Άρθρο Παρέμβαση Της Ιουστίνης Φραγκούλη – Αργύρη

 

Όταν το 1995 έγινε η ιδρυτική συνέλευση του ΣΑΕ στη Θεσσαλονίκη επί Γρηγόρη Νιώτη στο υφυπουργείο Απόδημου Ελληνισμού και επί Ανδρέα Παπανδρέου στο τιμόνι της χώρας, εμείς οι απόδημοι ελπίσαμε πως η πατρίδα είχε σοβαρούς σκοπούς για τη διάδραση Μητρόπολης- Ομογένειας επιτέλους. Είναι βέβαιο πως το όνειρο να ενδυναμωθεί αυτή η σχέση φώλιαζε στην καρδιά του πρωθυπουργού (που είχε γνωρίσει την αποδημία) αλλά και στο μυαλό του υφυπουργού (που αγάπησε την ομογένεια). Ωστόσο, το εγχείρημα του ΣΑΕ γρήγορα έδειξε την ανεπάρκειά του κοδηγούμενο σε  σταδιακή  πορεία  προς αποσύνθεση, καθώς η θεσμοθέτηση της λειτουργίας του στηρίχθηκε στα τρωτά του Ελληνισμού της Διασποράς:

 

 

  1. Το ΣΑΕ στηρίχθηκε στις ομογενειακές οργανώσεις, οι οποίες εκπροσωπούν το 25% του συνόλου των Ελλήνων αποδήμων. Η σύνθεσή του αποτελείται όχι από αιρετούς αντιπροσώπους αλλά από εγκάθετους ηγέτες συλλόγων και ενοριακών συμβουλίων, με αποτέλεσμα να μην εκπροσωπεί την ευρεία  βάση της ομογένειας.
  2. Το ΣΑΕ ήρθε σε σύγκρουση με το Πατριαρχείο, το οποίο εν πολλοίς διεκδικεί τον έλεγχο της ομογένειας ανά τις επαρχίες του Θρόνου, με αποτέλεσμα να προκληθούν περιοδικοί τριγμοί στη σχέση Φαναρίου και Αθηνών.
  3. Το ΣΑΕ ήρθε επίσης σε διαφωνία με τους κατά τόπους αρχιεπισκόπους και μητροπολίτες των επαρχιών του Θρόνου, καθώς οι τελευταίοι διεκδικούσαν μεγαλύτερη ποσόστωση των αντιπροσώπων τους στη σύνθεσή του, ενώ οι λαϊκοί οργανισμοί αντιδρούσαν έντονα σ΄αυτή την πίεση.
  4. Το ΣΑΕ αναθέρμανε σ’ ένα παγκόσμιο επίπεδο την υφέρπουσα κρίση ανάμεσα στην Εκκλησία και τους αστικούς οργανισμούς της ομογένειας κάνοντάς την εντονότερη και φανερότερη.
  5. Το ΣΑΕ επίσης ήρθε σε σύγκρουση με παραδοσιακούς οργανισμούς της ομογένειας (βλ ΑΧΕΠΑ), καθώς οι δεύτεροι ένιωσαν να χάνουν την εξουσία κάτω από τα πόδια τους, αφού το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού διεκδικούσε το ρόλο τους.
  6. Το ΣΑΕ κατάργησε ουσιαστικά τις ομάδες ελληνικού λόμπι προς τις κυβερνήσεις των κρατών του δυτικού κόσμου, καθώς απομύζησε τις δυνάμεις του Ελληνισμού της Διασποράς προς ιδίαν χρήση.

 

Ετσι, λοιπόν,η  ίδρυση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού αντί να προσφέρει λύσεις στα χρόνια προβλήματα του Ελληνισμού της Διασποράς (ελληνόφωνη παιδεία, φορολογικά και άλλα πρακτικά θέματα), στην πραγματικότητα προκάλεσε καινούρια.

 

1.Δημιούργησε μια καινούρια στρατιά φιλόδοξων ηγεμόνων του Ελληνισμού, που με την απλόχερη οικονομική στήριξη από τον κρατικό προϋπολογισμό εξακολουθούν να κάνουν προκλητική φιγούρα χωρίς να πληρούν το ρόλο τους.(Σπανίως οι ταγοί του ΣΑΕ έχουν επιχειρήσει συμβουλευτικές παρεμβάσεις στην ελληνική κυβέρνηση για νομοθετικές ρυθμίσεις, που είναι επιβαρείς για τους Ελληνες ομογενείς ή για άλλα σχετικά θέματα)

2.Το ΣΑΕ προκάλεσε πολλές εντάσεις ανάμεσα στους  διάφορους οργανισμούς της οργανωμένης ομογένειας, επιφέροντας περαιτέρω διασπαστικές τάσεις.

3. Το κρατικοδίαιτο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού προκάλεσε και προκαλεί καχυποψία στις κυβερνήσεις των χωρών υποδοχής του Απόδημου Ελληνισμού, καθώς η κρατική χορηγεία του αποδυναμώνει τον παρεμβατικό ρόλο στο λόμπι.

4. Ακόμη και στα μεγάλα θέματα, όπως εκείνο της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, το ΣΑΕ δεν κατόρθωσε να επηρεάσει τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, αφήνοντας άλυτο αυτό το αίτημα καθόλη  την δεκαπενταετία.

 

Στην πραγματικότητα, με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, όπου κόβονται μισθοί και συντάξεις των Ελλήνων , είναι προκλητική πολυτέλεια να διατηρούνται γραφεία των περιφερειακών ΣΑΕ ανά τις μεγάλες μητροπόλεις της Ελληνικής Διασποράς.

 

Θα πρέπει υπό το φώς των δυσάρεστων οικονομικοκοινωνικών εξελίξεων, η ελληνική κυβέρνηση να κόψει τις επιχορηγήσεις, προς το ΣΑΕ και  τα ταξίδια των προέδρων και περιφερειαρχών μπρος πίσω, καθώς αυτή η κινητικότητα με το δημόσιο χρήμα είναι προκλητική τόσο για τους Ελληνες ομογενείς κι ακόμη περισσότερο για τους γηγενείς.

 

Αν το ΣΑΕ θέλει να συνεχίσει να υφίσταται, θα πρέπει να βρεί τρόπους αυτοχρηματοδότησης και μάλιστα άμεσα, γιατί ο κόσμος κουράστηκε να παρακολουθεί την εκπνοή ενός θεσμικού οργάνου, που δεν μπόρεσε ποτέ να βρεί το ρόλο του και το βηματισμό του στην υψίστης σημασίας σύνδεση ομογένειας και μητροπολιτικού κέντρου.