Πώς στο καλό στοχάζεσθε ώρες-ώρες φτωχές μου ψυχές, ‘κομματόσκυλα’ που αλιεύονται εντός της λειτουργίας ενός εντελώς σπασμένου, σαθρού πολιτικού συστήματος; Μπορείτε σας παρακαλώ να προσπαθήσετε να το ξεπεράσετε τούτο;
Ζούμε στις ΗΠΑ, έτσι; Αναφέρουμε τη λέξη ‘πολιτική’ σε κάποιον. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκάει στο μυαλό του;
Δημοκρατικοί … Ρεπουμπλικάνοι … Ανεξάρτητοι …, ένα πολιτικό κόμμα δηλαδή.
Δύο ερωτήσεις:
1) Είναι τούτη η σκέψη δική μας, ή είναι φυτεμένη εκεί μέσω της πολιτικής προπαγάνδας της καθεστικυίας τάξης;
2) Ποιό είναι το πολιτικό σύστημα μέσα στο οποίο δήθεν ‘εμείς’ επιλέγoυμε να ζούμε ως πολίτες;
Πιθανώς να είχαν καλές προθέσεις, τουλάχιστον γιά τον εαυτό τους, οι εν λόγω πατέρες του συντάγματος των ΗΠΑ. Αλλά είναι πιθανόν ότι η χρησιμότητά του ίσως θα μπορούσε, απλά ίσως, να έχει λήξει εδώ και αρκετό καιρό;
Και μήπως είναι ίσως πιθανόν ότι ο λογικός αυξητισμός (logical incrementalism) των συνταγματικών τροποποιήσεων θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα χειρότερα από ό,τι ίσως ήταν καλύτερο πιό πριν; Ο λογικός αυξητισμός (logical incrementalism) είναι εγγενώς επικίνδυνος, διότι πάντα προσπαθεί να χρησιμοποιεί αποσπασματικές λύσεις, όταν και εκεί που απαιτούνται συστημικές και συστηματικές αλλαγές.
Τι και αν πρέπει να πάμε πίσω στο σχεδιαστήριο, όχι ως επαναστάτες ή επαναστατημένοι, αλλά νομίμως, νόμιμα και με νομολογία, ως πατριώτες πολίτες που νοιάζονται γιά την κοινωνική και πολιτική ευημερία, τουτέστιν ευδαιμονία, της αμερικανικής κοινωνίας μας;
Ζούμε στην Ελλάδα, έτσι; Αναφέρουμε τη λέξη ‘πολιτική’ σε κάποιον. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκάει στο μυαλό του;
ΝΔ … ΠΑΣΟΚ … ΛΑΟΣ … ΚΚΕ …, δηλαδή και πάλι ένα πολιτικό κόμμα. Όλα τα υπόλοιπα ισχύουν ακριβώς όπως παραπάνω.
Έτσι, σας παρακαλώ, προσπαθήστε να σκεφτείτε έξω από το κουτί (think out of the box)… Σας παρακαλώ …
Αλλά, πέραν της ορθολογικής επιλογής ενός πολιτικού συστήματος, επίσης και το ζήτημα της ηθικής και της θρησκείας συναντάται με το ίδιο σκεπτικό, όπως ο πολιτικός έρως σήμερα ή στην ομόλογη σολώνεια εποχή και στην Αθήνα του 5-4ου π.Χ. αιώνα. Σε ποιές επιδιώξεις ή ερωτήματα έρχεται να απαντήσει;
Όσο πιό πρώιμη ανθρωποκεντρικά είναι μία εποχή, τόσο περισσότερο χώρο κοσμικής ή ηθικής εξουσίας διεκδικούν οι θεσμοί και οι φορείς της θρησκείας. Αυτό συμβαίνει σήμερα, εν αντιθέσει με την ολοκληρωμένη ανθρωποκεντρική περίοδο της ανθρωπότητας.
Επίσης, σήμερα, η θέση της θρησκείας είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με τον 18ο αιώνα. Η ηθική θα επανέλθει ίσως από την θρησκεία πίσω στην πολιτική, εάν και όταν η πολιτική επανέλθει ως ‘άθλημα’ στην κοινωνία, δηλαδή ως καθολική πολιτική αρμοδιότητα της κοινωνίας, όπως π.χ., στην Αθήνα του 5-4ου π.Χ. αιώνα.
Διότι, εν προκειμένω, με την ορθολογική επιλογή ενός πολιτικού συστήματος, η κοινωνία δεν θα αναλάβει να ενσαρκώσει απλώς την πολιτεία. Θα αναλάβει επίσης την θρησκευτική αρμοδιότητα, ως μείζονος σημασίας υπόθεση, αφήνοντας το άτομο να θεάται το θείο κατά τον δικό του τρόπο. Εγκιβωτίζοντας το σημερινό ιερατείο στο ναό, γιά να υπηρετήσει απλώς τη σχέση του ανθρώπου με το θείο, θα επιφέρει ίσως μία πραγματικά ελληνική εκδοχή του χριστιανισμού, που τόσο επίμονα προτείνει ο φίλτατος Δρ. Γιώργος Κοντογιώργης;
Πραγματικά είναι μεγάλος ο πειρασμός να ξαναγυρίσω στο καυτό θέμα των σκανδάλων γύρω από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της Εκκλησίας, είτε πρόκειται για μοναστήρια, είτε για μητροπόλεις. Μετά από το σημείωμά μου «Άλλο φωτιά άλλο σπίθα: θρησκεία και πολιτική στην Νέα Υόρκη” που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010, αποφάσισα να μην ασχοληθώ ξανά με το θέμα αυτό και δεν έγραψα τίποτα.
Αλλά πρέπει ίσως κάπου εδώ να πάμε ακριβώς σε εκείνο που ο επίσης φίλτατος Δημήτρης Σαραντάκος ονομάζει «αμήχανη αντιμετώπιση»
«…τόσο ο πατριάρχης όσο και ο αρχιεπίσκοπος, έχουν μεν διαγνώσει πως οι γενεσιουργές αιτίες όλων αυτών των σκανδάλων, δηλαδή η λατρεία του χρήματος και η απληστία, έχουν κατακυριεύσει πολλούς κληρικούς και έχουν γίνει καθεστώς, αλλά δεν μπορούν ή διστάζουν να πάρουν αποφασιστικά μέτρα για την ανατροπή του. Κι ας θεωρείται πως η απληστία και η φιλοχρηματία, γιά τον αληθινό Χριστιανό, συγκαταλέγονται μεταξύ των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων.
Αργά ή γρήγορα, όμως, θα πρέπει να αποφασίσουν πως η Εκκλησία, γιά να επιβιώσει, οφείλει να επανέλθει στον πραγματικό προορισμό της, που δεν είναι ούτε η Κερδοσκοπία ούτε η Πολιτική, αλλά η Αγάπη, η Διακονία και η Προσφορά.
Θα το κάνουν όμως;»
Αυτά και άλλα καυτά θέματα, χωρίς όμως καμία ‘μεταφυσική’, σκοπεύω να παρουσιάσω στην ομιλία μου: «Aυθεντική Αθηναίων δημοκρατία: a tutorial and round-table discourse on ‘πολιτική παιδεία’».
DATE: Sunday 20 March 2011
TIME: 4 – 7 PM
PLACE: Stathakeion Center, Astoria, NY
Ελπίζω λοιπόν να σας δω εκεί. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά.
Ευδαιμονείτε,
