Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα

Αυτό το είδος του καπιταλισμού επισημαίνει ο “Ριζοσπάστης” (Φύλλο της 19.11.10, σελ. 32) ζητώντας από το ΚΚΚ “να εγκαταλείψει και το τελευταίο “φύλλο συκής” που του απέμεινε, δηλαδή τον τίτλο του;”.

 

Δυστυχέστατα, αυτή ήταν η κατάληξη “της μεγάλης πορείας” του “μεγάλου τιμονιέρη” του Μάο. Εκατόμβες εκατομμυρίων μαχητών για να καταλήξει η Κίνα, στην ανεργία, στην πείνα, στους δισεκατομμυριούχους και στα μονοπώλια, όπως μελαγχολικά σημειώνεται στο κείμενο.

Το ίδιο έγινε και στην άλλοτε Μέκκα του σοσιαλισμού, τη Σοβιετική ‘Ενωση.

Αυτή την πολιτική και ιστορική πορεία, την οποία χαρακτηρίζω ως “αντιστροφή της πολικότητας” επισημαίνω και περιγράφω στο πρόσφατο έργο μου “Η Κομμουνιστική Ουτοπία”, εκδόσεις “Κάδμος”, 2010, σελ. 485 επ., όπου το “Ενδέκατο Μέρος” με τίτλο: “Oι στρεβλώσεις της Μαρξιστικής θεωρίας στα καθεστώτα της Σοβιετικής ‘Ενωσης και της Λαϊκής Κίνας”.

Στο κείμενο αυτό κατέληγα ως εξής για την πορεία της Κίνας: ¨Τριάντα χρόνια δικτατορίας του προλεταριάτου, αλλά η περίφημη προλεταριακή συνείδηση δεν έκανε την εμφάνισή της” (βλ. σελ. 527).

Εύλογο ερώτημα προς ΚΚΕ: Πως μας εγγυάται ότι δεν θα τραβήξει τον ίδιο δρόμο οψέποτε ο λαός το φέρει στην εξουσία; Θα καθαρίσει με την ιστορία και με το τόσο αίμα λέγοντας ότι: Κάναμε λάθος;