Toυ Ηλία Σταμπολιάδη, Καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης
Σήμερα είμαστε μάρτυρες μίας συντελούμενης εθνικής προδοσίας σε όλα τα επίπεδα αλλά κυρίως στο οικονομικό, το πολιτικό, το εθνικό και το πνευματικό.
Στο οικονομικό έχουν αποστερήσει τη χώρα από κάθε είδους παραγωγική δραστηριότητα και συγχρόνως έχουν διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο πάνω από το επίπεδο παραγωγής με χρήματα δανεικά υπό τοκογλυφικούς όρους και υπόγειες συμφωνίες προσωπικής και κομματικής διαπλοκής. Καλούν το λαό να πληρώσει ένα συσσωρευμένο λογιστικό χρέος που πλέον δεν αντιπροσωπεύει τα δανεικά αλλά συνίσταται από τους υψηλούς κεφαλοποιημένους τόκους ενώ οι μέχρι τώρα πληρωμές έχουν αποπληρώσει το πραγματικό δάνειο στο πολλαπλάσιο.
Στο πολιτικό επίπεδο το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα αναπαράγει τα ίδια πρόσωπα και κυρίως τη νοοτροπία της φαυλοκρατίας συντηρώντας μία προσχηματική δημοκρατία που παραπλανά το λαό ενώ στην ουσία κατευθύνεται από ξένα κέντρα εξουσίας
Στο εθνικό επίπεδο έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις που παραδίδουν την ανεξαρτησία της χώρας στους δανειστές, στους οποίους έχουν ήδη παραδώσει τη δημοσιονομική διαχείριση της χώρας και μη έχοντας τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής την έχουν αφήσει ακυβέρνητη. Στο διεθνές επίπεδο ακολουθούν μία μειοδοτική στάση με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο την συνοχή Ελληνικών περιφερειών όπως η Θράκη, η Κύπρος και η Μακεδονία. Υποσκάπτοντας δε την έννοια του εθνικού κράτους έχουν αφήσει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι όπου εισβάλουν λαθρομετανάστες, υποκινούμενοι από ξένα κέντρα, που όχι μόνο ανταγωνίζονται την Ελληνική εργατική τάξη και καπηλεύονται την κοινωνική υποδομή, που με κόπο έχει δημιουργήσει ο Έλληνας πολίτης, αλλά αλλοιώνουν το ήθος της κοινωνική ζωής και την ποιότητα της πολιτισμικής μας παράδοσης.
Τέλος στο πνευματικό επίπεδο συστηματικά αποκόβουν τα παιδιά από τη γλώσσα, την ιστορία και τις έννοιες της αρετής και της φιλοπατρίας ενώ με τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα ΜΜΕ εκμαυλίζουν το λαό με καταναλωτικά πρότυπα καλλιεργώντας συγχρόνως μία ατομοκεντρική και αμοραλιστική νοοτροπία που τον καθιστά έτοιμο να προδώσει τον πλησίον για την εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος αλλά κυρίως ανίκανο να αντισταθεί σε κάθε μορφή αυθαίρετης εξουσίας.
Με βάση τα ανωτέρω δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την υπάρχουσα αδυναμία συγκρότησης ενός λαϊκού μετώπου που θα αντισταθεί στην τελούμενη προδοσία και θα αγωνιστεί αφενός να ανατρέψει το φαύλο κομματικό σύστημα και αφετέρου να αναλάβει τη διαχείριση της χώρα αλλά και να δημιουργήσει έναν νέο καταστατικό χάρτη. Ένα νέο σύνταγμα που θα καθορίζει τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία της εκτελεστικής, νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας, να αποτρέπει τη διαιώνιση της φαυλοκρατίας και οικογενειοκρατίας και τέλος να εξασφαλίζει την ελεύθερη οικονομική και πολιτική δραστηριότητα των πολιτών υπό δίκαιους όρους οικονομικού και κοινωνικού ελέγχου.
Τα σημερινά κινήματα είναι κυρίως κινήματα διαμαρτυρίας με περιορισμένους ή εξειδικευμένους όρους κοινωνικού ενδιαφέροντος, άλλα με μονομερείς οικονομικούς στόχους άλλα με πολιτιστικά και οικολογικά ενδιαφέροντα και άλλα με πολιτικούς στόχους δημιουργίας κομμάτων ενταγμένων στο υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο φιλοδοξούν να αναμορφώσουν υπό τους όρους της προσχηματικής νομιμοφάνειας που το ίδιο το σύστημα επιβάλλει και με τους οποίους εξασφαλίζει τη διαιώνιση του.
