του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου, protagon.gr
Το σύνολο των αναλυτών και των σοβαρών εφημερίδων καταλήγουν στην εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός με τον ανασχηματισμό κέρδισε χρόνο και επανέφερε (για πόσο άραγε;) την ηρεμία στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Παράλληλα με την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου στη θέση του υπουργού Οικονομικών έκλεισε αρκετά μέτωπα σε σχέση με συγκεκριμένα ΜΜΕ και επιχειρηματίες. Ταυτοχρόνως, όμως, είναι απολύτως βέβαιον ότι δεν θα αλλάξει σχεδόν τίποτα στην ασκούμενη πολιτική και ιδιαίτερα στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Ο κ. Βενιζέλος πολύ σύντομα θα κινδυνεύσει να πέσει θύμα της διγλωσσίας που συνηθίζουν οι έλληνες πολιτικοί όταν μιλάνε σε ξένα και εγχώρια μέσα. Τα σοβαρά και τα αληθινά να τα λένε στα ξένα δίκτυα και στο εσωτερικό να λένε διάφορα ηρωϊκά και..Πασοκικά.
Επειδή η οικονομία είναι πράξεις-αποφάσεις και όχι «εφαρμοσμένη ρητορική», σύντομα θα τελειώσουν οι αγιογραφίες του νέου υπουργού και θα φανούν τα δύσκολα. Η έλλειψη μεταρρυθμιστικής λογικής, η απουσία πολιτικής τόλμης, οι σχέσεις με τον κλήρο, το κρατικίστικο μοντέλο ανάπτυξης, η πελατειακή νοοτροπία, η επαφή με τα συνδικαλιστικά κατεστημένα. Τα στοιχεία δηλαδή που συνθέτουν το προφίλ του «πολιτικού Βενιζέλου».
Ο πολιτικός χρόνος αναμένεται να τρέξει με τεράστια ταχύτητα, δεδομένων των τεράστιων αντιδράσεων της κοινωνίας από την ασκούμενη πολιτική και την πίεση των μεσαίων και χαμηλότερων στρωμάτων από τη διογκούμενη φτώχεια και την αυξανόμενη ανεργία. Το καζάνι μπορεί να ξεχειλίσει στον…Θερμαϊκό, την περίοδο, δηλαδή, της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Ήτοι το Σεπτέμβριο, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί τα μπάνια του λαού και το πορτοφόλι του έλληνα θα είναι άδειο.
Είναι πολύ πιθανόν τότε η ψαλίδα να έχει ανοίξει αρκετά υπέρ της ΝΔ. Ελλοχεύει, κοινώς, ο κίνδυνος ο μεγάλος κερδισμένος από τις κινητοποιήσεις των λεγόμενων αγανακτισμένων, από την πίεση της κοινωνίας και φυσικά από τη διάθεση της Ευρώπης να μας σώσει, να είναι ο Αντώνης Σαμαράς: Ο άτυπος ηγέτης του Δικτύου 21, ο πολιτικός που γελάνε οι ευρωπαίοι συντηρητικοί με τη «σθεναρή στάση του», ο αρχηγός της Πολιτικής Άνοιξης που καμάρωνε διότι απέκλειε τους μουσουλμάνους από τα ψηφοδέλτια του κόμματος στους τρεις νομούς της Θράκης(ζητούσε δηλαδή πιστοποιητικά θρησκευτικών φρονημάτων..), ο υπουργός Εξωτερικών που σπατάλησε τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο για να πληρώνει ακόμα η Ελλάδα το Μακεδονικό, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έθεσε ως βασικό όρο για κυβέρνηση συνεργασίας την αλλαγή του νόμου για τη μετανάστευση, ο ηγέτης που έχει βάλει στο ράφι τα λίγα σοβαρά στελέχη που έχει η παράταξη.
Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι αστεία. Ο δημοκρατικός κόσμος δεν μπορεί να παίζει με αυτά. Ένα κομμάτι της αριστεράς δεν μπορεί να σηκώνει στο φιλέ για να καρφώνει ο κ. Σαμαράς. Απαιτείται «δημοκρατική επαγρύπνηση», διάλογος των αριστερών, κεντροαριστερών και οικολογικών δυνάμεων για την αναγκαία αλλαγή πολιτικής και τη διαμόρφωση νέων προοδευτικών πλειοψηφιών, διότι η Πορτογαλία είναι κοντά και το παράδειγμά της (θα πρέπει να) τρομάζει!
* Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος, εκπρόσωπος τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς.
