμε και να αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στη χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μία σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα…»

Φαίνεται ότι επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου το “όραμα” αυτό (που ταυτίζεται απόλυτα με τις επιβουλές των ξένων) θα υλοποιείται με πιο γοργούς ρυθμούς. Η πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για την χορήγηση ιθαγένειας τους αλλοδαπούς αναμένεται ότι θα δώσει την… “τέλεια ώθηση” προς μία πολυπολιτισμική Ελλάδα, κινώντας τα γρανάζια ενός μηχανισμού αφελληνισμού της Ελλάδας. Με τους ρυθμούς που πάμε, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι στο μέλλον, ένας συνασπισμός ξενόφωνων “Ελληνικών” κομμάτων (“ελληνοποιημένων” Αλβανών, Πακιστανών, Αφγανών, Νιγηριανών κ.α.), δεν περάσει ένα νομοσχέδιο που θα αλλάζει όχι μόνο το όνομα της Ελλάδας, αλλά και τα πάντα που θα θυμίζουν την Ελλάδα που ξέρουμε. Ας μην βιαστούν κάποιοι να μιλήσουν για ακραία σενάρια! Μήπως δηλαδή αυτά που βιώνουμε στις μέρες μας, δεν φάνταζαν ακραία, πριν από είκοσι χρόνια;

Εν μέσω αυτού του κλίματος, επισκέπτεται την Αθήνα με τον αέρα του Νεοσουλτάνου, ο Ερτογάν. Γίνεται ήδη λόγος για τα “δώρα” που είναι έτοιμος να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου στον Τούρκο ομόλογό του, ενώ οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι η Ελλάδα ελπίζει μόνο να πάρει κάποιες εύηχες υποσχέσεις. Για πολλούς, η επίσκεψη Ερτογάν είναι η αρχή ενός νέου κύκλου εκπτώσεων στα Εθνικά θέματα, σε μια εποχή που η Ελλάδα είναι ακόμα πιο ευάλωτη, λόγω των τωρινών οικονομικών της προβλημάτων. Ακόμα και πριν από την εκδήλωση και κορύφωση της οικονομικής κρίσης, τα δεδομένα στα Εθνικά θέματα μόνο θετικά δεν ήταν. Στο Κυπριακό μετά από την πολιτική των “προσφορών” του Δημήτρη Χριστόφια, κυοφορείται “λύση” τουρκικών προδιαγραφών, Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στο Σκοπιανό, βρισκόμαστε κοντά στην αποδοχή ονομασίας που “χαρίζει” ονομασία με τον όρο Μακεδονία στους επίδοξους κλέφτες της ιστορίας μας. Στο Αιγαίο οι γκρίζες ζώνες είναι ήδη πραγματικότητα, ενώ οι Τούρκοι δεν μένουν ως εκεί (και θα το αποδείξει στην πράξη κατά την επίσκεψη του ο Ερτογάν.) Η Θράκη είναι το επόμενο κομμάτι του Ελληνισμού που απειλείται άμεσα με “Κυπροποίηση”, ενώ το Βορειοηπειρωτικό βγήκε από την ατζέντα εδώ και κάποιες δεκαετίες, με τους Αλβανούς να ορέγονται κι αυτοί Ελληνικά εδάφη.

Ο Ελληνισμός αιμορραγεί ακατάσχετα. Ως Έλληνες, ούτε και στους αιώνες που βρισκόμαστε στην σκλαβιά, δεν βιώσαμε τέτοιον “Εθνικό μαρασμό”. Παρά την ολοκληρωτική κατοχή σε όλη την Εθνική επικράτεια, κρατήσαμε αναμμένη στην φλόγα της αντίστασης και ζωντανή την ελπίδα για την λευτεριά. Τώρα όμως, στον “σύγχρονο κόσμο” της “νέας Τάξης πραγμάτων”, η κατοχή κι η υποδούλωση παίρνουν άλλη μορφή κι ο κίνδυνος είναι ακόμα πιο μεγάλος. Όταν πριν από αρκετά χρόνια κάποιοι προέβλεψαν ότι ο Ελληνισμός θα πληγεί ανηλεώς από ξένα κέντρα, μέχρι να “συνετιστεί” και να υποκύψει, παύοντας να στέκεται εμπόδιο στα σχέδια της “Νέας Τάξης Πραγμάτων” και της “παγκοσμιοποίησης”, αντιμετωπίστηκαν με χλευασμό. Σήμερα όμως, αποδεικνύεται ότι είχαν δίκαιο.

Ο ελληνικός λαός ήδη άρχισε να αντιδρά έντονα στα σχέδια αυτά. Μένει να ακολουθήσει η ηγεσία. Μια θετική νότα είναι οι κόκκινες γραμμές του Αντώνη Σαμαρά, οι οποίες είναι η μη διαπραγμάτευση για τα εθνικά θέματα αυτές τις κρίσιμες ώρες. Υπάρχουν πάμπολλα επιχειρήματα που μπορεί κανείς να αντιτάξει στα “επιχειρήματα” αυτών που επιδιώκουν την παράδοση του Ελληνισμού στις ορέξεις της Παγκοσμιοποίησης. Η κοινή λογική επιτάσσει ότι σε αυτό το στάδιο, με τον Ελληνισμό ευάλωτο, αποδυναμωμένο οικονομικά και διπλωματικά (λόγω των συνεχών υποχωρήσεων των τελευταίων δεκαετιών), και με την Τουρκία να βρίσκεται στα πρόθυρα κρίσης με τους συμμάχους και συνεργάτες της (γιατί έχουν αντιληφθεί την πραγματική της υπόσταση, αυτήν δηλαδή του αμφίβολου και αναξιόπιστου σύμμαχου) , δεν θα πρέπει να επειγόμαστε για οποιουδήποτε είδους διαπραγματεύσεις που στοχεύουν στο “κλείσιμο” των Εθνικών θεμάτων.

Ας περιμένουμε λίγο να γυρίσει ο τροχός και να αλλάξουν τα δεδομένα στη διεθνή σκακιέρα. Μπορεί πολύ σύντομα (πιο σύντομα από ότι αναμένουν κάποιοι της “σχολής σκέψης” της… υποταγής εδώ και τώρα για να αποδείξουμε ότι είμαστε τα “καλά παιδιά”), οι συγκυρίες να είναι πολύ πιο ευνοϊκές για τον Ελληνισμό. Αυτές τις κρίσιμες στιγμές διερωτόμαστε: Θα ακούσει ο Γιώργος Παπανδρέου τις φωνές της λογικής ή θα συνεχίσει την πολιτική των υποχωρήσεων; Είναι αλήθεια ότι η… Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ή πεθαίνει σύντομα, λόγω οικονομικών προβλημάτων και ενός πρωθυπουργού, ανίκανου (και απρόθυμου) να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ασκώντας Ελληνική Εθνική πολιτική;