Ακόμη και τα ίδια τα υπάρχοντα κόμματα, ή τα παρακλάδια τους με το πρόσχημα ανασχηματισμού, δημιουργίας συμμαχιών και συσπειρώσεων προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό ότι προτίθενται δήθεν να υποτάξουν το κομματικό συμφέρον ενώπιον του εθνικού για τη σωτηρία της πατρίδος, αυτοί που είναι οι κατεξοχήν υπεύθυνοι της σημερινής εθνικής τραγωδίας. Με προτάσεις φαινομενικών τροποποιήσεων του συντάγματος προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση της αλλαγής ενώ στην ουσία θα διατηρήσουν τους μηχανισμούς που τους κρατούν στην εξουσία φέρνοντας το λαό σε αδιέξοδο μπροστά στις κάλπες που θα ξαναστήσουν.
Ενώπιον αυτής της κατάστασης οι υγιείς πατριωτικές δυνάμεις που προσπαθούν να συσπειρωθούν σε κίνημα έχουν να αντιμετωπίσουν αφενός τον αποκλεισμό από τη δημοσιότητα που επιβάλλει το σύστημα με τα ΜΜΕ, το φόβο ότι δεν πρέπει να πάρουν τη μορφή κόμματος για να μη κατηγορηθούν είτε σαν εξουσιαστές ή συμπορευτές του κομματικού συστήματος, την αντίληψη ότι όλα θα πρέπει να αποφασίζονται δημοκρατικά από κοινού, πράγμα που δημιουργεί τεράστια οργανωτικά και διοικητικά προβλήματα, αρνούμενοι τη συσπείρωση υπό κάποια αρχή που δεν έχει κοινή αποδοχή. Ακόμη έχουν να αντιμετωπίσουν και την περιρρέουσα αντίληψη ότι τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα χωρίς εμείς να αλλάξουμε τις συνήθειες και την αντίληψη περί κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής που επί χρόνια καλλιέργησε ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ, υπέθαλψε η Αριστερά και δεν τόλμησε να αλλάξει η Ν.Δ.
Παρά όλες αυτές τις δυσκολίες, έχουν τεθεί ορισμένες βάσεις και έχουν επεξεργασθεί ορισμένες θέσεις που αν και μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετές για μια γενική συσπείρωση εντούτοις αποτελούν δείγμα για το κλίμα που επικρατεί παρά το γεγονός ότι οι ομάδες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκαν φαίνεται να έχουν χάσει την αρχική τους συνοχή για διάφορους λόγους όχι αναγκαστικά από λάθη χωρίς να αποκλείονται και αυτά. Μία τέτοια βάση, που έχει δημιουργηθεί κυρίως από τις ομάδες που συμμετείχαν στις συναντήσεις του Βοτανικού όπως οι διάφορες Σπίθες και η Σεισάχθεια, που διακρίνονται από κάποια στοιχεία πολιτικής αντίληψης, αλλά και ομάδες διαμαρτυρίας, τοπικού ή και συντεχνιακού χαρακτήρα, αποτυπώνεται στους ακόλουθους στόχους του λαϊκού κινήματος.
- Aπονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος.
- Τιμωρία των ενόχων με βάση τις αρχές του δικαίου.
- Άρνηση του επαχθούς και απεχθούς χρέους, και αναδιοργάνωση της οικονομίας με εθνική δημοσιονομική, νομισματική και αναπτυξιακή πολιτική.
- Εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων μας με την Ε.Ε.
- Αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας ώστε να εξασφαλίζει την ελεύθερη δραστηριότητα των πολιτών, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική μας επιβίωση.
- Επαναφορά της χώρας σε ομαλή λειτουργία με βάση το νέο καταστατικό χάρτη.
