«Περί Μακεδονίας και Μακεδόνων»(1) ή «Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ» (2)

Του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου, Δημοσιογράφου & Σκηνοθέτη

Στα τέλη Μαρτίου 2011 άρχισε και περατώθηκε, σεμνά και σχεδόν αθόρυβα, η δημόσια ακρόαση της προσφυγής της ΠΓΔΜ στο Διεθνές Δικαστηρίο της Χάγης, με την οποία κατηγορείται η Ελλάδα, ότι τον Απρίλιο 2008 παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία ασκώντας ‘βέτο’ στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Η δικαστική αυτή διαμάχη Σκοπίων-Αθήνας στη Χάγη θα είχε μάλλον περάσει στα ψιλά των ελληνικών εφημερίδων εάν δεν είχαν υπάρξει – τελείως συμπτωματικά βέβαια – η περίεργη ‘γκάφα’ του Βρετανού συνηγόρου των ελληνικών θέσεων, του καθηγητή James Crawford, και η κατά Wikileaks επίκαιρη διαρροή της πριν διετίας ρήσης του Θεόδωρου Πάγκαλου προς τον τότε Αμερικανό πρέσβη Daniel V. Speckhard, ότι «οι Μακεδόνες θα έπρεπε να χρησιμοποιούν όποιο όνομα θέλουν…» και, ότι «είναι τιμή μας να θέλουν το όνομα Μακεδονία…».

Στη Χάγη πάντως, η επιχειρηματολογία από μεν πλευράς Σκοπίων επικεντρώθηκε στην πράγματι εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των αντιμαχόμενων εθνικών και πολιτικών δυνάμεων και συμφερόντων εντός και εκτός του κράτους της ΠΓΔΜ, οι πιθανότητες επιβίωσης του οποίου θα ενισχύονταν σημαντικά με την είσοδο της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Από δε πλευράς Αθηνών επισημάνθηκε το γεγονός, ότι στην συγκεκριμένη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι, τα κράτη μέλη ομόφωνα έθεσαν ως απαραίτητη προϋπόθεση ένταξης της ΠΓΔΜ στη Συμμαχία την επίλυση του ζητήματος ονομασίας αυτής της χώρας.

Το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ είναι βέβαια ένα εξαιρετικά σημαντικό για εμάς ζήτημα, αλλά, πιστεύω, πως θα έπρεπε να δίδεται μεγαλύτερη προσοχή και στα παράγωγα του λήμματος ‘‘Μακεδονία’’. κυρίως στη λέξη/έννοια ‘‘Μακεδόνας’’.

Σε αυτό εδώ το σημείωμα, δεν πρόκειται να αναφερθώ στα περισσότερο ή λιγότερο γνωστά αρχαία κείμενα, τα οποία επιβεβαιώνουν την ελληνική καταγωγή των αρχαίων Μακεδόνων. Η δική μου συνεισφορά στο Δ. Π. αφορά σε δύο νεότερους Μακεδόνες, στους αδελφούς Μεθόδιο (815-885) και Κύριλλο (826/7-869), οι οποίοι θεωρούνται διεθνώς   – εκτός βέβαια σκοπιανής, αλλά και ελληνικής επικράτειας – ως οι σημαντικότεροι, μετά τους Αριστοτέλη και Μέγα Αλέξανδρο, εκ Μακεδονίας Έλληνες.

Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, το Έργο των δύο Θεσσαλονικέων αδελφών αφορά στην επινόηση του πρώτου σλαβικού αλφάβητου – το οποίο ονομάστηκε Γλαγόλιτσα, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ‘‘ομιλία, ομιλώ’’ – και στη δημιουργία της πρώτης Σλαβικής Γραμματείας, στη διάρκεια του δεύτερου μισού του 9^ου αιώνα. Ο γεωγραφικός χώρος, στον οποίο έδρασαν οι Κύριλλος και Μεθόδιος, περιλάμβανε τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, το κράτος των Χαζάρων στην Κριμαία, την Αγία Έδρα στη Ρώμη και, κυρίως, το κράτος της Μεγάλης Μοραβίας στην Κεντρική Ευρώπη, δηλαδή τη Σλοβακία και εδάφη από τις Τσεχία και Ουγγαρία.

Αντί άλλης τεκμηρίωσης της παγκόσμιας σημασίας των δύο αδελφών – οι οποίοι έφεραν σε πέρας το μεγαλύτερο ίσως επίτευγμα του Βυζαντινού Ελληνισμού, τον εκπολιτισμό δηλαδή και εκχριστιανισμό Σλάβων και Βουλγάρων – παραθέτω εδώ τα όσα έγραψε για αυτούς το 1927 ο τότε Πάπας Πίος ΧΙ[3]:

««Πώς να παύσουμε θαυμάζοντες τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο – τέκνα της Ανατολής, Βυζαντινοί κατά την πατρίδα, Έλληνες κατά το γένος, Ρωμαίοι κατά την αποστολή, Σλάβοι κατά το πνευματικό τους έργο – οι οποίοι έφεραν στους κόλπους της Εκκλησίας όλους του σλαβικούς λαούς;»»

Και ο πρόσφατα αποβιώσας Σλάβος Πάπας Ιωάννης Παύλος ΙΙ ανακήρυξε το 1980 σε Άγιους Προστάτες της Ευρώπης τους Ισαποστόλους ««Cyrillus autem et Methodius fratres, Graeci, Thessalonicae nati…»»[4], γιατί: ««Οι Αδελφοί από την Θεσσαλονίκη δεν ήσαν μόνο κληρονόμοι της Πίστης, αλλά επίσης κληρονόμοι του Πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδος, που συνεχίστηκε επί Βυζαντίου… Και είναι ένα ασύνηθες και άξιο σεβασμού γεγονός, ότι οι ιεροί Αδελφοί δεν επιδίωξαν να επιβάλουν στους λαούς που δίδασκαν την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της ελληνικής γλώσσας, του βυζαντινού Πολιτισμού, των ηθών και του τρόπου ζωής της πιο προηγμένης κοινωνίας, στην οποία είχαν ανατραφεί και η οποία ήταν αναγκαστικά αγαπητή σε αυτούς…

