Καλοί μου φίλοι,
Απ’ το ίδιο μονοπάτι της καρδιάς που,
σα το Σπύρο, το διαβαίνω συχνά κι εγώ,
πέρασα κι έκοψα ένα κλωναράκι
Αγάπης!
Θέλω να σας το αφήσω εδώ με την ελπίδα, πότε πότε, να το ποτίζετε
για να μη μαραθεί, αλλά ν’ ανθίσει
για να μας θυμίζει πως είναι μαζί μας και υπάρχει…
Γιατί, όπως λένε, η αγάπη έρχεται χωρίς ποτέ να τη δούμε,
τη βλέπουμε μόνο όταν φεύγει…
Στράτος Δουκάκης