Οι ανωτέρω στόχοι αν και αποτελούν μία βάση κοινής αποδοχής εντούτοις δεν μπόρεσαν να συσπειρώσουν όλες τις ομάδες σε ένα ενιαίο λαϊκό κίνημα και οι λόγοι μπορεί να σχετίζονται με τις ακόλουθες παρατηρήσεις. Καταρχήν δεν αναφέρεται από ποιόν περιμένουμε να επιτύχει τους τέσσερις πρώτους στόχους πολύ δε περισσότερο δεν ορίζεται με ποία διαδικασία θα νομιμοποιηθεί να τους εκτελέσει. Όσον αφορά τους δύο τελευταίους στόχους αυτοί προβάλλονται και ως στόχοι του υπάρχοντος συστήματος αν και εννοούνται με παραπλανητικό τρόπο, όπως ήδη αναφέρθηκε στα προηγούμενα.
Επειδή το θέμα μας είναι η παρουσίαση προτάσεων που θα βοηθήσουν στη δημιουργία ενός ενιαίου λαϊκού μετώπου εθνικής σωτηρίας η προσωπική μου άποψη, την οποία και παραθέτω προς επεξεργασία, είναι ότι το μέτωπο θα πρέπει να λάβει τον χαρακτήρα κινήματος για την κατάκτηση της εξουσίας και όχι εκφραστή αιτημάτων προς την υπάρχουσα εξουσία, όπως πολλοί θέλουν να το περιορίσουν. Υπάρχουν δύο προβλήματα που θα πρέπει να λυθούν. Το πρώτο είναι το πως θα οργανωθεί το κίνημα αυτό για να τύχει λαϊκής αναγνώρισης, και να μπορεί να δρα σαν εκπρόσωπος του λαού και το δεύτερο είναι ο τρόπος με τον οποίο θα ανέλθει στην εξουσία για να εφαρμόσει το πρόγραμμα που θα το οδηγήσει στην εκπλήρωση των στόχων του αλλά και για να διαπραγματευθεί τις σχέσεις μας όχι μόνο με τους δανειστές μας αλλά και με την Ευρωπαϊκή και τη διεθνή κοινότητα.
Το δεύτερο πρόβλημα, που είναι η ανάδειξη του κινήματος στην εξουσία, έχει δύο επιλογές α) να ανέλθει μέσω εκλογών με τους όρους του υπάρχοντος συστήματος και το φόβο αφενός να στραγγαλιστεί και αφετέρου να απορροφηθεί από αυτό και β) να καταλάβει την εξουσία με λαϊκή εξέγερση. Η δεύτερη περίπτωση όσο ειρηνική και αν είναι θα εμπλακεί σε ταραχές προβοκάτσιας από το υπάρχον σύστημα που θα αμυνθεί για την διατήρηση του στην εξουσία καταγγέλλοντας τη λαϊκή ετυμηγορία ως τρομοκρατική δράση, βοηθούμενο από το Ευρωπαϊκό κατεστημένο με τις δυνάμεις καταστολής EUROGENDFOR που θα σπεύσουν σε βοήθεια των κομματοκρατούμενων ντόπιων δυνάμεων λαϊκής καταστολής.
Στην περίπτωση αυτή το κίνημα θα χρειασθεί τη συμπαράσταση των ενόπλων δυνάμεων και του κομματιού των σωμάτων ασφαλείας που δεν συνίσταται από κομματικούς μισθοφόρους. Για να μπορέσει όμως το κίνημα να επικαλεσθεί την συμπαράσταση του στρατού, όπως έγινε με την επανάσταση των γαριφάλων στην Πορτογαλία το 1974, πριν ακόμη καταλάβει την εξουσία, θα πρέπει να τυγχάνει της λαϊκής υποστήριξης και κάτι τέτοιο θα το καταφέρει μόνο με τον μηχανισμό δημιουργίας του ο οποίος θα του εξασφαλίσει ώστε όλοι οι Έλληνες να είναι μέλη του εν δυνάμει. Με τον τρόπο αυτό ο στρατός, που αποτελείται από τα παιδιά και τα αδέλφια μας, θα νομιμοποιηθεί να υπερασπιστεί την ασφάλεια των πολιτών. Μόνο η διακήρυξη του στρατού ότι υπερασπίζεται τους Έλληνες πολίτες είναι ικανή να σταματήσει κάθε προβοκάτσια και αντίδραση του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος.