Με το να διδάξουν το Ευαγγέλιο στη γλώσσα και στην κουλτούρα των λαών που εκχριστιάνιζαν, οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος προσέφεραν τα μέγιστα για τη δημιουργία και την εξέλιξη αυτού του πολιτισμού. Πράγματι, όλοι οι Πολιτισμοί των Σλαβικών Εθνών οφείλουν την ‘‘απαρχή’’ ή την εξέλιξή τους στο Έργο των Θεσσαλονικέων Αδελφών…

Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήσαν και είναι η πνευματική Γέφυρα ανάμεσα στις Ανατολικές και Δυτικές παραδόσεις της ηπείρου μας και προσέφεραν σημαντικά στο χτίσιμο της Ευρώπης όχι μόνο σε ό, τι αφορά στη Χριστιανική θρησκεία, αλλά επίσης στην πολιτική και πολιτιστική Ένωσή της»»[5]

Τα παραπάνω εξυμνητικά αποδίδουν ελάχιστα το μέγεθος και το βάθος του σεβασμού και της αγάπης, που θρέφουν οι σλαβικοί λαοί για τους Πνευματικούς τους Πατέρες Κύριλλο και Μεθόδιο. Σε όλες τις πρωτεύουσες και στις μεγάλες πόλεις των σλαβικών κρατών επιβλητικοί καθεδρικοί ναοί είναι αφιερωμένοι στη λατρεία των δύο Ελλήνων Αγίων, οι οποίοι αποκαλούνται επίσης ‘‘Απόστολοι στους Σλάβους’’[6].

Ύμνοι και ποιήματα και τραγούδια έχουν γραφτεί για τους δύο Θεσσαλονικείς αδελφούς, τα αγάλματα των οποίων κοσμούν πλατείες και γέφυρες, ενώ τα ονόματά τους έχουν δοθεί σε πανεπιστήμια και βιβλιοθήκες, στην Πράγα και στη Μπρατισλάβα, στο Ζάγκρεμπ και στο Βελιγράδι, στη Σόφια και στα Σκόπια, στο Κίεβο και στη Μόσχα.

Στο Προοίμιο μάλιστα του από τον Σεπτέμβριο 1992 Συντάγματος της Σλοβακίας αναφέρεται: «We, the Slovak nation, mindful of the political and cultural heritage of our forebears, and of the centuries of experience from the struggle for national existence and our own statehood, in the sense of the spiritual heritage of Cyril and Methodius and the historical legacy of the Great Moravian Empire…».

Η μνήμη των δύο Αγίων τιμάται στις σλαβικές χώρες κάθε χρόνο με πολυήμερες, πανηγυρικές και πάνδημες εκδηλώσεις θρησκευτικού, ιστορικού, αλλά και εθνικού χαρακτήρα.. Ιδιαίτερα οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί άρχοντες της γειτονικής ΦΥΡΟΜ, από τις αρχές της δεκαετίας ’90, πραγματοποιούν τον Μάιο κάθε χρόνου ένα προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου Κλήμη, στη Ρώμη, όπου βρίσκεται ο τάφος ή, πιο σωστά, το κενοτάφιο του Κυρίλλου.[7] Στις επισκέψεις τους αυτές γίνονται πάντοτε δεκτοί, σε επίσημη ακρόαση, από τους εκάστοτε Πάπες, οι οποίοι όμως φροντίζουν συχνά-πυκνά να μνημονεύουν τις Αποστολικές Επιστολές των Παπών Πίου ΧΙ «Quod Sanctum Cyrillum» και Ιωάννη Παύλου ΙΙ «Egregiae Virtutis», στις οποίες γίνεται κατηγορηματική αναφορά στην ελληνική καταγωγή των Μακεδόνων αδελφών.

Αυτό βέβαια δεν πτοεί ούτε αποθαρρύνει τους Βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι έχουν σε μεγάλο βαθμό επιτύχει – τόσο με την πιστή εφαρμογή της γνωστής οργουελιανής μεθόδου αλλοτρίωσης της έννοιας των λέξεων[8] όσον και λόγω της δικής μας αμορφωσιάς, ολιγωρίας ή ό, τι άλλο – να αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς με τη χρήση της λέξης ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ένας Σλάβος ή ένας Βούλγαρος, ένας Τούρκος ή ένας Ρομά κάτοικος της ΦΥΡΟΜ και σε καμία περίπτωση ένας Έλληνας κάτοικος της Μακεδονίας.

Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους σημερινούς εκ Μακεδονίας Έλληνες, αλλά και για εκείνους, οι οποίοι γεννήθηκαν και έζησαν βόρεια του Ολύμπου τους περασμένους αιώνες και χιλιετίες ακόμη. Βασικός στόχος της προπαγάνδας των Σκοπίων είναι ως γνωστόν ο Μέγας Αλέξανδρος[9] και ο αμέσως επόμενος, αλλά λιγότερο γνωστός, είναι οι Φωτιστές και Δάσκαλοι των Σλάβων, οι Θεσσαλονικείς Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.

