Μέσα στη δίνη των τελευταίων εξελίξεων δεν έμεινε χρόνος, ούτε διάθεση ίσως(;) για εορτασμούς και μνήμες! Ή μήπως δεν είναι μόνον αυτό; Μήπως σκεφθήκαμε αφενός ότι η ανάμνηση της Άλωσης χαλάει το κλίμα της νέας ελληνοτουρκικής προσέγγισης (βρήκε ευκαιρία ο μεμέτης και ξανάρθε, μου κάνει εμένα αυτό). Μήπως σκεφθήκαμε αφετέρου, ότι το κλίμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι και το καλύτερο μετά από τα τελευταία γεγονότα, τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων απέναντι στο «ελληνικό πρόβλημα» και ο αντίκτυπος που είχε στον ελληνικό λαό;
Μοιραίο είναι να σκεφτούμε αν πίσω από την προσέγγιση ή μάλλον την επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, κρύβεται κάτι άλλο! Πολλά γράφτηκαν, πολλά ακούστηκαν και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου Πελάγους, για συνδιαχείρισή του, για συστήματα χτένες και άλλες τέτοιες ανακαλύψεις, που δίνουν νέα διάσταση στις σχέσεις με τη γείτονα. Άλλη μία φορά τίποτα δεν είναι καθαρό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στις προοπτικές που ανοίγονται και αυτό είναι το χειρότερο.
Μοιραίο επίσης είναι να αναρωτηθούμε: που πήγε το όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή για πλήρη και ισότιμη ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΟΚ, που πήγε η πεποίθησή του ότι η ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας θα επέλυε τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, την οικονομική υπανάπτυξη, την ανασφάλεια, την τότε πολιτική ανωμαλία και θα συνέβαλε στην σταθεροποίηση της Δημοκρατίας; Που πήγε ο στόχος του να μπορεί η Ελλάδα, ως ευρωπαϊκή χώρα να είναι «παρούσα» και να επηρεάζει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση; Χάσαμε λοιπόν την πεμπτουσία της συμμετοχής μας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα και αυτό είναι το χειρότερο!
Η πεμπτουσία αυτή, μάλλον χάθηκε μέσα στην σύγχυση και τελικά στην παρεξήγηση του ρόλου μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρώπη στα μάτια του Έλληνα ίσον κονδύλια, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, θαλασσοδάνεια. Τα κονδύλια ανάπτυξης έγιναν καταναλωτικά αγαθά και αντικείμενα επίδειξης πλούτου, μα πλούτου πλασματικού και εύθραυστου. Μεγάλο μέρος των αγροτικών επιχορηγήσεων κατατέθηκε σε σκυλάδικα της επαρχίας. Μέρος των χρημάτων για την ανάπτυξη των υποδομών κολύμπησαν στο επιδοτούμενο λάδι ή/και χάθηκαν στο δρόμο. Και όλα αυτά γιατί; Για να φθάσουμε εδώ; Στο «βούρδουλα» της περίφημης τρόικας;
Μισώ το βούρδουλα. Και κάθε είδους καταπίεση. Πολύ περισσότερο όταν αυτή έχει να κάνει με υπόδειξη στη λήψη αποφάσεων. Μπορεί η απόφαση κατά ιδία βούληση να επισείει τον κίνδυνο λαθών, μα είναι καθόλα δική μας. Δε μπορούμε από τη μία να είμαστε Ελληνάρες, επαναστάτες και από την άλλοι επαίτες. Ο λαός μας ήταν πάντα περήφανος, προσαρμοστικός εύκολος σε δύσκολες καταστάσεις και έξω καρδιά. Μας έδειξαν λάθος δρόμο, μας πήγαν αλλού. Ξεχάσαμε την παροιμία, τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, μιλώντας πάντα για το δικό μας λάδι και το δικό μας ξύδι που χρησιμοποιούσαμε, όσο είχαμε, άντε να παίρναμε και λίγο από το γείτονα. Μα πάντα το γυρνάγαμε πίσω στην ώρα του. Σήμερα έχουμε ξεφύγει. Το λάδι τρέχει στους δρόμους και στα πολιτικά γραφεία και το ξύδι έγινε balsamicο και μάλιστα εισαγόμενο.
