Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Καλού, “κακού” πρώτα ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ
Παρακολουθούμε κυριολεκτικά, όσοι για διάφορους λόγους ζούμε εκτός συνόρων, και χωρίς καμία δόση υπερβολής, τολμώ να πω με αγωνία τα διαδραματιζόμενα στην Πατρίδα εδώ και μια διετία. Ειδικά από τον Δεκέμβριο του 2008… Παρακολουθούμε, την πατρίδα μας, να κατρακυλά…. Να πέφτει σε ένα βάραθρο… Μια άβυσσο το τέλος της οποίας ουδείς γνωρίζει παρά μόνον αυτός ο, μεγάλος άγνωστος ακόμα σε όλους μας, άξιος ηγέτης που η ιστορία και οι περιστάσεις θα αναδείξουν για να βγάλει την χώρα από το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο. Με τολμηρές και οδυνηρές αποφάσεις. Με παρρησία. Με τόλμη και ανδρεία θα αντισταθεί στους νέους πειρασμούς των εποχών της αλλοτριωμένης παγκοσμιοποίησης. Σίγουρα ο άνθρωπος αυτός δεν έχει καμία σχέση με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της χώρας. Δεν θα βάλω στο τσουβάλι τους πάντες. Υπάρχουν και άξιοι. Και Τολμηροί. Και πατριώτες. Άνδρες και Γυναίκες. Με ήθος που η προσωπική τους ιστορία τους καταξίωσε στην κοινωνική και συλλογική συνείδηση! Άνθρωποι που με αγάπη και ζήλο για την πατρίδα που όμως-και ορθώς – είναι πλήρως αποστασιοποιημένοι και αποτραβηγμένοι από τα δημόσια και τα κοινά πολιτικά της χώρας. Πικραμένοι και απογοητευμένοι από το υπάρχον ανθρώπινο πολιτικό έμψυχο δυναμικό της χώρας. Παρακολουθούμε άφωνη και βουβή την Ελλάδα του πολιτισμού. Την Ελλάδα της τέχνης και των γραμμάτων. Την Ελλάδα της ποίησης, και της μουσικής των μεγάλων μουσικοσυνθετών που με τις νότες και τις μελωδίες τους ανέθρεψε την γενιά μας και θέριεψε μέσα στα στήθη μας την φλόγα της αγάπης για αυτό που ήταν και θέλει είναι η Ελλάδα στους κόλπους της κοινωνίας των εθνών. Την Ελλάδα των ακαδημαϊκών και των γνήσιων ανεξάρτητων χωρίς κομματική ταμπέλα , πανεπιστημιακών, πλην ελαχίστων μεμονωμένων αλλά φωτεινά κραυγαλέων περιπτώσεων που μάχονται με την πάνα και την φωνή τους αλλά ωστόσο δεν διακινδυνεύω ειδικά τώρα να μπω σε περιπτωσιολογική αναφορά ονομάτων γιατί ο καθείς έχει την πορεία του, να σιωπά προκλητικά και σκανδαλωδώς.…
Αυτή η Ελλάδα σήμερα σιωπά… . Στέκει βουβή και αμίλητη. Αποσβολωμένη. Μέχρι προχτές ακόμα καθήμενη στον καναπέ και παρακολουθούσε. Παρατηρούσε μέχρι που είπε «ως εδώ και μη παρέκει. Φύγετε όλοι σας! Enough! Τώρα αναλαμβάνει ο λαός κατά το σύνταγμα. Τώρα αναλαμβάνει ο ανώτατος κριτής που είναι ο λαός. Όχι ο λαός που ποδηγετείτε και καθοδηγείται από κόμματα και συνδικαλιστές αλλά εκείνος ο λαός που τον εκβιάζει κάθε φορά ο μαυρογιαλούρος της κάθε περιοχής για να του πάρει την ψήφο! Κάνοντας του το αυτονόητο την δουλειά –για να έχει να τρώει και να περνά όσο γίνεται καλά- να μοιάζει με δουλεία. Ρουσφέτι!