Τον Απρίλιο 1993, ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της ΦΥΡΟΜ Kiro Gligorov αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της παρθενικής του ομιλίας στον ΟΗΕ στην υπογράμμιση του αναμφισβήτητου γεγονότος, ότι η δημιουργία του Σλαβικού Πολιτισμού οφείλεται στους Μακεδόνες Κύριλλο και Μεθόδιο και, εφαρμόζοντας στην πράξη την οργουελιανή ‘Νέα Ομιλία’, υποστήριξε στη συνέχεια, ότι όλοι οι λαοί των Σλάβων           – οι Σλοβάκοι και οι Τσέχοι, οι Κροάτες και οι Ρώσοι, οι Ουκρανοίκαι οι Βούλγαροι επίσης – οφείλουν τον εκπολιτισμό και τον εκχριστιανισμό τους όχι στο Βυζάντιο και στην Ελλάδα, αλλά στο νεοσύστατο κράτος της ΦΥΡΟΜ.

Έκτοτε ο σκοπιανός νεολογισμός περί την κοινά αποδεκτή έννοια των όρων ‘Μακεδονία’, ‘Μακεδόνας’ και ‘μακεδονικός-η-ο’ εξαπλώνεται μεθοδικά σε ολόκληρη την υφήλιο – διαμέσου ‘ιστορικών βιβλίων’, άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά, εκατοντάδων ιστοσελίδων στο διαδίκτυο κλπ. – με κύρια επιμέρους επιδίωξη την ‘μακεδονοποίηση’, δηλαδή τον αφελληνισμό των Κυρίλλου-Μεθοδίου και της οικογένειάς τους, όπως επίσης της γενέτειράς τους πόλης της Θεσσαλονίκης και, σε προέκταση, ολόκληρης της Μακεδονίας.

Ένα χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό συνάμα έκθεμα αυτής της αλυτρωτικής πολιτικής των Σκοπίων αποτελεί η δήλωση του ορθόδοξου Αρχιεπίσκοπου της ΦΥΡΟΜ     κ. Στέφανου στις 24. Μαΐου 2008, μπροστά στο κενοτάφιο του Κυρίλλου, στη Ρώμη:

«Άγιε Κύριλλε, σήμερα, στη δική σου και τη δική μας Θεσσαλονίκη όλα όσα έκανες είναι νεκρά. Σήμερα, στη γενέτειρά σου πόλη όλα έχουν γίνει στάχτη και σκόνη και δεν επιβίωσε ούτε ένα γράμμα από το δικό σου και δικό μας αλφάβητο. Στη Θεσσαλονίκη, όπου τότε οι άνθρωποι συνήθιζαν να μιλούν στη δική σου και στη δική μας γλώσσα, σήμερα απαγορεύεται όχι μόνο να μιλιέται αυτή η γλώσσα αλλά και να υπάρχει. Δυστυχώς, οτιδήποτε συνδέεται με τη Μακεδονία είναι απαγορευμένο και διώκεται. Και εκτοπίζεται οτιδήποτε είναι μακεδονικό ενώ αμφισβητείται το όνομα της χώρας μας, της Εκκλησίας μας και κάθε τι που είναι δικό μας…»

Η αναφορά αυτή του Σκοπιανού Ιεράρχη στον Άγιο Κύριλλο και στη Θεσσαλονίκη είχε δημοσιευθεί στα πρωτοσέλιδα των ελληνικών και όχι μόνο εφημερίδων και είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις από ελληνικής πλευράς.

Η μεν κα Ντόρα Μπακογιάννη, ΥΠΕΞ την εποχή εκείνη, δήλωσε τότε ψύχραιμα:       «Η γειτονική χώρα δεν μπορεί να προσβλέπει σε Ευρωπαϊκό και Ευρω-Ατλαντικό μέλλον, για όσο χρόνο παραμένει δέσμια λογικών αλυτρωτισμού του παρελθόντος…».

Ο δε Μητροπολίτης κ. Άνθιμος, διακήρυξε εμφαντικά από τη Θεσσαλονίκη: «Εγώ, εάν ήμουν απέναντι του και τον άκουγα, θα του έλεγα τις απλές δύο λέξεις των αρχαίων Σπαρτιατών του Λεωνίδα : ‘‘Μολών λαβέ’’, άμα μπορείς, παρ’τα»

O Αρχιεπίσκοπος κ. Στέφανος όμως δεν πτοήθηκε από τα παραπάνω και επανήλθε άμεσα με μία νέα δήλωση, στην οποία ανέφερε: «Ούτε στο παρελθόν μήτε και τώρα μπορεί κανείς να αρνηθεί, ότι η Θεσσαλονίκη είναι γενέτειρά μας και, ότι οι ρίζες του αλφάβητου όλων των σλαβικών λαών προέρχονται από τη γλώσσα των κατοίκων της εκείνη την εποχή… Γι’ αυτό ακριβώς η Θεσσαλονίκη ανήκε πάντα – κατά την θρησκευτική και πολιτιστική έννοια –   σε εμάς και σε όλους τους σλαβικούς λαούς».[10]

Ανιστόρητοι είναι βέβαια οι παραπάνω ισχυρισμοί του κ. Στέφανου, πλην όμως απάντηση δεν έλαβε από ελληνικής πλευράς, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζω.

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να απαντήσει η ελληνική πλευρά, αφού στα ελληνικά σχολικά βιβλία της Ε΄ Δημοτικού, της Β΄ Γυμνασίου και της Β΄ Λυκείου           – τα οποία διδάσκονταν το 2008, αλλά διδάσκονται ακόμη και το 2011, παρά τις προς τις/τους κατά καιρούς Αρμοδίους ενστάσεις και διαμαρτυρίες μου – αποκρύπτεται επιμελώς η ελληνική καταγωγή των Κυρίλλου και Μεθοδίου, επιβεβαιώνοντας       κατ’ αυτόν τον τρόπο όλα όσα ισχυρίζονται τόσον ο εν λόγω Σκοπιανός ιεράρχης όσον και οι σκοπιανές προπαγανδιστικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο.