Ουσιαστικά το πρόβλημα συνίσταται στον τρόπο οργάνωσης και ανάδειξης του κινήματος σε λαϊκό εκφραστή. Καταρχήν δεν θα πρέπει να έχει χαρακτήρα διαμαρτυρίας και κυρίως να μην έχει συντεχνιακό ή ταξικό χαρακτήρα, ακόμη ούτε να έχει μόνο οικονομικό χαρακτήρα, παρά το γεγονός ότι το οικονομικό πρόβλημα είναι περισσότερο εμφανές αλλά δεν είναι το κύριο. Το κύριο κίνητρο πρέπει να είναι το εθνικό η εξασφάλιση του οποίου θα λύσει όλα τα άλλα προβλήματα.
Τα υπάρχοντα κινήματα ή ομάδες, που όπως φαίνεται δεν μπορούν να συσπειρωθούν, είναι μεν οργανωμένα στη βάση, όμως για το καθένα η βάση δεν είναι ενιαία ούτε και μπορεί να αποτελείται από άτομα που γνωρίζονται μεταξύ τους στην καθημερινή τους ζωή για να μπορούν να επιλέγουν με σιγουριά εκπροσώπους που τους γνωρίζουν και άρα τα κινήματα αυτά είναι εύκολο να καπελωθούν και να κατέχονται από ένα κλίμα ανασφάλειας.
Η προτεινόμενη λύση θεωρεί ότι η οργάνωση πρέπει να γίνει σε τέσσερα επίπεδα και να εκμεταλλευθεί την ήδη υπάρχουσα και αναγνωρισμένη δομή του κράτους. Τα προτεινόμενα επίπεδα οργάνωσης είναι: 1) Ενοριακό, 2) Δημοτικό, 3) Νομαρχιακό ή κατά εκλογική περιφέρεια και 4) Εθνικό επίπεδο. Εδώ οι Ενορίες νοούνται τόσο με τη γεωγραφική όσο και τη δημοκρατική έννοια της Εκκλησίας του Δήμου που λειτουργούσε στην αρχαία Ελλάδα. Οι ομάδες βάσης θα έχουν χώρο δράσης αυτόν της τοπικής ενορίας με όνομα αναφοράς αυτό του Ιερού Ναού της περιοχής και θα στέλνουν εκπροσώπους που θα συνιστούν την Δημοτική ομάδα. Οι Δημοτικές ομάδες αποτελούμενες από εκπροσώπους της βάσης θα στέλνουν εκπροσώπους στις Νομαρχιακές ομάδες ή αυτές της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας και τέλος η Εθνική ομάδα θα αποτελείται από εκπροσώπους των Νομαρχιακών ομάδων. Η Εθνική ομάδα που ουσιαστικά έχει τις ρίζες της στην ενοριακή βάση και αποτελείται από ανθρώπους που έχουν αναδειχθεί μεταξύ γνωρίμων πολιτών θα χαίρει της λαϊκής εμπιστοσύνης και θα δικαιούται να εκφράζει το λαό, να διεκδικεί την εξουσία και να επικαλείται την προστασία του στρατού παρά τις διαμαρτυρίες του σάπιου πολιτικού συστήματος της προσχηματικής δημοκρατίας που αν και ουσιαστικά δεν εκπροσωπεί την λαϊκή πλειοψηφία λαμβάνει αποφάσεις που δεσμεύουν το μέλλον της χώρας.
Στην προσπάθεια αυτή το κίνημα θα ζητήσει την συμπαράσταση των τοπικών Επισκόπων, πολλοί από τους οποίους έχουν κατανοήσει την επιτελούμενη προδοσία και θα μπορούν να βοηθήσουν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον με την παραχώρηση των αιθουσών πολιτιστικών εκδηλώσεων των ενοριακών ναών για τις συναντήσεις των ενοριακών επιτροπών καθόσον οι χώροι αυτοί εμπνέουν εμπιστοσύνη στο λαό.
Ο τρόπος εκλογής των αντιπροσώπων θα καθοριστεί λεπτομερώς και θα περιγραφεί από το καταστατικό που θα πρέπει να διέπει τη δημιουργία του κινήματος. Από τη δική μου μεριά είμαι διατεθειμένος να συνεργασθώ με άλλους συνεργάσιμους και καλοπροαίρετους εθελοντές για την εκπόνηση του καταστατικού που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο οργάνωσης του λαϊκού κινήματος κατά της προδοσίας ενάντια στο κράτος και το έθνος μας.