Αυτή η γενιά των 40αρηδων. Των 30αρηδων. Των 20αρηδων και των 15αρηδων είναι που βγαίνει στους δρόμους και θα συνεχίσει να βγαίνει μέχρι να φύγουν αυτοί που γκρέμισαν αξίες και ιδανικά. Να φύγουν αυτοί που πέταξαν το όραμα μιας Ελεύθερης Πατρίδας στα σκουπίδια της συνείδησης τους. Να φύγουν εκείνοι που μας δίδαξαν πως η οπισθοχώρηση και η υπαναχώρηση λέγεται φιλία (ΕλληνοΤουρκική ΕλληνοΣκοπιανή φιλία) και κάθε άλλη τέτοια φιλία που μας δίδαξε με εικόνες και σημειολογία με τα ζεϊμπέκικα και την διπλωματία των σεισμών πώς να απεμπολούμαι κυριαρχικά μας δικαιώματα… Που μας επέβαλαν πως πρέπει μόνο να δίνουμε και να μην διεκδικούμε τα δικά μας ματωμένα χώματα. Αυτή η γενιά είναι που αντιδρά. Αυτή η γενιά είναι που ξεσηκώνεται και που ξανά μαθαίνει την ιστορία της σα σε «κρυφό σχολειό» γιατί κάποτε η Μαρία Δαμανάκη (όντας ακόμα μέλος του ενός και αδιαίρετου ΚΚΕ) θεωρούσε οπισθοδρόμηση την εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών… Αυτή η γενιά που σήμερα διεκδικεί το αύριο όχι απλά για να ζει για τον δανειστή και σύγχρονο μεγαλοτσιφλικά που τώρα θα λέγεται ΔΝΤ Ε.Ε. Τρόικα. Ξέρει σαν άλλος Αντύπας που τούτη η γη και τούτα τα χωράφια δεν πωλούνται γιατί αποκτήθηκαν με αίμα! Αυτή η γενιά που είναι τώρα στους δρόμους δεν διεκδικεί έτσι θολά, και απολίτικα όπως προσπάθησαν και έσπευσαν πολλοί να της αποδώσουν τις κινητοποιήσεις για να τις αποδυναμώσουν. Ξέρει και τι ζητά και που πηγαίνει. Γνωρίζει και που πατά και που πηγαίνει. Και όραμα έχει και αξίες. Αυτές τις αξίες που έντεχνα προσπάθησαν 35 χρόνια τώρα όλοι μαζί να τις ξεριζώσουν από το Είναι της. Να της αλλάξουν το DNA! Αυτή η γενιά που τώρα είναι στους δρόμους ευαγγελίζεται μιαν αληθινή δημοκρατία. Μια άμεση δημοκρατία που θα έχει άποψη και λόγο ύπαρξης κάθε στιγμή με δημοψηφίσματα όπως στην Ελβετία. Το κράτος που κράτησαν απ έξω οι ισχυροί της γης και του έδωσαν ότι στοιχεία μπορούν για να μπορεί να επιβιώνουν εκείνοι και οι φαμίλιες τους. Η γενιά που διαδηλώνει –και έτσι θα συνεχίσει νοερά και εμείς μαζί τους κάθε στιγμή κάθε λεπτό κάθε ώρα – στους δρόμους της Ελλάδος είναι η γενιά που θα επιβιώσει όχι μέσα από το Εγώ και τον εαυτούλη μας όπως θέλησαν να εκπαιδεύσουν τα νέα Ελληνόπουλα αλλά μέσα από το Εμείς. Αυτό θα πει συλλογικότητα. Αυτό θα πει συνυπευθυνότητα. Αυτό θα πει πολιτική πρόταση. Όχι μια η(κάθε είδους κομματική) ντουντούκα δέκα εμείς από κάτω σα τα πρόβατα. Όχι! Αυτή η γενιά έχει και όραμα. Μια ισχυρή ενωμένη Ελλάδα. Μια Ελλάδα που θα ανήκει πραγματικά στους Έλληνες και όχι δημαγωγικά όπως κάποτε το έριξε σα σύνθημα ο ιστορικός ηγέτης του σημερινού κυβερνόντος κόμματος. Η Ελλάδα ανήκε και θα ανήκει στους Έλληνες μόνο αν αντισταθεί σε αυτή την επαχθή δανειακή σύμβαση. Αυτή η σύμβαση θίγει κατά βάση τα ανθρώπινα και εθνικά και κυριαρχικά θεμελιώδη δικαιώματα και δευτερευόντως μας πλήττει οικονομικά.
Αυτή η γενιά που είναι τώρα και θα είναι μέχρι να φύγουν αυτοί και όχι εμείς, ξέρει και έχει αυτογνωσία πως για να ζήσει έστω και φτωχά με τις ελπίδες και τα όνειρα της, όσο και μίζερα και αν είναι, πρέπει να έχει τη γη του. Να ζει και να αναπνέει ελεύθερος! Ξέρει όσο και αν προσπάθησαν να του αποκρύψουν πως μέσα από τα σχολεία και τα διδακτικά εγχειρίδια πως τούτη τη γη που την πατά είναι σπαρμένη απ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά.