Πράγματι, στη σ. 34 του βιβλίου Ιστορίας της Β΄ Γενικού Λυκείου παρατίθεται, σε ελληνική μετάφραση, απόσπασμα από τον ‘‘ΒΙΟ ΜΕΘΟΔΙΟΥ’’, το οποίο αναφέρεται σε μία αμφιλεγόμενη[11] συνομιλία μεταξύ του αυτοκράτορα Μιχαήλ ΙΙΙ (839-867) και του Κωνσταντίνου/Κύριλλου, γνωστού επίσης με το όνομα ‘‘Φιλόσοφος’’, λίγο πριν αναχωρήσει η βυζαντινή αποστολή με προορισμό τη Μεγάλη Μοραβία, το 863 μ. Χ..

Το ελληνικό κείμενο προέρχεται από την παράφραση της μετάφρασης του Γερμανού σλαβολόγου Josef Bujnoch – από τα παλαιοσλαβικά στα γερμανικά – των Βίων ‘‘Κωνσταντίνου/Κυρίλλου’’, ‘‘Μεθοδίου’’ και ‘‘Κλήμεντα Οχρίδας’’, οι οποίοι Βίοι περιέχονται στο σύγγραμμά του ‘‘Μεταξύ Ρώμης και Βυζαντίου’’, το οποίο εκδόθηκε το έτος 1958 και θεωρείται πλέον ξεπερασμένο σε πολλά σημεία.

Εδώ παραθέτω το αυθεντικό γερμανικό κείμενο από το προαναφερθέν σύγγραμμα και επίσης την ελληνική απόδοση του γερμανικού κειμένου– χωρίς γραμματικές ή άλλες διορθώσεις, αλλά επισημαίνοντας το τμήμα της κρίσιμης παραγράφου, που παραφράστηκε.

Η ιεραποστολή στη Μοραβία

Εκείνες τις ημέρες ο σλάβος ηγεμόνας Ραστισλά-

βος έστειλε απεσταλμένους στον Αυτοκράτορα

Μιχαήλ με το εξής μήνυμα: Εμείς οι Σλάβοι, όμως,

είμαστε ένας απλοϊκός λαός και δεν υπάρχει κανέ-

νας που να μπορεί να μας διδάξει την αλήθεια και

να μας εξηγήσει το αληθινό νόημα της Αγίας Γρα-

φής. Γ’ αυτό, αυτοκράτορα, στείλε μας έναν άνδρα

ικανό να ανορθώσει όλη την αλήθεια”. Τότε ο αυτό-

κράτορας είπε στο Φιλόσοφο: Ακούς τι λένε, φιλό

σοφε; Κανείς άλλος εκτός από σένα δεν μπορεί να

φέρει σε πέρας αυτό το έργο. Κοίτα εδώ υπάρχουν

πολλά δώρα, πάρε τον αδελφό σου, τον ηγούμενο

Μεθόδιο, και πήγαινε, γιατί και οι δύο είστε από τη

Θεσσαλονίκη και οι Θεσσαλονικείς μιλούν σλαβικά“.

Από το σλαβικό Bio του

Μεθόδιου , κεφ. 5, γερμ. μετ. J.Bujnoch, Zwischen

Rom und Byzanz, Slavische Geschichtsschreiber, 1,

Γκρατς- Βιέννη–Κολονία 1958,88-89.

Για τους μη γερμανομαθείς αναγνώστες του κειμένου, εδώ η πλήρης μετάφραση του παραφρασμένου τμήματος από το ως άνω γερμανικό κείμενο: ‘‘…γιατί και οι δύο σας είστε βέβαια από τη Θεσσαλονίκη και όλοι οι εκ Θεσσαλονίκης άνθρωποι ομιλούν καθαρά σλαβικά’’.

Ο καθηγητής Αντ.-Αιμ. Ταχιάος – διακεκριμένος εντός και εκτός Ελλάδας σλαβολόγος και ειδήμων σε θέματα αφορώντα στους αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο – αποδίδει μάλιστα την επίμαχη πρόταση με μία σημαντική διαφοροποίηση και συγκεκριμένα: ‘‘…γιατί και οι δύο σας είστε βέβαια από τη Θεσσαλονίκη και όλοι οι εκ Θεσσαλονίκης άνθρωποι ομιλούν/συνδιαλέγονται καθαρά στα σλαβικά’’

Όπως και να είναι, τα παραπάνω οδηγούν σε τρία εύλογα ερωτήματα:

α) γιατί αντικατέστησε ο Έλληνας μεταφραστής του εν λόγω κειμένου τη φράση ‘‘…όλοι οι εκ Θεσσαλονίκης άνθρωποι…’’ – η οποία σαφώς αναφέρεται στην ευρύτερη περιοχή της Συμβασιλεύουσας, πέριξ της οποίας όντως κατοικούσαν σλαβικοί πληθυσμοί στο δεύτερο μισό του 9^ου αιώνα – με την λέξη ‘οι Θεσσαλονικείς’, η οποία υποδηλώνει αποκλειστικά και μόνον τους εντός της πόλης κατοίκους, οι οποίοι ήσαν βέβαια, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, ελληνικής καταγωγής και φυσικά μιλούσαν ελληνικά;[12]

β) γιατί διέγραψαν το επίθετο ‘‘καθαρά’’, το οποίο προσδίδει τελείως διαφορετικό νόημα στην επίμαχη πρόταση, είτε αυτή ελέχθη από τον Μιχαήλ ΙΙΙ είτε όχι;

γ) γιατί άραγε επελέγη από τους Έλληνες παιδαγωγούς αυτή η συγκεκριμένη, πιθανή στιχομυθία, η οποία είχε στο παρελθόν χρησιμοποιηθεί ευρύτατα από την πάλαι ποτέ κομμουνιστική προπαγάνδα σαν ‘τρανταχτή απόδειξη’ της μή ελληνικής καταγωγής των Κυρίλλου και Μεθοδίου;

Τα τελευταία πάντως χρόνια, αυτό το ‘ιστορικό εύρημα’ συναντά κανείς μόνο στα ελληνικά σχολικά βιβλία και στις προπαγανδιστικές ιστοσελίδες των Σκοπίων.

