Τίποτε στην πολιτική δεν παραμένει στάσιμο. Συγκυρίες, εξελίξεις, γεγονότα, ανατροπές ή και αποτυχίες μεταβάλλουν πολιτικές, πρακτικές και στρατηγικές. Τις προάλλες, ο Γάλλος Πρόεδρος διέταξε αναθεώρηση της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής, υπό το φως των εξεγέρσεων και των επαναστατικών τάσεων στον αραβικό κόσμο. Η πρωτοβουλία Σαρκοζί για επίθεση κατά του αιμοσταγούς δικτάτορα Καντάφι είναι μια έκδηλη προσπάθεια της Γαλλίας να επαναπροσδιορίσει το καθεστώς της ως μεγάλης δύναμης και να ανακτήσει ξανά ηγετικό ρόλο στα πράγματα της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Γράφουμε αυτά με αφορμή τη νέα σύγκρουση κορυφής, που ξέσπασε μεταξύ ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ, ύστερα από την πανηγυρική ομιλία του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ, Γ. Κολοκασίδη, στη δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Ο Γ. Κολοκασίδης απέρριψε τη διζωνική ομοσπονδία ως «ύπατη ελληνική αξίωση», τη θεωρεί «μέγα σφάλμα» και διερωτήθηκε αν «είναι δυνατόν αυτή η σύνοψη τουρκικών απαιτήσεων να αποτελεί το ανάχωμα της ελληνικής αντοχής».
Η θέση του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ, και άλλες κατηγορίες, προκάλεσαν την οργίλη αντίδραση ΑΚΕΛ και Κυβ. Εκπροσώπου. Αυτός επικαλέστηκε το γνωστό κωμικό ερώτημα, που πρώτος ανέμελψε ο πρόεδρος Χριστόφιας, όταν αναιτίως ειρωνεύτηκε τους ωραίους Έλληνες που απορρίπτουν τη διζωνική. Ο Πρόεδρος, τότε, και τώρα ο Κυβ. Εκπρόσωπος, με επιτηδευμένη αφέλεια προκαλούν τους διαφωνούντες και απορρίπτοντες τη διζωνική, να πουν τι προτείνουν για λύση, να υποδείξουν πώς θα την πετύχουμε και πώς θα περισώσουμε την αξιοπιστία της ελληνικής πλευράς. Ισχυρίζονται ακόμα ότι αν μετακινηθούμε από τη διζωνική, θα προσφέρουμε ανέλπιστο άλλοθι στην τουρκική πλευρά. Πρόεδρος και ΑΚΕΛ δεν φαίνονται να συνειδητοποιούν μερικά δεδομένα. Ο Δ. Χριστόφιας λησμονεί δικό του κομπασμό ότι ήρθε για να διορθώσει λάθη των προκατόχων του.
Μια πολιτική κρίνεται όχι μόνο εκ του αποτελέσματος αλλά και από το πόσο ικανά υπεράσπισε και διασφάλισε τα συμφέροντα και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Πρόκληση: Μετά από 34 χρόνια αποδοχής της διζωνικής, που ήταν δήθεν ιστορικός, οδυνηρός συμβιβασμός της ελληνικής πλευράς, τι πέτυχε η ηγεσία μας, από τον Μακάριο μέχρι τον Χριστόφια; Πώς προωθήθηκε το Κυπριακό προς λύση; Ούτε προωθήθηκε ούτε επιλύθηκε. Και αυτό, φυσικά, δεν οφείλεται μόνο στην τουρκική αδιστακτότητα και αδιαλλαξία, αλλά και στην επιμονή των ηγετών μας να εμμένουν σε μια πολιτική διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αδιέξοδης, ανερμάτιστης, ολέθριας. Γιατί; Διότι όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις υποχωρήσεις της πλευράς μας, παρά τις γενναιόδωρες μονομερείς παραχωρήσεις Χριστόφια στους Τούρκους, παρά τις δήθεν χημείες και άλλες βλακώδεις ηχηρές πολιτικές ανοησίες, οι Τούρκοι δεν μετακινήθηκαν ούτε κατά ένα ιώτα από τις θέσεις τους.
Ποιες είναι αυτές; Πρώτον, η κατάλυση και εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και, δεύτερον, ο έλεγχος της Κύπρου, αφού αυτό εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους, στο πλαίσιο του νεο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού της Άγκυρας. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά, πιεζόμενη, συρόμενη ή και αυτόβουλα φερόμενη, προσχωρεί συνεχώς σε τουρκικές θέσεις. Η επί 34 χρόνια ακολουθούμενη πολιτική της ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα. Errare humanum est, perseverare diabolicum, έλεγαν οι Ρωμαίοι. Ερώτηση προς την πολιτική ηγεσία: Αφού η λύση της διζωνικής είναι τουρκοφρενής και τουρκογενής και αντιμάχεται τα συμφέροντα και την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού, παραβιάζοντας συλλήβδην δικαιώματα και ελευθερίες του, γιατί επιμένει σε αυτήν; Επειδή θα… χάσουμε την αξιοπιστία μας;
Η ηγεσία δεν φαίνεται να κατανοεί τρία δεδομένα: Πρώτον, το κυρίαρχο ΟΧΙ του λαού στο τερατούργημα Ανάν εξαπέστειλε τη διζωνική στον καιάδα της ιστορίας. Δεύτερον, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ ανέτρεψε κάθε σκέψη για επιστροφή σε ένα σχέδιο Ανάν. Τρίτον, η διζωνική θα επισημοποιήσει μια νέα τουρκοκρατία στο νησί. Δεν νομίζει η… πάνσοφη ηγεσία μας ότι, χτες, θα έπρεπε να μελετήσει αναθεώρηση της ακολουθητέας καταστροφικής πολιτικής της; Ναι, αλλά αυτό προϋποθέτει μεθοδευμένες αποφάσεις και, κυρίως, κόστος. Πράγματα αδύνατα για την ηγεσία.