Ξέρει πως ο κάθε Έλληνας νέος ή ηλικιωμένος, για να οικοδομήσει τα όνειρα και τις ελπίδες τους, το αύριο και το χθες του, πρέπει να έχει να χτίσει! Σε γη στερεή και όχι για ένα κομμάτι ψωμί ξεπουλημένη σε ξένους αφεντάδες. Τούρκους και Γερμανούς πραματευτάδες. Ξέρει πως η Ελλάδα του 1850 με τους φιλό Γάλλους, του φιλό Ρώσους και τους φιλό Εγγλέζους , εσχάτως και τους Φιλό Αμερικανούς δεν πρέπει και δεν μπορεί να ξανά χτιστεί πάλι με τους ίδιους επαχθείς όρους που έχτισαν από αρχής το νέο ελληνό- Βαυαρό -κρατούμενο κράτος. Το κράτος που δόμησαν οι ξένες τάχατες φίλιες δυνάμεις μετά τουρκοκρατία νεοελληνικού μεταβυζαντινού κράτους, μακράν εκείνου που ονειρευόταν και διεκδικούσε η χάρτα του Ρήγα Φεραίου !
Αυτή η νέα σύμβαση που για δεύτερη φορά, μας οδηγούν οι ηγέτες μας, ακόμα και εκείνοι που φαινομενικά την πολεμούν, γιατί απλά θέλουν να κρατήσουν τα « κοινωνικά κεκτημένα» των διπλό επιδομάτων, που μόνο τους συνδικαλιστές βολεύουν και κανέναν άλλον – δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει!
Αυτή η δανειακή σύμβαση με αυτούς τους νέους επαχθείς όρους όπως αυτούς που ζητά και επιβάλει και που υπέγραψαν, άβουλα και αντεθνικά, οι 176 τον Μάιο του 2010 δεν πρέπει και δεν μπορεί να έχει καμία απολύτως ισχύ αν δεν την αποδεχθεί ο κυρίαρχος λαός!
Ξέρει, ο σύγχρονος Έλληνας, απόγονος όλων αυτών των μαρτύρων και των ηρώων, πως αυτή η νέα τριπλή δανειακή σύμβαση(με το ΔΝΤ , Ε.Ε. κομισιόν και τραπεζίτες του κόσμου) ουσιαστικά ξεπουλά την εθνική κυριαρχία μας στους δανειστές μας. Για αυτό και την έχουν κρυφή. Απόκρυφη. Επτασφράγιστο μυστικό. Αν είναι δυνατόν Έλληνες βουλευτές να δέχονται να υπογράφουν με κλειστά μάτια κείμενο που δεν έχουν δει στο πρωτότυπο του!
Αυτή η δανειακή σύμβαση, για όσους την έχουμε μελετήσει και όσοι την έχουν αναλύσει-εχθροί και αντίπαλοι ιδεολογικά μεταξύ τους-όλοι όμως συμφωνούν πως πρόκειται για μια σύμβαση που ξεπουλά την εθνική μας κυριαρχία. Αυτή η δανειακή σύμβαση είναι η νέα πιο προχωρημένη και πιο δουλική σύμβαση υποτέλειας ενός ολόκληρου λαού που κλήθηκε ποτέ να υπογράψει, σε καιρό ελευθερίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια χώρα. Το μεσοπρόθεσμο είναι το «εργαλείο» που θα υλοποιήσει το σχέδιο ξεπουλήματος! Αυτό είναι το μεσοπρόθεσμο! Επαχθές αγγλοσαξονικό ανοσιούργημα και δικονομικό τερατούργημα!
Αυτή η νέα αλλά και η απερχόμενη γενιά, νέοι και γέροι, δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μην έχει ατσαλένια γρανιτένια βάση πάνω στα οράματα τις αξίες και τα ιδανικά των προγόνων της . Αυτών των προγόνων της που έχυσαν το αίμα τους για να μπορούμε σήμερα εμείς να είμαστε αληθινά ελεύθεροι, και όχι ελεύθεροι πολιορκημένοι! Ξέρει πως ο ήλιος και η γης της δεν μπορεί να ξεπουληθεί. Ξέρει ότι κάθε σπιθαμή γης απ άκρη σε άκρη είναι ποτισμένη με άγιο αίμα. Με αίμα μαρτύρων και ηρών. Ξέρει και γνωρίζει πολύ καλά πως αυτό το χώμα είναι δικό μας και δικό μας! Μόνο δικό μας. Ξέρει πως
Η γενιά που οι φτιαχτές και στημένες δημοσκοπήσεις, από κόμματα και εξουσίες, αποκαλούν γενιά των αναποφάσιστων γνωρίζει πολύ καλά πως το υπάρχον 35ετές πολιτικό εκδοτικό σύστημα χρεοκόπησε. Το υπάρχον πολιτικό εκδοτικό σύστημα, τελειώνει. Και πως μαζί του τελειώνουν και αυτοί που το έχτισαν. Αυτοί που το στήριξαν και το στηρίζουν κάθε ημέρα με τα ψεύδη και την σκοπούμενη παραπληροφόρηση. Γνωρίζει αυτή η γενιά, εσύ και εμείς, πως το νεό εκδοτικό σύστημα αυτών που αποκαλούν εθνικιστή οποιονδήποτε τολμά να κρατά την Ελληνική σημαία χρεοκόπησε!