Παραθέτω εδώ μία από τις πολλές σχετική με τα παραπάνω ιστοσελίδα– χωρίς γραμματικές ή άλλες διορθώσεις, αλλά επισημαίνοντας κυρίως την ταυτότητα απόψεων μεταξύ του προαναφερθέντος σκοπιανού Αρχιεπισκόπου, ολίγων Ελλήνων παιδαγωγών   – όπως ελπίζω και εύχομαι – και των σκοπιανών προπαγανδιστών. Η διεύθυνση αυτής της ιστοσελίδας είναι http://makedonija.name/history/saints-cyril-methodius. Ας σημειωθεί επίσης, ότι την συγκεκριμένη ιστοσελίδα στηρίζει οικονομικά και η δική μας Cosmote[13]…

About Saints Cyril & Methodius

Saints Cyril & Methodius are the founders of the Macedonian, and also of the Slavic literacy and culture.

Saints Cyril & Methodius created the first Slavic alphabet, translated the first books on Slavic language, and by the spreading of the Christian religion in the churches in Slavic language, they have had hit the bases of the Macedonian, and the Slavic culture. By that, they gave to the Slavs the strongest weapons in their battle against the Germans and the Greeks, who wanted spiritually, to destroy the Slavs. Beside that, Saints Cyril & Methodius are the first Slavic writers.

The brothers Constantine (Cyril or Kiril) and Michail (Methodius) were both bom in Solun (Salonica, on the Aegean coast). When they were born, this great ancient Macedonian city was completely Slovenized under the influence of it’s clearly Slavic surroundings. That fact was also mentioned by the Byzantine emperor Michail 3^rd (842-867), when he responded positively to the letter of the Moravian comes Rostislav and sent Constantine and Methodius in the mission in Velika Moravija.

This two brothers were from a very rich and well known family all over the region of Solun (Salonica). Their parents were Lav and Maria. Their father Lav was major commandant of the Byzantine navy forces of Solun. The older brother Michail, got the name Methodius after he became a monarch and was born in 825.

Βέβαια, οι σκοπιανοί προπαγανδιστές – λειτουργώντας σύμφωνα με την γκεμπελική μέθοδο διαστρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας – ουδόλως ενοχλούνται από την μη ύπαρξη ίχνους έστω αληθοφάνειας στα όσα ανιστόρητα ισχυρίζονται και διακινούν παγκόσμια.

Η εφαρμογή όμως μίας παρόμοιας μεθόδου στα ελληνικά σχολικά βιβλία θα αποκάλυπτε τον ‘‘εχθρό εντός των τειχών’’ και θα δυσχέραινε την επί δεκαετίες μεθοδευμένη προσπάθεια αφελληνισμού των Μακεδόνων – αρχαίων, βυζαντινών και συγχρόνων – και φυσικά των γεωγραφικών χώρων όπου αυτοί έζησαν και ζουν.

Στα δικά μας λοιπόν σχολικά βιβλία – σε ό, τι τουλάχιστον αφορά στη Ζωή και στο Έργο των αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου – ενδεικνυόταν η εφαρμογή της υποσυνείδητης (subliminal) προπαγανδιστικής μεθόδου, με πρόδηλο στόχο: την σταδιακή αποξένωση των ελληνοπαίδων από ένα ζωτικό για την επιβίωση της χώρας τμήμα της πατρογονικής τους κληρονομιάς, το οποίο είναι βέβαια η Μακεδονία και σε προέκταση ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα.

Αυτή ακριβώς η μέθοδος της ‘‘υποσυνείδητης μάθησης’’ τελειοποιήθηκε επί πρωθυπουργίας του Μακεδόνα κ. Κώστα Καραμανλή και δεν περιορίσθηκε στο ήδη αναφερθέν βιβλίο της Β΄ Λυκείου. Τα σχολικά βιβλία Ιστορίας της Β΄ Γυμνασίου και της Ε΄ Δημοτικού περιέχουν ακόμη χειρότερα τεκμήρια ανθελληνικής προπαγάνδας!

Στη σελίδα 65 του βιβλίου Ιστορίας της Ε΄ Δημοτικού παρατίθεται ένα ένθετο, στο οποίο αποκρύπτονται σημαντικές και παρέχονται ψευδείς πληροφορίες σχετικά με τους αδελφούς Κωνσταντίνο/Κύριλλο & Μιχαήλ/Μεθόδιο, την οικογένειά τους κλπ..

Αντίστοιχες ‘πληροφορίες’ περιέχονται και στην προαναφερθείσα ιστοσελίδα της σκοπιανής προπαγάνδας. Η αντιπαραβολή των δύο κειμένων, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όπως πιστεύω.

