Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Πάσχα διπλό φέτος με Καθολικούς κι Ορθόδοξους να γιορτάζουν παράλληλα και διαφορετικά την ύψιστη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Εμείς γήινοι και πραγματιστές να γλεντούμε την Ανάσταση κι εκείνοι ρημαγμένοι απο ένα Θεό της τιμωρίας να περπατούν σκυφτά στα σκαλιά της εκκλησίας. Ούτε κι αυτές οι μέρες είναι ίδιες για μάς εδώ των διάφορων δογμάτων, των διάφορων πολιτισμικών μνημών και εθίμων!
Ο μελαγχολικός καιρός ολόκληρης της Μεγάλης Εβδομάδας δεν απέτρεψε τον Ελληνισμό απο την παρουσία στις καθημερινές τελετουργίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και τη λιτανεία των Επιταφίων στην ελληνοκρατούμενη περιοχή του Πάρκ Εξτένσιον την εσπέρα της Μεγάλης Παρασκευής.
Πάντως, οι Ελληνες του Μόντρεαλ σε πείσμα του καιρού κι αυτό το Πάσχα ψήνουν τον παραδοσιακό οβελία στους φούρνους των σπιτιών τους στήνοντας γλέντια με δημοτική μουσική πίσω απο τα βρεγμένα τζάμια. Τα κόκκινα αυγά , τα κουλουράκια και τα τσουρέκια αποτελούν μέρος του παραδοσιακού σκηνικού, που συγκεντρώνει γύρω απο το γιορτινό τραπέζι τις οικογένειες της Ελληνικής ομογένειας με μιά έκφραση νοσταλγίας για τη μακρινή πατρίδα.
Μέσα στους χαλαιπούς καιρούς που ζούμε, όπου τα πάντα λυγίζουν υπό το βάρος των σκανδάλων, της αβεβαιότητας και της οικονομικής δυσπραγίας στην πατρίδα, πιστεύω πως η Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση προφέρει παραμυθία και αποκούμπι.
Σε τέτοιο βεβαρημένο σκηνικό με τους Ελληνες απογυμωμένους από το κυρίαρχο κράτος τους, γιορτάζουμε φέτος την Ανάσταση του Κυρίου η οποία συμβολίζει την αναγέννηση του ανθρώπινου γένους από τις στάχτες του.
Ο Υιός του Θεού κατέβηκε στον κόσμο, εξανθρωπίσθηκε, δίδαξε με τα έργα του την ανθρωποκεντρική διάσταση της ζωής και κατέληξε στην εξιλαστήρια θυσία και το αδιάβλητο πάθος Του, μέσω των οποίων χαρίζει στούς θνητούς την άφεση των αμαρτιών και την αποκατάσταση της αρχικής κοινωνίας τους με το Θεό.
Τήν ημέρα της Ανάστασης εμείς οι Ορθόδοξοι τήν λέμε καί είναι Λαμπρή, γιατί διαλάμπει μέσα της τό ανέσπερο, άκτιστο καί ακατάλυτο φώς του Θεού ως δημιουργού.
Tό «μέγα καί Ιερώτατο» Πάσχα είναι η εορτή των εορτών, η κατ’ εξοχή πανήγυρη, η ημέρα της πιο μεγάλης χαράς, της πιο εξαίσιας λαμπρότητας καί δόξας, γιατί ακριβώς φανερώνει τό θείο καί άκτιστο φώς που ακτινοβολεί μέσα από τή θεωμένη ανθρώπινη φύση του Ἀναστάντος Χριστού. Χάρη στό νεκραναστημένο Χριστό, η ανθρώπινη φύση παρουσιάζεται αμετάκλητα περιβεβλημένη καί πεποικιλμένη μέ διάχρυσο ιματισμό, τό υπέρλαμπρο ένδυμα της θεϊκής αφθαρσίας καί αιωνιότητας. Η υπερένδοξη Ανάσταση του Χριστού διανοίγει τόν δρόμο και για την ανάσταση όλων των ανθρώπων.
Στο φώς της Ανάστασης μετριάζονται οι φόβοι μας, ηττούνται οι αμφιβολίες μας και ενισχύεται η πίστη μας στους αδιάψευστους λόγους του Αποστόλου Παύλου: Ημείς πιστεύομεν…ειδότες ότι εγείρας τόν Κύριον Ιησούν καί ημάς διά Ιησού εγερεί”.
Υπό το άπλετο φώς της Ανάστασης διακρίνουμε πλέον καθαρά τις ατράνταχτες αποδείξεις της άνευ όρων αγάπης του Θεού, τις απρόσβλητες μαρτυρίες της αιώνιας ζωής που θα μας εμπνεύσουν και θα μας ενθαρρύνουν να βαδίσουμε την ατραπό της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας; Στο φώς της Ανάστασης ανακαλύπτουμε την οδό προς ένα αυθεντικότερο τρόπο ύπαρξης, τον δρόμο προς μία άλλη γνησιότερη ζωή.
Οποιος διαποτισθεί από το φώς της Ανάστασης, όποιος αντιληφθεί το συμβολισμό της αναγέννησης δεν κάμπτεται ούτε από κόπο, ούτε από πόνο, ούτε από θλίψη, ούτε από δυσκολίες όσο βαρειές καί κι άν είναι, γιατί τίποτε από αυτά δέν μπορεί να ανατρέψει τήν οριστική κατάργηση του θανάτου και την πορεία της Ζωής.
Το φώς της Ανάστασης μέσα από το τρικέρι του Ορθόδοξου ιερέα δεν αφήνει καμμιά απογοήτευση καί κανένα εμπόδιο να μάς καταλάβει, αλλά μάς ωθεί να πορευθούμε πρός τά εμπρός οικοδομώντας πάνω στην ελπίδα πως το τέλος φέρνει πάντα μια καινούρια αρχή.Επειδή η φύση συγχωρεί, βρίσκουμε και εμείς τη δύναμη να συγχωρούμε.
Και μόνο, όταν ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές μας στην αγάπη θα μπορέσουμε κι εμείς οι ίδιοι να διαβάσουμε την Αλήθεια της εκ νεκρών Ανάστασης του Χριστού. Τότε θα αντιληφθούμε ευρύτερα, βαθύτερα, πιό πολυδιάστατα το θρίαμβο του Σωτήρα επί του θανάτου. Τότε θα κατακτήσουμε το τεκμήριο της Ανάστασης του «ζώντος εν ημίν Χριστού».
