Του Θάνου Οικονομόπουλου, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, η δημοσιονομική εξυγίανση και ο δομικός εκσυγχρονισμός της οικονομίας μας δηλαδή, από μόνο του δεν αρκεί για να (ξανα)μπεί η χώρα στο «δρόμο της αρετής», της προόδου. Απαραίτητη προϋπόθεση, η παραγωγή πλούτου, η ανάπτυξη, η δημιουργία καταρχήν «πίτας» και στη συνέχεια το συνεχές μεγάλωμά της. Τ’ ομολογούν ακόμη και οι «τροϊκανοί» επόπτες μας, το υπόσχεται η κυβέρνηση, το απαιτεί (χωρίς να λέει συγκεκριμένα και το «πώς»…) η αντιπολίτευση.
ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ κρίσιμο ερώτημα που ακολουθεί είναι «και τι παράγουμε, λοιπόν, στην Ελλάδα» για να το αναπτύξουμε, να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι, να «πουλάμε» με συγκριτικό πλεονέκτημα; Στην… απάντηση κολλάμε! Γιατί δυστυχώς καταντήσαμε να μην… παράγουμε (σχεδόν) τίποτα. Το γεωργικό τομέα τον δολοφονήσαμε (μ’ ευθύνη αγροτών, πολιτικής εξουσίας και… επιδοτήσεων) πριν σκεφθούμε να τον εκσυγχρονίσουμε, στο βιομηχανικό τομέα δεν είχαμε ποτέ συγκριτικό πλεονέκτημα, κι όπου τυχόν διαθέταμε το απεμπολήσαμε, στο επίπεδο των υπηρεσιών δεν φροντίσαμε να εκμεταλλευθούμε έγκαιρα και αποτελεσματικά τις βοήθειες και τα κονδύλια που μας παρείχαν.
ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΕ ο τουρισμός (που καμωνόμαστε πως είναι η «βαριά βιομηχανία μας) και ο πολιτισμός μας – των προγόνων μας, έστω. (Και η ναυτιλία, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.) Με… αξιοθαύμαστο τρόπο, πετύχαμε και σ’ αυτό τον τομέα, στον οποίο αναμφισβήτητα είχαμε παγκόσμιο πλεονέκτημα, μια ιδανική χωροταξική «εγγραφή» και μια πολιτισμική κληρονομιά 5.000 χρόνων να την απαξιώσουμε «ανεπαισθήτως», κι από επίζηλο παγκόσμιο τουριστικό προορισμό για πολλές δεκαετίες, φθάσαμε την Ελλάδα να… τρέχει πίσω από άλλες χώρες με σαφώς λιγότερα συγκριτικά ατού. Οι ευθύνες στην πολιτεία για το ανεπαρκές, σε σχέση με τον ανταγωνισμό, θεσμικό πλαίσιο και αναμφίβολα και στην ιδιωτική επιχειρηματική πρωτοβουλία της «αρπαχτής» και του άμεσου και γρήγορου κέρδους…
«ΛΙΓΑ πεύκα, λίγα μάρμαρα λευκά και μια θάλασσα που λάμπει από φρεσκάδα…. να τι θα πει Ελλάδα»! Αυτά διαθέτουμε (και να φροντίσουμε να μην τα αποκαταστρέψουμε!), αυτόν το συνδυασμό φυσικού κάλλους και πολιτισμού να πουλήσουμε. Να… «καταντήσουμε» τα «γκαρσόνια της Ευρώπης» και του κόσμου ολόκληρου, για ν’ απορρίψουμε έναν ανόητο αφορισμό του μακαρίτη του Ανδρέα. Mercedes και Nokia ποτέ δεν θα φτιάξουμε. Μπορούμε όμως να πουλήσουμε (και να μη μας φοβίζει το ρήμα!) Παρθενώνα, Λύκαιο Ορος, Κνωσό, Επίδαυρο, Αριστοτέλη, Ευριπίδη και Αισχύλο!
ΕΙΝΑΙ κάτι περισσότερο από λάθος -είναι έγκλημα!- να ζητάνε παγκόσμιες φίρμες της μόδας (διαβάστε το ρεπορτάζ στις σημερινές «Α») το περιβάλλον του Ιερού Βράχου για εκδηλώσεις και παρουσιάσεις τους, που θα τύχουν παγκόσμιας προβολής, σε δισεκατομμύρια τηλεθεατές, και το Υπουργείο Πολιτισμού από… το φόβο των ταλιμπάν του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) να το αρνείται. Δεν είναι «ηλίθιοι» οι υπεύθυνοι άλλων χωρών που δέχθηκαν ανάλογες προτάσεις και παραχώρησαν τις Πυραμίδες, το Σινικό Τείχος, τις θέρμες του Καρακάλλα στη Ρώμη. «Πουλάνε» την πολιτισμική τους κληρονομιά. Φυσικά με όρους και προϋποθέσεις, με προσδιορισμό του πλαισίου της «εκμετάλλευσης» των ιστορικών χώρων, της προστασίας και τού σεβασμού τους!
ΕΜΕΙΣ, εδώ, τι παριστάνουμε, δηλαδή; Αντί να… επιδοτούμε τέτοιες δραστηριότητες, μιλάμε για «βεβήλωση» και τις απορρίπτουμε; Εχουμε τρελαθεί;
