Γράφει ο Αμφικτύων
Έρχονται και φεύγουν σαν πεταλούδες τα ιδανικά,
σαν άπιαστα όνειρα, μοσχοβολούν σαν κρίνα
σε κατακτούν με ερωτική γοητεία
σπάνιας θερινής νυκτός ουράνια οπτασία
Αυτά είναι της ζωής η αόρατη πεμπτουσία
κι’ όποιος δεν τάχει, χάνει το νόημα της συμπαντικής αρμονίας
ζεις στην αγκάλη τους μιά δυσεύρετη,
μιά σπάνια ερωτική συνεύρεση!!
Είναι άπιαστα, αμόλυντα και καθαρά,
σαν το πρώτο χιόνι σε απόκρημνη πλαγιά
μην προσπαθήσεις να τα πιάσεις , αδίκως θα κουραστείς
θέλουν μόνον διά βίου να τα υπηρετείς. Το λες αυτό σκλαβιά;
Άσπρα , μαύρα , πολύχρωμα περιστέρια, τα ιδανικά
άλλα είν’ μόνιμα και διαχρονικά
άλλα πρόσκαιρα, άλλα κίβδηλα με ράμφη γαμψά
Προτίμα τα λευκά. Στα νύχια όμως πάντα να τα κοιτάς!
γιατί κρύβονται και αετοί με νύχια γαμψά
Όσο τα κυνηγάς εκείνα απομακρύνονται
αν προσπαθήσεις να τα πιάσεις εξαφανίζονται
τότε αντιλαμβάνεσαι ότι πιάνεις την ουτοπία
σαν όνειρο που σβήνει, σαν τελειωμένη ερωτική ιστορία
Αν πας με απάτη να τα πιάσεις, σε εκδικούνται σκληρά,
σε κανένα δεν χαρίζονται,
οι εξουσιαστές ντύνουν ανόσια σχέδια συστηματικά,
σύντομα «ο βασιλιάς γυμνός» , τα ψέματα αποκαλύπτονται
Και τότε ο εξουσιαστής περίγελως πέφτει από το θρόνο
και συντρίβεται
Αν πας με δόλο να τα πιάσεις,
εκείνα ανικανοποίητα, σαν θεριά επιτίθενται
, κι’ αν πας να τα βιάσεις με μιάς εξαφανίζονται.
Οι πολεμοκάπηλοι ντύνουν τα κανόνια με ιδανικά !
τα κανόνια βροντούν για να κρύψουν την κλεψιά,
το χρήμα του πολέμου δεν βροντά!!
ρέει στα σεντούκια των τραπεζιτών αμύθητα ποσά,
όλα κάτω από το τραπέζι, στα κρυφά, στα μουλωχτά!
Του πεινασμένου και του πρόσφυγα η δυστυχία
δεν έχει καμιά αξία,
ούτε το αίμα των στρατιωτών εις τα πολεμικά πεδία,
σε λίγο θάναι χορταριασμένοι τάφοι στα νεκροταφεία,
μια λέξη ίσως μείνει μετά βίας στην Ιστορία: ‘Γενοκτονία’ !!
Πόσοι δεν εκτελέσθηκαν για την υπεράσπιση τους;
Πόσοι δεν αυτοκτόνησαν από την υποδούλωση τους;
Πόσοι δεν πόνεσαν από τη βεβήλωση τους;
Πόσοι δεν φυλακίσθηκαν για την υπηρέτηση τους;
Αλλά και πόσοι δεν προδόθηκαν από τη βίωση τους ;
Πόσοι δεν πέθαναν(στα γκούλαγκ, ή από πείνα) για την εφαρμογή τους;
Ήταν όμως αυτά πραγματικά ιδανικά;
ή συνωμοτικά σχέδια «γυπαετών» με νύχια γαμψά;
Όποιος με πίστη τα πραγματικά ιδανικά υπηρετεί
απολαμβάνει ύψιστη συνειδησιακή ευφορία
μια παράξενη ηδονή ,μια ύψιστη αγαλλίαση
έναν έπαινο από τη Νέμεση και το Δία
Κοιμάσαι εν γαλήνη , χωρίς άγχος και αγωνία
το θάνατο αψηφάς
με τον Άνθρωπο και τη Φύση ζεις εν αρμονία,
με ταπεινότητα μακροημερεύεις ,
και τη ζωή διαφεντεύεις εν ευτυχία
με Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία,
με Πατριωτισμό , Αυτάρκεια και με Αυτογνωσία!!
*Αμφικτύων είναι ο υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