Από την άλλη, εμείς οι ίδιοι θρέψαμε το σύστημα που μας έπνιξε και αυτό είναι το χειρότερο. Στα χρόνια του εργασιακού μας βίου, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο μπήκαμε στη λογική της συνδιαλλαγής με το δημόσιο, από το οποιοδήποτε πόστο είτε ως εργαζόμενοι σε αυτό, είτε ως προμηθευτές του, είτε ως πάροχοι υπηρεσίας σε αυτό. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν τουλάχιστον ένα βουλευτή ή ένα πολιτευτή! Οι περισσότεροι από εμάς έχουν ζητήσει ρουσφέτι, ή έχουν δώσει φακελάκι! Βιώσαμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τη διόγκωση και τη δημιουργία ενός υπερτροφικού δημοσίου τομέα που δημιούργησαν οι πολιτικοί προκειμένου να εξασφαλίσουν πελατεία. Και φτάσαμε στο σημείο να μην ξέρουμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι! Πρόσφατα για να απαντηθεί η σχετική ερώτηση των ελεγκτών της τρόικας, υιοθετήθηκε μία φόρμουλα για την καταγραφή των δημοσίων υπαλλήλων. Ποια; Η γνωστή! Δήλωσέ το για να το σώσεις! Όποιος δε δηλώσει τον εαυτό του στην Υπηρεσία που υπάγεται μέχρι 15 Ιουλίου, παύει να πληρώνεται!
Και προσφάτως, αποκαλύπτονται ονόματα και η διαφθορά προσωποποιείται. Και ο πρώτος, ο οποίος ομολογεί ότι έλαβε «χορηγία προεκλογικού αγώνα», εμφανίζεται ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για τα μαύρα ταμεία της Siemens και συμπίπτει με το άκρον άωτον της κυνικότητας. Εξοργιστικός και προκλητικός αφήνοντας σαφή υπονοούμενα και για άλλους. Απλά ενισχύει την εντύπωση που έχει ο λαός για τους πολιτικούς στο σύνολό τους. Και επιβεβαιώνει την αντίληψη που κυριαρχεί και απαξιώνει το σύνολο του πολιτικού προσωπικού, διότι πλέον κανένας πολιτικός δε θα έχει την ανοχή του κόσμου, απλά και μόνον επειδή είναι πολιτικός. Ο απλός πολίτης τους θεωρεί όλους συνεργούς στο έγκλημα, όχι γιατί είναι όλοι διαφθαρμένοι, αλλά γιατί γνώριζαν ότι κάποιοι ήταν και δεν έκαναν τίποτα! Εκ των υστέρων βγαίνουν και μιλούν όλοι για κάθαρση και νοσηρά φαινόμενα και άλλα πολλά. Ακόμη και ο πρώην Πρωθυπουργός που διόρισε Υπουργό και δεξί του χέρι, αυτόν τον κυνικό τύπο, σε μία δήλωσή του μετά τις αποκαλύψεις για τις «χορηγίες» του πρώην Υπουργού του και στενού συνεργάτη του, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Θλίβομαι και εξοργίζομαι, επειδή τέτοιες πράξεις εκκολάφθηκαν και κατά τη διάρκεια της Κυβερνητικής Θητείας του ΠΑΣΟΚ 1996-2004 …».
Καλά μας τα λέει, προσέξτε όμως, μιλά απλά για κυβερνητική θητεία ΠΑΣΟΚ, ποιον είχε Πρωθυπουργό αυτή η κυβερνητική θητεία γιατί δε μας λέει; Δε μας λέει επίσης γιατί αυτή η κυβερνητική θητεία απέρριψε όσα αιτήματα για Εξεταστικές Επιτροπές της υπέβαλλε η αντιπολίτευση. Δε μας είπε ποια κυβερνητική θητεία ψήφισε τον ισχύοντα νόμο «περί ευθύνης» Υπουργών, που στην ουσία απαλλάσσει αντί να τιμωρεί. Δε μας είπε επί ποιας κυβερνητικής θητείας, Τσουκάτος και Μαντέλης κατείχαν τα πόστα που κατείχαν. Και τελικά, δε μας είπε εάν είχε άγνοια ή αν ήξερε και συγκάλυπτε. Δεν ξέρω τελικά όμως, ο σκεπτόμενος πολίτης ποιο θεωρεί ότι είναι το χειρότερο!
Επί του πιεστηρίου!!! Και άλλες νόμιμες και άρα ηθικές off-shore! Σύμφωνα με κυριακάτικη εφημερίδα σύζυγος πρώην πρωτοκλασάτου Υπουργού του ΠΑΣΟΚ και κάποτε υποψήφιου Πρωθυπουργού, αγοράζει από off-shore εταιρία (3 μέρες πριν την ψήφιση νόμου που πενταπλασίασε τη φορολογία ακινήτων τα οποία κατέχονται από τέτοιες εταιρείες) το πανάκριβο σπίτι – σε μία από τις ακριβότερες οδούς της Ευρώπης – που μέχρι πρότινος ενοικίαζε. Κατά διαβολική σύμπτωση η πωλήτρια off-shore εταιρία εμπλέκεται και στην υπόθεση του Βατοπεδίου! Τα συμπεράσματα δικά σας, που θα έλεγε και ένας καλός φίλος!
