Του Ελευθέριου Καραγιάννη
Προ ολίγων ημερών σε μία δειγματοληπτική δημοσκόπηση της κοινής γνώμης ως προς την εκτίμηση της εκλογικής επιρροής των πολιτικών κομμάτων , το κυβερνόν κόμμα προηγείτο της Αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά έξη (6) ποσοστιαίες μονάδες. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου 2009 μέχρι σήμερα, στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις ,η διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ουδέποτε ήταν θετική για την Αξιωματική αντιπολίτευση, τουτέστιν δεν προηγήθηκε του κυβερνόντος κόμματος ούτε κατά 0,1%.
Συνήθως, επειδή η Κυβέρνηση ασκεί εξουσία η οποία μεταφράζεται σε οικονομική, διοικητική και πολιτική επιρροή υπερτερεί τις αντιπολίτευσης , ιδίως σε μία χώρα που το πολιτικό-οικονομικό σύστημα στηρίζεται στις πελατειακές σχέσεις. Όμως, τα τελευταία χρόνια , η χώρα διέρχεται την πλέον σοβαρή κρίση που γνώρισε μετά τον εμφύλιο αφού ευρίσκεται σε ουσιαστική πτώχευση.
Το εύλογο ερώτημα είναι για ποιο λόγο η Αξιωματική αντιπολίτευση δεν επωφελείται από την αρνητική απόδοση του κυβερνόντος κόμματος. Ανατρέχοντας στα βασικά πολιτικά μηνύματα της , πιστοποιεί κανείς ότι πέραν της αντιμνημονιακής τοποθέτησης της και την απαίτηση για μέτρα οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, δεν υπάρχει στην πολιτική της το μήνυμα που θα αναπτερώσει το ηθικό και πολιτικό αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού δίδοντας προοπτική λύσης του οικονομικού προβλήματος. Επειδή στις τάξεις όλων των κομμάτων υπάρχουν αξιόλογα άτομα με γνώσεις που θα βοηθούσαν στην ορθή αντιμετώπιση της κρίσης, είναι προφανές ότι στην ηθελημένη ανικανότητα της Κυβέρνησης να δώσει τις σωστές λύσεις συμπλέει και η Αξιωματική αντιπολίτευση. Τα υπόλοιπα μικρά κόμματα , γνωρίζοντας ότι, κυρίως, λόγω του εκλογικού Νόμου , οιαδήποτε πολιτική πρόταση και αν υποβάλουν δεν πρόκειται να τα οδηγήσει στον θώκο της εξουσίας ή της συγκυβέρνησης, εκμεταλλεύονται το παίγνιο των δύο μεγάλων κομμάτων για αποκόμιση μικροπολιτικών ωφελημάτων.
Η Αξιωματική αντιπολίτευση δεν προβάλλει την σωστή πολιτική και οικονομική αντιμετώπιση του τραγικού προβλήματος που ταλανίζει την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, διότι, όπως και η Κυβέρνηση, θα αναγκαστεί να έλθει σε αντιπαράθεση με το πολιτικό-οικονομικό-δημοσιογραφικό κατεστημένο της χώρας και των διεθνών οικονομικών συμφερόντων. Απλά αναμένει την φθορά του «συμπαίκτη» για να αναρριχηθεί με την εξασφαλισμένη σειρά της στην εξουσία διαιωνίζοντας και υπηρετώντας το σύστημα.