Του Δημήτρη Θ. Τζεβελέκη, Αρχιπλοίαρχου Π.Ν. ε.α
Όλα δείχνουν πως τα πάντα στην Ελλάδα αλλάζουν. Όλα δείχνουν πως η περίοδος της κρατικοδίαιτης οικονομίας έκλεισε τον κύκλο της. Ένα κύκλο που χαρακτηρίστηκε από μια πρωτοφανή για τον τόπο μας ευημερία, μια ευημερία όμως που εκτράφηκε και από μια εκτεταμένη διαφθορά, μια αδιαφάνεια και μια ρουσφετολογία σε όλα τα κλιμάκια της πολιτικής, της οικονομικής, της συνδικαλιστικής και της κοινωνικής ζωής. Μια ευημερία που τελικά οικοδομήθηκε πάνω σε δανεικά, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και βίο.
Όλα δείχνουν πως μπαίνουμε σε ένα νέο κύκλο, πως εξελίσσεται μια αλλαγή που ήδη εξελίχτηκε σε πολλές χώρες του πλανήτη, όπως εντυπωσιακά παρουσιάζεται στο βιβλίο της Ναομί Κλέϊν «Το Δόγμα του Σοκ», ανεξάρτητα από τη σκοπιά που η κάθε περίπτωση φωτίζεται. Γιατί πραγματικά είναι «σοκ» αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα και αλλάζει τον τρόπο ζωής αλλά και τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, αυτά που γνωρίσαμε και ζήσαμε από την εποχή της μεταπολίτευσης, για να μη πούμε από τη δεκαετία του 1950.
Ο δρόμος θα είναι δύσκολος. Οι αντιδράσεις αναμενόμενες και από πολλές κοινωνικές ομάδες και τάξεις φυσιολογικές γιατί θα επηρεάσει άμεσα και καταλυτικά τη ζωή τους χωρίς σε όλες τις περιπτώσεις τα ίδια τα άτομα να φταίνε για αυτά που συμβαίνουν.
Ποια θα είναι τώρα η νέα δομή του κράτους, της οικονομίας, της ίδιας της κοινωνίας;
Αυτή η νέα δομή θα έχει βάση τον φιλελευθερισμό του Μίλτον Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγου ή θα είναι μια παραλλαγή του φιλελευθερισμού σε συνδυασμό με κάποια σοσιαλιστικά και κεϊνσιανικά στοιχεία ; Οι συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα και στις πλατείες άλλων πόλεων στην Ελλάδα και σε άλλες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης θυμίζουν τις συγκεντρώσεις της «Αλληλεγγύης» στην Πολωνία ή τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο και πάρα πολλές άλλες σε άλλες χώρες του πλανήτη που πέρασαν από το ίδιο «σοκ» την τελευταία τουλάχιστον 30ετία. Συγκεντρώσεις που επηρέασαν σε κάποιο σημείο καταστάσεις και που μπορεί και στη δική μας περίπτωση να επηρεάσουν κάποιες έστω λεπτομέρειες των εξελίξεων. Γιατί ο δρόμος που ακολουθείται είναι στην κεντρική του κατεύθυνση μονόδρομος.
Η Ευρώπη σπεύδει να στηρίξει την Ελλάδα. Όχι βέβαια για να επιστρέψει αυτή στις προηγούμενες καταστροφικές της πολιτικές αλλά για να βρει το δρόμο της επιβίωσης μέσα από μια ιδιαίτερα σκληρή δοκιμασία. Και το κάνει αυτό η Ευρώπη και για τη σωτηρία και του δικού της οικοδομήματος, το οποίον, όπως πολλά σημάδια δείχνουν, ευρίσκεται και αυτό στα όρια κάποιου δικού του «σοκ», το οποίον μπορεί να εκδηλωθεί με έναυσμα μια ενδεχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας. Εδώ αντιμετωπίζεται περίπτωση πρόσκαιρης έστω πτώχευσης ακόμα και των ΗΠΑ…..!!!
Η συστράτευση πολιτικής ηγεσίας και λαού είναι το πρωταρχικά ζητούμενο για τη σωτηρία του τόπου μας.