Ελληνικό, σχολικό βιβλίο Ιστορίας Ε΄ Δ/κού Σκοπιανή ιστοσελίδα Προπαγάνδας

http://makedonija.name/history/saints-cyril-methodius

Κωνσταντίνος-Κύριλλος και Μεθόδιος About Saints Cyril & Methodius

Ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος ήταν γιοι σεβαστής                        This two brothers were from a very rich and

οικογένειας, που ζούσε στη                                                          well known family all over the region of

Θεσσαλονίκη.  (Ι)                                                                            Solun (Salonica).   (Ια)

Ο Κύριλλος ήταν μεγαλύτερος                                                      The older brother Michail, got the name

και γεννήθηκε  γύρω στα                                                               Methodius after he became a monarch and

822 μ.Χ. και τον ονόμασαν                                                            was born in 825. (ΙΙα)

Κωνσταντίνο.  (ΙΙ)        .

Και οι δύο φοιτούσαν σε σχολείο

της πατρικής τους πόλης και

διακρίνονταν για το ήθος και τη

φιλομάθειά τους.

Ο πατέρας τους πέθανε, όταν ο Κωνσταντίνος                          Their parents were Lav and Maria. Their

ήταν δεκατεσσάρων ετών.   (ΙΙΙ)                                                     father Lav was major commandant of the

Τότε, από τη σχολή της Μαγναύρας πρότειναν                          Byzantine navy forces of Solun. (ΙΙΙα)

στη μητέρα τους να στείλει τους δυο γιους της

να σπουδάσουν δωρεάν στο αυτοκρατορικό

σχολείο. Η προσφορά έγινε δεκτή κι έτσι

οι δυο αδελφοί βρέθηκαν στην Πόλη.

Δεν επιδέχονται βέβαια σχολιασμού ούτε τα αγγλικά των Σκοπιανών μήτε τα ασυνάρτητα ελληνικά των Ελλήνων παιδαγωγών, οι οποίοι συνέγραψαν, αξιολόγησαν και ενέκριναν την διδασκαλία από αυτό το βιβλίο στα δεκάχρονα παιδιά μας.

Εξάλλου, στόχος αυτού του εξ ανάγκης εκτενούς σημειώματος δεν είναι η στηλίτευση του αθέλητου λάθους ή/και της ημιμάθειας ακόμη, αλλά η καταγγελία των ηθελημένων και συνειδητών ‘παραλείψεων’, ‘ανακριβειών’ και επίσης της ‘λογοκρισίας’, της ‘παράφρασης’ και της ‘διαστρέβλωσης’ ακόμη κειμένων ξένων ιστορικών, που εμπεριέχονται στα προαναφερθέντα σχολικά βιβλία Ιστορίας και που αφορούν στη Ζωή και στο Έργο των Θεσσαλονικέων Κυρίλλου και Μεθοδίου.

Ας μου επιτραπεί όμως ένας σύντομος σχολιασμός των ως άνω τριών επιμέρους ενοτήτων και συγκεκριμένα:

— (Ι) & (Ια): Το ταυτόσημο της παρεχόμενης ‘πληροφόρησης’ είναι τόσον εμφανές, ώστε περιττεύει κάθε σχόλιο…

— (ΙΙ)-(ΙΙα) & (ΙΙΙ)-(ΙΙΙα): Εξοργιστικό είναι οπωσδήποτε το ‘λάθος’ των Ελλήνων παιδαγωγών, να εμφανίσουν τον Κωνσταντίνο/Κύριλλο σαν μεγαλύτερο σε ηλικία από τον κατά δέκα και πλέον έτη γηραιότερο Μεθόδιο. Ιδιαίτερη όπως σημασία έχει, κατά τη γνώμη μου η ταυτόσημη ανακρίβεια Σκοπιανών και Ελλήνων σχετικά με τις ημερομηνίες γέννησης είτε του Κυρίλλου (γύρω στα 822 μ. Χ., σύμφωνα με το ελληνικό σχολικό βιβλίο) είτε του Μεθοδίου (he was born in 825, σύμφωνα με τη σκοπιανή ιστοσελίδα). Μία απλή όμως επίσκεψη στο διαδίκτυο θα πληροφορούσε τους συγγραφείς των ως άνω κειμένων, ότι ο μεν Μεθόδιος γεννήθηκε το 815 μ. Χ. και ο Κύριλλος το 826/827 μ. Χ..

Ποια όμως σκοπιμότητα μπορεί να υποκρύπτει αυτό το πανόμοιο σχεδόν ‘λάθος’;

Η απάντηση είναι νομίζω απλή:

Στο μεν σκοπιανό κείμενο υπάρχουν δύο ψευδείς και μία αληθής πληροφορία σχετικά με τους γονείς των δύο Αγίων. Είναι αλήθεια, ότι ο πατέρας των Κυρίλλου και Μεθοδίου ήταν ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός του βυζαντινού στρατού και έφερε τον βαθμό του δρουγγαρίου. Είναι ψευδές, ότι η μητέρα τους λεγόταν Μαρία, αφού καμία ιστορική πηγή την αναφέρει με αυτό ή κάποιο άλλο όνομα. Επίσης είναι ψευδές είναι, ότι ο πατέρας τους ονομαζόταν Lev. Όλες οι ιστορικές πηγές τον αναφέρουν με το ελληνικότατο όνομα Λέων.

Στο δε ελληνικό κείμενο, ουδεμία υπάρχει αναφορά τόσον για το όνομα όσον και για το επάγγελμα του πατέρα των Θεσσαλονικέων αδελφών.

Τυχαία όλα αυτά; Δεν νομίζω, όπως λέγει η δημοφιλής τηλε-διαφήμιση του ΟΤΕ.

