Είναι γνωστό στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας ηλαθολογία του ΚΚΕ, δηλαδή οι λάθος πολιτικές αποφάσεις που κατά καιρούς πήραν οι ηγεσίες του.
Ένας κρίκος ακόμη στο κομβόι των λαθών ήταν και η πολιτική του στάση απέναντι στον λαοπλάνο Ανδρέα Παπανδρέου.
Το πολιτικό αυτό λάθος αφηγείται ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας και τα εξής: (Επαναληπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ για το Μίκη: “Άξιος Εστί” της 10ης Απριλίου 2011).
Λέει ο Μίκης. Σε συνάντησή του με το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Κώστα Λουλέ, που έγινε σε συγγενικό του σπίτι, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, του είπε: “Το ΚΚΕ οργάνωσε την Παλλαϊκή υποδοχή του Ανδρέα στο αεροδρόμιο όταν έφτασε στην Αθήνα”.
Σε ερώτηση του Μίκη, γιατί το ΚΚΕ το έκανε αυτό, το κορυφαίο στέλεχος (με το οποίο γνωριζόμουν λόγω καταγωγής και συνεξορίας) του είπε: “Ο Ανδρέας είναι ο καλύτερος σύμμαχος του ΚΚΕ” ενώ ο Μίκης του αντέτεινε… προφητικά: “Αυτός θα διαλύσει την Αριστερά, όπως και έγινε. Αυτή ήταν η μυωπική πολιτική του ΚΚΕ” κατέληξε ο Μίκης.
Ο μπαρμπακώστας, όπως τον λέγαμε στην εξορία, ενώ, όπως έλεγε στο “Παρθένι” “δεν θέλω να βλέπω τους αναθεωρητές του ΚΚΕσωτερικού, που τους στόλιζε με διάφορα… ακόμψα επίθετα, θεώρησε τον μέγιστο των Ελλήνων δημοκόπων ως “καλύτερο σύμμαχο του ΚΚΕ”. Έπρεπε να περάσουν περισσότερα από δέκα χρόνια για να καταλάβει το ΚΚΕ τον… σοσιαλιστή Ανδρέα, γεγονός που ανέδειξε ο γράφων σε άρθρο του στην “Καθημερινή”, η οποία, παραθέτοντας σχετική φωτογραφία με ένθερμη χειραψία Χ. Φλωράκη και Α. Παπανδρέου, έχει τον εξής υπότιτλο: “Πως η πολύχρονη συγχρώτιση ΠΑΣΟΚ – Αριστεράς έφθασε στο τέλος” και τίτλο: “Οι πρώην “σύντροφοι” σημερινοί εχθροί” (βλ. σχετικά στο έργο μου: “Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύμα Διπλής Δολοφονίας”, εκδ. “Ergo“, Αθήνα 2000, σελ. 126).
Όμως, μια και ο λόγος για το “λάθος και τις οδυνηρές του συνέπειες για τους λαούς και τα έθνη, μεταφέρω εδώ μερικούς στίχους από το ομότιτλο ποίημα της Ελευθερίας Παπαγαρυφάλλου, που λένε: “Το λάθος το πολιτικό είναι έγκλημα τρανό, ξεστρατίζει τη ζωή και ανοίγει εθνική πληγή που για καιρό θα αιμορραγεί. Το λάθος το πολιτικό πρέπει να είναι δύσκολα συγχωρετό, αν και οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό”(ολόκληρο το ποίημα, βλ. όπ. π. σελ. 127).
Τώρα σκούζει το ΚΚΕ για την αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ αλλά είναι πολύ αργά. Έγινε καθεστώς ημιναζιστικού τύπου (για τις μεταμορφώσεις του ΠΑΣΟΚ και το ρόλο του Α. Παπανδρέου βλ. το έργο μου: “Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα”, εκδ. “Ergo”, Αθήνα 2002).
