Από τον Λουκά Γ. Κατσώνη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Την αχτίδα της ελπίδας καμιά φορά τη βλέπει κανείς ξεκάθαρα εκεί όπου δεν την περιμένει. Αυτό συνέβη στον υπογράφοντα όταν παρακολούθησε προ ημερών μια ημερίδα για το franchise στην κτηματαγορά, εκδήλωση που διοργάνωσε η Coldwell Banker Hellas του Π. Μίχαλου.
Στην ημερίδα αυτή συμμετείχαν ως ομιλητές επιφανείς επιχειρηματίες, καταθέτοντας με το προσωπικό του ύφος ο καθένας την άποψή του περισσότερο για την κρίση στην Ελλάδα και λιγότερο για τη δικαιοπαροχή στον κλάδο ακινήτων. Και είπαν αλήθειες.
Ο Χρήστος Γεωργακόπουλος, επικεφαλής της ασφαλιστικής «Ευρωπαϊκή Πίστη», είπε ότι η κρίση είναι σε σημαντικό βαθμό προσχηματική. Η βαθιά της αιτία είναι ότι ζούμε σε εποχή μεγάλων αλλαγών. «Αλλάζουν όλα», είπε, «και με τέτοια ταχύτητα, που δεν το αντιλαμβανόμαστε. Γι’ αυτό η ικανότητα προσαρμογής θα είναι όρος επιβίωσης».
Υπογράμμισε ότι είμαστε μια προικισμένη χώρα, όχι μόνο λόγω θέσης και κλίματος, αλλά και λόγω των ανθρώπων και θύμισε ότι δύο νόμπελ αποδόθηκαν σε Ελληνες, ένα σε Κύπριο και κανένα π.χ. σε Τούρκο…
Ο Θεόδωρος Χαραγκιώνης, ο γνωστός μηχανικός που κατασκευάζει και αξιοποιεί μεγάλα κτίρια, σημείωσε ότι χτίσαμε την οικονομία μας σε λάθος βάση. Η ισοτιμία εισόδου της δραχμής στο ευρώ ήταν πολύ υψηλή, αλλά και ο πληθωρισμός μας έκτοτε καταστροφικός. Συνηθίσαμε στην Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή και κάναμε το κόστος εργασίας πολύ ψηλό. Με αποτέλεσμα τώρα να οδεύουμε στην τραυματική εσωτερική υποτίμηση.
Ποιο μπορεί να είναι το αντίδοτο; «Ξεχάστε τη σύνταξη», υπογράμμισε. «Εγώ δουλεύω 40 χρόνια ως μηχανικός και θέλω να δουλεύω άλλα 40. Δεν θέλω να κάτσω σπίτι μου. Γιατί πρόοδος, μόνο με τη σοβαρή δουλειά γίνεται».
Ο Στέλιος Σταυρίδης, της Piscines Ideales, θεωρεί ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μακροχρόνια την ανάπτυξη παρά μόνον η κακή διακυβέρνηση. Και έδωσε ως παράδειγμα την εκτίμηση ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν περί τα 2 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα στεγασμένου χώρου μόνο και μόνο για να κρατούν άχρηστη γραφειοκρατική χαρτούρα για το φόβο των δημοσίων υπηρεσιών.
«Αν αλλάξουμε τα δεδομένα, σε δύο-τρία χρόνια μπορούμε να έχουμε απογειωθεί. Αλλά φοβάμαι ότι είμαστε μια συντηρητική κοινωνία. Παραπονιόμαστε για όλα, βλέπουμε την αλήθεια, αλλά στο βάθος δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα» κατέληξε.
Ολοι οι παραπάνω είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Ολοι τους τα κατάφεραν μέσα στο ζοφερό για την επιχειρηματικότητα περιβάλλον. Ολοι τους επιζητούν την αλλαγή, την ανατροπή της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Γνωρίζουν ότι ο ανταγωνισμός θα γίνει σκληρότερος γι’ αυτούς, αλλά και πάλι επιζητούν την ανατροπή. Μαζί τους, χιλιάδες άλλοι. Αυτοί δίνουν την ελπίδα.
Ποιοι φρενάρουν, όμως, την αλλαγή; Ε, ποιοι άλλοι εκτός από τους πολιτικούς μας και τους κάθε λογής εργατοπατέρες;
