Toυ Κώστα Μαυρίδη, ακαδημαϊκού

Δημοσιεύεται στην «Σημερινή» Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ/ΟΗΕ) βρίσκεται προς συζήτηση η πρόσφατη Έκθεση του ΓΓ/ΟΗΕ, για την οποία το Προεδρικό εξέφρασε ικανοποίηση, ενώ όμως στην συνέχεια φανερώνονται παγίδες. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι που η διαπραγματευτική ομάδα δεν μαθαίνει οτιδήποτε από τα παθήματά της. Δυστυχώς, τα ίδια πρόσωπα, γύρω από τα ίδια πράγματα, μας φέρνουν τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα. Κάθε φορά, πάμε ένα βήμα πιο κοντά στην συντριβή. Στο τέλος, η συντριβή θα προβληθεί ως η εφικτή υπό τις περιστάσεις λύση. Να το θυμάστε!

Το πάθημα γύρω από το λεχτικό για «νέο συνεταιρισμό» στο Κοινό Ανακοινωθέν Χριστόφια-Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008 δεν έχει διδάξει οτιδήποτε. Θυμίζω ότι, μετά τα γεγονότα του 1963-64, Τουρκία-Ντενκτάς ισχυρίζονταν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ως συνεταιρισμός των δύο κοινοτήτων διαλύθηκε με την αποχώρηση της Τ/κ κοινότητας από το κράτος.

Την τουρκική επιχειρηματολογία ΕΝΤΑΦΙΑΣΕ το ψήφισμα του ΣΑ/ΟΗΕ 186 του 1964 το οποίο αναγνώρισε την Κυβέρνηση Μακαρίου ως συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έκτοτε, όλες οι συνωμοσίες πριν και μετά το 1974 απέτυχαν να πλήξουν την νομική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το 2008 προέκυψε νεκρανάσταση … της τουρκικής επιχειρηματολογίας στο Κοινό Ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου για λύση με «νέο συνεταιρισμό» σε «δύο συνιστώντα states». Τον Ιούνιο του 2008, η Τουρκία (με ΗΠΑ-Αγγλία) επιδίωξαν να «τσιμεντώσουν» το λεχτικό με ψήφισμα του ΣΑ/ΟΗΕ. Όπως ομολόγησε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, η Κυπριακή Δημοκρατία αντέδρασε και με την βοήθεια συμμάχων κατάφερε να αποτρέψει τον κίνδυνο για επανάληψη αυθαίρετων τουρκικών ερμηνειών. Εκείνο που τον Μάιο του 2008 θεωρήθηκε πρόοδος από την διαπραγματευτική ομάδα (οι δηλώσεις τους είναι εκεί καταγραμμένες!), τον Ιούνιο του 2008 προκάλεσε συναγερμό για να μην υιοθετηθεί από το ΣΑ/ΟΗΕ όπως ζητούσαν Τουρκία-ΗΠΑ-Αγγλία. Τελικά, Ιούνιο του 2010, με το ψήφισμα 1930, το ΣΑ/ΟΗΕ υιοθέτησε το λεκτικό και το Κοινό Ανακοινωθέν που πλέον περιλαμβάνεται σε κάθε επίσημη αναφορά της Τουρκίας (ΗΠΑ, Αγγλίας κ.ά.) για το κυπριακό. Δυστυχώς, η ζημιά έγινε. Έμαθε όμως  κάτι η διαπραγματευτική ομάδα που φέρει και την ευθύνη;

 

Η διαχείριση της πρόσφατης Έκθεσης του ΓΓ/ΟΗΕ είναι καταθλιπτική. Η πρόσφατη Έκθεση του ΓΓ προκάλεσε την ικανοποίηση της πλευράς μας! Αργότερα, φάνηκε ότι υπάρχουν σοβαρά αρνητικά στοιχεία που η διαπραγματευτική ομάδα και λοιποί αρμόδιοι δεν αντιλήφθηκαν… Υπάρχει χρονοδιάγραμμα εντός του πρώτου τριμήνου 2011, υπάρχει επιδίωξη για ανατροπή της αρχής ότι «τίποτα δεν είναι συμφωνημένο αν δεν συμφωνηθούν όλα», υπάρχει στρέβλωση των γεγονότων γύρω από το ψήφισμα 186 και τις καλές υπηρεσίες του ΓΓ/ΟΗΕ. Αρκετά από αυτά τα αρνητικά, τα  αντιλήφθηκε ο Ρώσος αντιπρόσωπος στο ΣΑ/ΟΗΕ, αλλά δεν τα αντιλήφθηκαν οι δικοί μας αρμόδιοι.

Όσα διαδραματίζονται σήμερα, είναι επανάληψη της προηγούμενης φοράς. Εύλογα διερωτάται κάποιος για την επάρκεια όσων διαχειρίζονται το Κυπριακό. Και τις προθέσεις, αφού υπάρχουν και οι φανατικοί ανανικοί που επιδιώκουν δικαίωση. Η ουσία λοιπόν είναι μια και το επαναλαμβάνουμε φορτικά. Πέραν από την επάρκεια ή τις όποιες προθέσεις όσων διαχειρίζονται τις τύχες μας, υπάρχει το αίτιο που προκαλεί όλα αυτά τα συμπτώματα. Και κάθε πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα της. Η Έκθεση του ΓΓ είναι ένα ζημιογόνο αποτέλεσμα που προστίθεται ως άλλο ένα βαρίδι στο λαιμό της Κύπρου. Τέτοιες ζημιές δεν είχαμε ούτε όταν απορρίφθηκε το σχέδιο Ανάν αντίθετα προς τις υποδείξεις τόσων ξένων και δικών μας. Το αίτιο λοιπόν της κακοδαιμονίας μας δεν είναι η παρούσα Έκθεση του ΓΓ/ΟΗΕ, ούτε το προηγούμενο ψήφισμα. Το αίτιο είναι η πολιτική γραμμή που ακολουθούμε η οποία μόνο τέτοιες ζημιές παράγει. Εγκαταλείψαμε τις δυνατότητές μας για συμμαχίες, αφήσαμε το μοναδικό μας όπλο για παρεμπόδιση των ενταξιακών της Τουρκίας και τώρα τρέχουμε να γλυτώσουμε με τις ελάχιστες ζημιές. Όπως κι αν ονομαστεί η πολιτική που ακολουθείται το αποτέλεσμα της είναι μόνο ζημιές. Και εμείς απλά τις διαχειριζόμαστε. Με αυτή την πολιτική, επαναλαμβάνω, στο τέλος η συντριβή θα προβληθεί ως η εφικτή λύση υπό τις περιστάσεις.