Του Πανίκου Ελευθερίου
Θλίβομαι πραγματικά για την θλιβερή κατάληξη που είχε η ετήσια συνεστίαση των Ασσιωτών, που έγινε σε κέντρο δεξιώσεων στην Δρομολαξιά με την ευκαιρία της Εθνικής Επετείου της 25ης Ματρίου του 1821. Παράλληλα, οι διοργανωτές αποφάσισαν να βραβεύσουν τους ποδοσφαιριστές και συντελεστές της φετινής επιτυχίας του Εθνικού. Ως εδώ καλά και ήμουν έτοιμος να χειροκροτήσω. Όταν όμως είδα ότι οι βραβεύσεις εξελίχθηκαν σε παρέλαση των υποψηφίων του Δημοκρατικού Συναγερμού (για να παραδώσουν δήθεν, τα τιμητικά διπλώματα σε είκοσι περίπου ποδοσφαιριστές, χρειάστηκαν καμιά δεκαριά υποψήφιοι), τότε φύλαξα την διάθεση μου για χειροκρότημα του Εθνικού Άσσιας (για το γήπεδο).
Παρακολουθούσα άναυδος, μη μπορώντας να αντιδράσω για να εμποδίσω αυτόν τον εξευτελισμό της επετείου της 25ης Μαρτίου ( ταυτόχρονα και του επιτεύγματος της ομάδας του Εθνικού). Στο τέλος υπερίσχυσε (δυστυχώς) η “λογική”, που με έκανε να προτιμήσω την διατήρηση της ψυχικής ηρεμίας της οικογένειας και των συγγενικών μου προσώπων. Εκ των υστέρων όμως… σκέφτομαι ότι δεν έπρεπε να μείνω απαθής. Τους άξιζε να πάρω το μικρόφωνο και τα πω όπως τα συνέταξα εν βρασμώ ψυχής: «Αγαπητοί χωριανοί, συγνώμη για την παρέμβαση, είναι όμως επιβεβλημένη. Γιατί δεν μπορώ να είμαι απλώς θεατής σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που βλέπουμε σήμερα. Αρνούμαι να δεχθώ αδιαμαρτύρητα τον εξευτελισμό. Αρνούμαι να σιωπήσω όταν η Επέτειος της 25ης Μαρτίου, η Επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας έχει μετατραπεί σε εκδήλωση προβολής υποψηφίων βουλευτών, του κόμματος του πιο φανατικού υποστηρικτή του γνωστού σας σχεδίου Ανάν. Του κόμματος του αμετανόητου Νίκου Αναστασιάδη και των φανατικών υποστηρικτών του. Αρνούμαι να δεχθώ να χειροκροτήσω τους υποψηφίους βουλευτές του συγκεκριμένου κόμματος που εργάζεται μεθοδικά για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα σημαίνει Τούρκο Πρόεδρο, εκ περιτροπής Προεδρία, παραμονή Τούρκων εποίκων κ.α. Αρνούμαι να ανεχθώ τους δήθεν εθνικόφρονες που παριστάνουν τους εθνικόφρονες σε εορτασμό της Εθνικής επέτειο, την στιγμή που το κόμμα τους επιμένει να επιδιώκει την συγκεκριμένη “τουρκοφόρα λύση”. Αρνούμαι να σιωπήσω και αποδεχθώ την καπηλεία του αγώνα των αγωνιστών του 1821 από ψηφοθήρες των δεξιώσεων και των γάμων, οι οποίοι βοηθούν ενσυνείδητα με την παρουσία τους στο ψηφοδέλτιο, την συσπείρωση του ενδοτικού ΔΗ.ΣΥ. που επιμένει να επιδιώκει την “λύτρωση” μέσω της… “επανένωσης” με…” Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.”. Απορώ δηλαδή, πώς τους ανέχεστε!»
Αυτά σκέφτηκα να πω στην συνεστίαση. Όμως δεν τα είπα και ντρέπομαι γι’ αυτό. Γιατί δεν τόλμησα να κάνω μιαν υπέρβαση για να προστατεύσω την μνήμη των νεκρών του 1821, για να αντιδράσω δηλαδή στην ατίμωση της, από την παράσταση που στήθηκε για κάνουν κάποιοι προεκλογική εκστρατεία.. Μιαν απόσταση δέκα μέτρων δεν κατάφερα να διασχίσω, ένα μικρόφωνο δεν μπόρεσα να αρπάξω. Ενώ οι ήρωες που τιμούμε στις Εθνικές Επετείους έκαναν την υπέρβαση αψηφώντας κι αυτόν ακόμα τον θάνατο, εγώ φοβήθηκα τις λοξές ματιές των συγγενών μου. Ίσως την επόμενη φορά… Το μόνο που μπορώ να προσφέρω τώρα, είναι αυτά τα λόγια που γράφω σε αυτό το άρθρο (κατόπιν εορτής όμως). Αρκούμαι με αυτή την έστω και ανεπιτυχή προσπάθεια για περίσωση μέρους της αξιοπρέπειας μου. Τουλάχιστον…, να ξέρουν όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές ότι δεν χειροκροτούσαν όλοι του υποψηφίους και το κόμμα της δήθεν “εθνικοφροσύνης”.
Χαίρομαι πάντως που υπάρχουν ενδείξεις ότι κι άλλοι που αντιδρούν στην καπηλεία των Εθνικών Αγώνων από τον ΔΗ.ΣΥ. προς άγραν ψήφων και επίτευξη κομματικής συσπείρωσης. Η ανακοίνωση του Παγκύπριου Συνδέσμου Φιλάθλων του Α.Π.Ο.Ε.Λ. με την ανακήρυξη του φιλοΑνανικού Νίκου Αναστασιάδη ως ανεπιθύμητου προσώπου (γιατί προσπαθεί να κάνει τα ίδια και στο σωματείο του Α.Π.Ο.Ε.Λ. στην επέτειο της 1ης Απριλίου) είναι μια θετική εξέλιξη. Διευκρινίζω τέλος, ότι με το παρόν άρθρο διαμαρτυρίας, πρόθεση μου δεν είναι να μειώσω την μεγάλη επιτυχία της ομάδος του χωριού μου, η οποία κέρδισε πανάξια τον τίτλο, πράγμα που μου έδωσε μεγάλη χαρά.
