Από τον Λουκά Γ. Κατσώνη, Εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Δεν πρόκειται περί έτους-σταθμού, πρόκειται περί έτους-χάους. Γι’ αυτό και η χρονιά που φεύγει δεν χρήζει άμεσου απολογισμού. Ακόμα και η υπογραφή του μνημονίου δεν είναι παρά ένα σημαντικό περιστατικό στην περιπέτεια της χώρας. Το 2010, τελικά, έφερε την Ελλάδα και τους Ελληνες αντιμέτωπους με την ενηλικίωση που θα έπρεπε να είχαμε επιδιώξει σε προηγούμενες, καλύτερες εποχές.
Είναι, πλέον, σαφές ότι το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία θα βγουν λαβωμένοι από αυτή τη διαδικασία. Η εθνική κυριαρχία είναι το πρώτο θύμα. Η τρόικα, που επί της ουσίας κυβερνά τη χώρα, μας εξαναγκάζει να πάρουμε όλα τα θεσμικά μέτρα που οφείλαμε να είχαμε εφαρμόσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Ηδη, οι νόμοι που διέπουν την ασφάλιση, την εργασία κτλ. υφίστανται θεαματικές μεταβολές. Επονται ακόμα περισσότερες.
Επειτα, η τρόικα θα επιβλέψει την εφαρμογή αυτών των καινούριων νόμων. Οι πολυτελείς παραλογισμοί που ξεχαρβάλωσαν το δημόσιο τομέα και τη δημόσια ζωή παύουν ένας-ένας. Η Ελλάδα θέλοντας και μη μετατρέπεται σε ένα κράτος με προοπτική. Πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία και παραγωγική αποτελεσματικότητα. Αν αντισταθεί, αν δεν πειθαρχήσει (γιατί περί αυτού πρόκειται), τότε θα αποβληθεί, θα γίνει κράτος-παρίας.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, κρισιμότερη αναδεικνύεται η χρονιά που έρχεται. Μέσα στο 2011 θα φανεί αν πράγματι η κοινωνία μας μπορεί να κάνει την αστραπιαία αυτοκριτική της, και ως εκ τούτου να κατανοήσει τις ευθύνες της για τις αποκοτιές της ελληνικής παιδικής ηλικίας που έληξε απότομα. Παράλληλα, θα πρέπει να βρει και το καινούριο πολιτικό προσωπικό που θα συγκεντρώνει κάποιες πιθανότητες να εξυπηρετήσει τη νέα εποχή. Μόνον έτσι θα μπορέσει η Ελλάδα να προχωρήσει με τα καινούρια εργαλεία που της ετοιμάζουν οι «φίλοι και σύμμαχοι» των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.
Γιατί δεν πρέπει να γελιόμαστε: Η κρίση διεθνώς έχει τελειώσει (χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να ξεσπάσει μια καινούρια). Αλλά την ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος γλύφει τις πληγές του και προσπαθεί να ανιχνεύσει τα σκαλοπάτια της επόμενης ανάπτυξης, εμείς, εδώ, συζητάμε ακόμα με όρους κεκτημένων, με όρους βολέματος, με όρους παρελθόντος. Η κουτοπονηριά και η μαγκιά ζουν και βασιλεύουν ακόμα!
Και όσο οι υγιείς δυνάμεις της Ελλάδας από όλους τους χώρους, των εργαζομένων, των ακαδημαϊκών, των διανοούμενων, των επιχειρηματιών, των δημοσίων λειτουργών, των επιστημόνων, των νέων και των λιγότερο ή καθόλου νέων, δεν συσπειρωθούν σε μια νέα κατεύθυνση, η έξοδος της χώρας από το αδιέξοδο θα καθυστερεί.
Ποια είναι η νέα κατεύθυνση; Μα, αυτό που κάνουν όλες οι προηγμένες κοινωνίες: Ορθολογισμός, δουλειά, αποτελεσματικότητα. Ολα το 2011…
