Της Μαρίκας Λυσιάνθη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Από χθες το μεσημέρι, όταν η Νομική Σχολή Αθηνών έπεσε στα χέρια των λαθρομεταναστών, που αναζήτησαν κατάλυμα, ή, σύμφωνα με μια περισσότερο προχωρημένη ανάγνωση της υπόθεσης, ζητούν… πτυχίο από τη χώρα που ειδικεύεται στο «δήθεν», δηλαδή την Ελλάδα, ο Χρήστος Παπουτσής δικαιούνται να είναι ένας από τους πλέον ευτυχείς συμπολίτες μας.
Δεν πέρασε ούτε ένας μήνας από τότε που ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη πρότεινε την κατασκευή φράχτη στα σύνορα, για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης. Τότε, το… κάτι λιγότερο από 20%, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θεωρεί ακόμη ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν κάποια αξία, αντέδρασε και επέκρινε έναν εκ των «σημαιοφόρων» της Γενιάς του Πολυτεχνείου.
Σήμερα, η πρόταση Παπουτσή προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις. Μήπως θα έπρεπε ο φράχτης να επεκταθεί τουλάχιστον μέχρι τον… πεζόδρομο της Νομικής; Μήπως να περιφρουρηθούν και άλλοι πανεπιστημιακοί χώροι, στους οποίους οι μετανάστες θα μπορούσαν να ζητήσουν άσυλο; Μήπως να υπάρχουν μικροί φράχτες, γύρω από κάθε δημόσια υπηρεσία;
Σε κάθε περίπτωση, οι λαθρομετανάστες υπονόμευσαν τον αγώνα τους. Με την κατάληψη της Νομικής θύμισαν σε όλους μας ότι δεν υπάρχει κράτος. Και όταν δεν υπάρχει κράτος, έρχονται… φράχτες. Έστω και… δια χειρός Σοσιαλισμού.