Εάν κανείς συσχετίσει τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα με τα ως άνω ‘λάθη’ και ‘ανακρίβειες’, τότε ξεκαθαρίζει το θολό τοπίο, που σκόπιμα δημιουργείται, προκειμένου να εγκλωβιστούν τα παιδιά και οι νέοι μας σταδιακά και υποσυνείδητα – ‘‘ανεπαισθήτως’’ θα έγραφε ο Καβάφης – στην ‘ιστορική αλήθεια’, που παράγει η σκοπιανή προπαγάνδα.

Τελείως περιληπτικά σημειώνω εδώ τα ακόλουθα πασίγνωστα, πλην παντελώς άγνωστα στους Έλληνες συντελεστές δημιουργίας του σχολικού βιβλίου της Ε Δημοτικού:

Οι Κύριλλος και Μεθόδιος δεν ήσαν γιοί μιας απλά ‘σεβαστής’ πλην αγνώστου εθνικότητας οικογένειας της Θεσσαλονίκης… Ήσαν γιοί του Λέοντα, ενός Έλληνα ανώτατου στρατιωτικού της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο οποίος υπερασπιζόταν τη Συμβασιλεύουσα την εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του Βούλγαρου Χαγάνου Κρούμου (η βασιλεία του διάρκεσε μεταξύ 803-814 μ. Χ. περίπου).

Οι Σκοπιανοί προπαγανδιστές δικαίως βέβαια παρέχουν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με το έτος γέννησης του Μεθοδίου, προκειμένου να ονoματίσουν τον πατέρα τους LEV, προσδίδοντάς του έτσι τη χροιά μίας σλαβο-βουλγαρικής εθνικής καταγωγής.

Οι Έλληνες όμως παιδαγωγοί – συγγραφείς, αξιολογητές κλπ. – όπως επίσης και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους τα τελευταία 5-6 χρόνια ουδέν γνώριζαν για τα παραπάνω ιστορικά συμβάντα εκείνης της εποχής; Δεν είχαν ποτέ καν ακούσει κάτι τι για το πάγκοινα γνωστό γεγονός, ότι ο Κρούμος χρησιμοποιούσε το επιχρυσωμένο κρανίο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Ι. σαν κρασοπότηρο;

Και αυτό συνέβαινε έως τον Απρίλιο του έτους 814 μ. Χ., δηλαδή λίγους μήνες πριν την γέννηση του Μεθοδίου!

Και να ήσαν μόνον αυτά!

Η πλύση εγκεφάλου των άδολων και ανυποψίαστων δεκάχρονων Ελληνόπουλων συνεχίζεται με την απεικόνιση του σλαβικού αλφαβήτου, που επινόησαν οι Δάσκαλοι των Σλάβων. Το αλφάβητο όμως που απεικονίζεται στη σελίδα 64 του βιβλίου Ιστορίας της Ε΄ Δημοτικού και που παραθέτω επίσης εδώ, δεν είναι το Γλαγολίτικο, αλλά το Κυριλλικό Αλφάβητο[14], που δημιουργήθηκε μετά το θάνατο των δύο Θεσσαλονικέων αδελφών.

Αυτό δεν μπορεί να ήταν ένα ακόμη ‘τυχαίο λάθος’, όπως επίσης και η επιλογή από τους Έλληνες εκπαιδευτικούς της ήδη παρατεθείσας σλαβο-βουλγαρικής εικόνας των Αγίων ‘СВЕТИ КИРИЛ И МЕТОДИЙ’ και ανάμεσά τους το χειρόγραφο του Κυριλλικού Αλφάβητου.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα!

Στη σελίδα 40 του ελληνικού, επαναλαμβάνω, σχολικού βιβλίου Ιστορίας της Β΄ Γυμνασίου, παρατίθεται επίσης μία μή ελληνική εικόνα των КИРИЛ – МЕТОДИЙ (Κυρίλλου και Μεθοδίου), οι οποίοι και πάλι κρατούν ανά χείρας όχι το γλαγολιτικό, αλλά το κυριλλικό αλφάβητο, με το οποίο ουδεμία είχαν βέβαια σχέση!

Υπάρχει όμως και μια εξέλιξη στο ζήτημα της ‘υποσυνείδητης μάθησης’: οι Έλληνες μαθητές της Β΄ Γυμνασίου καλούνται να διαβάσουν τις σε κυριλλική γραφή επιγραφές της παρατιθέμενης εικόνας και να αναγνωρίσουν ποιός είναι ο ‘СВЕТИ МЕТОДИЙ’ και ποιός ο‘СВЕТИ КИРИЛ’.

Σύμφωνα με τα όσα γνωρίζω, η προηγούμενη φορά που ζητήθηκε από ελληνόπουλα να διαβάζουν στα κυριλλικά ήταν στην εποχή του ΙΙ. Παγκόσμιου Πόλεμου, στη διάρκεια της βουλγαρικής Κατοχής σε Αν. Μακεδονία και Θράκη…

Κλείνω αυτό το επίμηκες σημείωμα, το οποίο κινδυνεύει να εξελιχθεί σε πραγματεία, με αναφορά στον επίλογο του περί Κυρίλλου και Μεθοδίου κεφαλαίου του βιβλίου Ιστορίας της Ε΄ Δημοτικού, στον οποίο οι συγγραφείς του βιβλίου θέλησαν να παρουσιάσουν εγκωμιαστικά στοιχεία όχι για τη σημερινή παγκόσμια αναγνώριση του Έργου των δύο Ελλήνων Αγίων, αλλά για τη σημασία του Έργου τους πριν από 150 και πλέον χρόνια!

