Του Γιώργου Σαρειδάκι, Ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Η αντίληψη ότι είναι δυνατή η “επιστροφή” στή Δραχμή είναι απολύτως εσφαλμένη. Η Δραχμή δεν υπάρχει πιά ως νόμισμα, όπως δεν υπάρχει η ισπανική Πεσσέτα, ή η Λιρέτα της Ιταλίας κτλ. Εαν κάποιος παράφρων κυβερνήτης αποφάσιζε την έξοδο από το Ευρώ, θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο νόμισμα. Εάν ονόμαζε αυτό τό νόμισμα και πάλι Δραχμή ή Τάλαντο ή Φράγκο, δεν έχει την παραμικρή σημασία. Θα ήταν απλώς ένα νέο νόμισμα δημιουργημένο εκ του μηδενός.
Όμως με ποιά ισοτιμία ως προς το Ευρώ και τα άλλα νομίσματα; Η ιδέα ότι θα μπορούσε να επαναφερθεί η ισοτιμία με την οποία η Δραχμή μπήκε στό Ευρώ είναι εντελώς αφελής. Έχουν αλλάξει ριζικά, στό μεταξύ, όλες οι οικονομικές παράμετροι που υπαγόρευσαν τότε τη συγκεκριμένη “τιμή εισόδου” της δραχμής στό Ευρώ.Ούτε πάλι το νέο νόμισμα θα μπορούσε, ή θα είχε νόημα να είναι ισότιμο με το Ευρώ. Θα ήταν, εκ των πραγμάτων, πολύ “φθηνότερο”.
Το συμπέρασμα, εξ άλλου, στό οποίο καταλήγει ο καθηγητής της Cass Business School του Λονδίνου, Simon Hayley, έπειτα από μιά εμπεριστατωμένη ανάλυση του θέματος είναι ότι: ” είναι μεγάλος ο κίδυνος να προκληθεί πολύ σοβαρότερη ζημιά από το φάρμακο (της “νέας δραχμής”) παρά από την αρρώστεια“. Με άλλα λόγια, κάθε, και απλή έστω, συζήτηση του θέματος, αποτελει εκδήλωση “αυτοκτονικού ιδεασμού“. Αυτές όμως οι εκδηλώσεις είνα,ι από μόνες τους, επικίνδυνες.
Ο Γιώργος Ε. Σαρειδάκις είναι πρώην ευρωβουλευτής