Με τον Κωστάκη Αντωνίου
Το χθεσινό σχόλιο της στήλης, το οποίο στεγάστηκε υπό τον τίτλο “Η απαίτηση πρέπει να είναι: Να φύγουν τώρα”, αναφερόταν, όπως ίσως ενθυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης, σε τρεις απαράδεκτες αναφορές του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά την ομιλία του στη Ουάσινγκτον: Στη “μη ρεαλιστικότητα” της αποχώρησης του Αττίλα τώρα, στην παραδοχή ότι έκαμε παραχωρήσεις στο θέμα του Λιμνίτη και στη δήλωση ότι για το μέλλον των βρετανικών Βάσεων θα αποφασίσουν τα εγγόνια μας. Τις αναφορές τις άντλησα από την ανταπόκριση του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων από την Ουάσινγκτον, στην οποία ανταπόκριση δεν συμπεριελήφθη η μεγαλύτερη τραγική αναφορά του Προέδρου περί εισβολής της Ελλάδας στην Κύπρο.
Ο τίτλος που έθεσα στο άρθρο μου, δεν είναι αυτός που εμφανίστηκε τελικά: Ο αρχικός τίτλος ήταν: “Προς Θεού, Πρόεδρε, σταμάτα να μιλάς!”. Ποιος είπε, όμως, ότι οι δεύτερες σκέψεις είναι σοφότερες; Ατυχέστερες είναι. Διότι κάμνοντας δεύτερες, συντηρητικότερες, σκέψεις και αναλογιζόμενος ότι ο τίτλος “σταμάτα να μιλάς” ήταν δυνατό να εκληφθεί ως προσπάθεια υπεξαίρεσης του δικαιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας να μιλά, και κατ’ επέκτασιν θα εκλαμβάνετο ως απόπειρα φίμωσής του, άλλαξα τον τίτλο του κειμένου προς το ηπιότερον.
Χθες, και όταν πληροφορήθηκα ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας προέβη σε εκείνη την καταστροφική δήλωση, ότι και η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο, αντιλήφθηκα το ατυχές της αλλαγής του τίτλου. Και, έστω και κατά μία ημέρα καθυστέρηση, τον χρησιμοποιώ στο σημερινό σχόλιό μου.
Ναι, ο Πρόεδρος πρέπει να σταματήσει να μιλά. Γιατί όταν εκστομίζει τέτοιες ασυνάρτητες και επικίνδυνες θεωρίες, γίνεται επικίνδυνος για την εθνική υπόθεση. Υπονομεύει, δυναμιτίζει, εξολοθρεύει, ολόκληρη τη βάση του δικαίου και της πολιτικής της ελληνοκυπριακής πλευράς. Δικαιώνει τον αστήρικτο τουρκικό ισχυρισμό ότι η Τουρκία επενέβη για ν’ αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη, και εξομοιώνει το πραξικόπημα των οκτώ ημερών με την τουρκική κατοχή των 36 χρόνων.
Απορρίπτουμε ότι η αναφορά του Προέδρου Χριστόφια ήταν γλωσσικό ολίσθημα ή ατόπημα, ή ό,τι άλλα ήθελε να καταδείξει. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήξερε καλά τι έλεγε, το προσχεδίασε και η επικίνδυνη θεωρία του δεν αποτελεί μόνο παραχάραξη της Ιστορίας. Συνιστά προσπάθεια προετοιμασίας του λαού για την κακή λύση που θ’ αποδεχθεί εν ονόματι του “φταίξαμε και εμείς, ας μην κάμναμε πραξικόπημα”, συνιστά προκλητική ενέργεια να καλλιεργηθεί μέσα στον κυπριακό Ελληνισμό αίσθημα ενοχής. Συνιστά απαράδεκτη προσπάθεια απόδοσης ίσων ευθυνών και στους Ελληνοκυπρίους για την τραγωδία τους. Άλλωστε ο Πρόεδρος Χριστόφιας καλλιέργησε από την πρώτη στιγμή αυτό το αίσθημα, μιλώντας κατ’ επανάληψιν για το πραξικόπημα και για τα “δεινά” που υπέστησαν οι Τουρκοκύπριοι από τους Ελληνοκυπρίους…
Τώρα έφθασε στο αποκορύφωμα. Και αναδεικνύεται σε πραγματικό οδοστρωτήρα όταν ανοίγει το στόμα του…
simerini