Αντί λοιπόν να παρατεθεί ένα όποιο κείμενο από τα όσα διθυραμβικά έχουν γραφεί για την προσφορά των δύο αδελφών ‘‘στο χτίσιμο της πολυεθνικής, πολυπολιτισμικής και χριστιανικής Ευρώπης’’, επελέγη ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγράμματος «CYRILLE ET MÉTHODE: La conversions des Slaves au Christianisme» του Louis Leger[15], ενός Γάλλου σλαβολόγου του 19ου αιώνα Για την εξυπηρέτηση όμως της σλαβο-βουλγαρικής προπαγάνδας, το απόσπασμα αυτό ‘διαστρεβλώθηκε’ και ‘λογοκρίθηκε’.

Παραθέτω εδώ το πρωτότυπο γαλλικό κείμενο και την παραφρασμένη και πετσοκομμένη απόδοσή του στην ελληνική γλώσσα.

ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ                                          ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

«Quiconque s’est un peu occupé                 «Όποιος ασχοληθεί με την ιστορία

de l’histoire des Slaves, quiconque               των Σλάβων, όποιος ταξιδέψει στις

a voyagé chez eux, sait qu’on                           χώρες τους, βρίσκει παντού τον

retrouve toujours Cyrille et Méthode               Κύριλλο και τον Μεθόδιο.

planant, pour ainsi dire, au-dessus …………………………

des origines slaves. Sauf peut-être               ……………………………………

dans la Pologne, dominée depuis                 ……………………………………

si longtemps par les influences                      ……………………………………

occidentales, dans tous les pays                   Σε όλες τις σλαβικές πόλεις, στην

slaves, à Agram comme à Prague,                Πράγα όπως στο Βελιγράδι,

à Belgrade comme à Moscou,                        στη Σόφια όπως τη Μόσχα οι δύο

Cyrille et Méthode sont considérés                αυτοί Θεσσαλονικείς θεωρούνται

comme des Patrons nationaux.                      ως εθνικοί προστάτες.

Les savants écrivent leur histoire,                  Οι επιστήμονες γράφουν την

le peuple les vénère, les Églises ιστορία τους, ο λαός τους σέβεται,

orthodoxe et catholique se                             η Ορθόδοξη Εκκλησία τους τιμά

disputent l’honneur de les ως αγίους, ………………………..

de les avoir produits,                                     ………………………………………………..

les politiques évoquent leur souvenir            και οι πολιτικοί …………………..

et voient en eux le symbole de cette              βλέπουν σ’ αυτούς το σύμβολο της

unité morale qu’ils rêvent pour leur race». ενότητας για τη φυλή τους»

 

Δύο μόνον επισημάνσεις σχετικές με τα ως άνω κείμενα:

1. Στο ελληνικό σχολικό βιβλίο Ιστορίας Μαθητή της Ε΄ Δημοτικού έχει αντικατασταθεί το όνομα της κατά τον 19^ο αιώνα υπό αυστριακή κατοχή ευρισκόμενης πρωτεύουσας της Κροατίας Agram – το σύγχρονο Ζάγκρεμπ – με την σημερινή πρωτεύουσα της Βουλγαρίας Σόφια, η οποία την εποχή του L. Leger δεν ήταν παρά μία ασήμαντη κωμόπολη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας…

2. Στο ελληνικό σχολικό βιβλίο Ιστορίας Μαθητή της Ε΄ Δημοτικού έχει λογοκριθεί το πρωτότυπο κείμενο και έχουν διαγραφεί τα σχετικά με την Καθολική Εκκλησία, η οποία όμως τιμά ιδιαίτερα τους   εκ Μακεδονίας Έλληνες αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο…

Κλείνω το μακροσκελές αυτό σημείωμα παραθέτοντας ένα απόσπασμα από το ελληνικό σχολικό βιβλίο Ιστορίας Δασκάλου της Ε΄ Δημοτικού, το οποίο επιβεβαιώνει πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι στην πατρίδα μας πράγματι βρίσκεται ‘‘ο εχθρός εντός των τειχών’’. Στο απόσπασμα αυτό αναφέρονται τα ακόλουθα:

Η άνω, πλήρως τεκμηριωμένη ιστορικά, μαρτυρία βρίσκεται στη σελ. 76 του Βιβλίου Δασκάλου Ιστορίας Ε΄ Δημοτικού, αλλά επιμελώς αποκρύβεται στο αντίστοιχο Βιβλίο Μαθητή.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο η αναφορά στη δεδομένη ελληνική καταγωγή και στην παγκόσμια σημασία των Ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου επαφίεται στα πολιτικά ‘πιστεύω’ εκείνου/νης ή του άλλου/ης παιδαγωγού μας!

Καταλήγοντας, ας μου επιτραπεί να προσθέσω ετούτα τα λίγα σε όσα εξαιρετικά σημαντικά αναφέρονται στο συγκεκριμένο Βιβλίο Δασκάλου, περί των Φωτιστών των Σλάβων και των σχέσεών μας με τους σλαβικούς λαούς.

Το Έργο των Θεσσαλονικέων αδελφών θεωρείται ήδη ως ένα από τα πρότυπα πάνω στα οποία χτίζεται σήμερα η πολύ-πολιτισμική Ευρώπη και είναι ουσιώδες για την επιβίωση της χώρας μας να συνεχίσουν να πρεσβεύουν οι σλαβικοί λαοί – ιδιαίτερα οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί – ότι στους εκ Μακεδονίας Έλληνες Κύριλλο και Μεθόδιο οφείλουν τον πολιτισμό τους και όχι στους Σκοπιανούς ‘Μακεδόνες’ Кирил и Методий, όπως εμμέσως πλην σαφώς διδάσκονται τα παιδιά μας από τα ελληνικά σχολικά Βιβλία Μαθητή και της Ε΄ Δημοτικού και της Β΄ Γυμνασίου και της Β΄ Λυκείου.