Αυτή η γενιά βγήκε επιτέλους στους δρόμους! Αυτή η γενιά που είμαστε όλοι μέσα! Και εσείς και εμείς παιδιά του κόσμου απλωμένα τώρα στα πέρατα της γης, με την Ελλάδα μέσα στα βάθη και το είναι της καρδιάς μας, να χτυπά στα στήθη μας μέχρι την τελευταία μας πνοή, με αληθινή αγάπη έτοιμοι να προσφέρει, ακόμα και την τελευταία ρανίδα τους αίματος μας για την πατρίδα και το έθνος των Ελλήνων. Αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια και υποτέλεια. Χωρίς σκοπιμότητα και δόλιους σκοπούς, όπως αυτή που βλέπουμε, βιώνουμε και ζούμε εδώ στην ξένη γη, με τους δήθεν πνευματικούς και πολιτικούς ταγούς ηγέτες, προέδρους οργανώσεων, και παράγοντες, ξεπουλημένοι και προσκυνημένοι όλοι τους-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων –για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα- , σε ένα αρρωστημένο πολιτικά σαθρό σύστημα οργάνωσης και διοίκησης όπως αυτό που δομήθηκε επί 35 συναπτά έτη τώρα στην νέα Ελλάδα. Την Ελλάδα των συνδικαλιστών με δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις.
Συνέχεια και αυτοί εδώ στην Αμερική ή αλλού –παράγοντες, κομματικοί, και μικρό και μεγαλό εκδότες, δημοσιογράφοι και μαϊμούδες – συνέχεια ενός κανονικού αρρωστημένου συστήματος όπως αυτού που σαθρά δομήθηκε στην Ελλάδα από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Συνέχεια και αυτοί όλοι –στην πλειοψηφία τους οι περισσότεροι – ενός βρόμικου και απεχθούς συστήματος ανθρωποειδών που νοιάζονται μόνο για την βολή τους! Μόνο για την τσέπη τους! Ενάντια σε κάθε τι που ωφελεί το σύνολο! Ενάντια σε κάθε τι που στοχεύει προς το εθνικά συμφέρον! Ενάντια σε κάθε τι που επιχειρεί το θεμιτό κοινώς αποδεκτά καλό.
Ενός συστήματος συνέχεια και προέκταση κακέκτυπο και ανάτυπο της Ελλάδας των χρεοκοπημένων πολιτικών. Ενός ανθρώπινου συστήματος, σε μικρότερη έκταση και ακόμα μικρότερη πολιτική επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας αυτής, αντιγραφή και πιστό ανάτυπο κακέκτυπο των πολιτικά χρεοκοπημένων ταγών της Ελλάδος. Ένα σύστημα «ηγεσίας», θεσμών και παραγόντων υποτίθεται, αλλά κάθε άλλο παρά εθναρχεύουσα Εκκλησία είναι στο οποίο καλείται να υποτάσσεται και να υποβάλει τα σέβη τους ως άλλος υποτακτικός ή δούλος ο κάθε ένας Έλληνας ομογενής. Ένα σύστημα δομημένο έτσι ή αλλιώς που όσοι καθρεπτίζονται μέσα τους βλέπουν και φέρνουν μαζί τους όλα τα κακά και μη χειρότερα της Ελλάδας που κουβάλησαν μαζί τους. Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και θεσμών αρρωστημένων της λεγόμενης ομογένειας.
Θα ήθελα να ανήκω στον απέραντο γνήσιο Ελληνισμό της διασποράς, που βρίσκεται στα πέρατα της οικουμένης και που νοερά ενώνει την φωνή του με την δική σου Έλληνα και συνΈλληνα. Ενώνει την φωνή του με κάθε έναν που δίνει την δική του μάχη, προσωπική ή συλλογική μάχη, για την αποδόμηση, όπου και όπως υπάρχει σε κάθε κοιτίδα του απανταχού Ελληνισμού, αυτού του άρρωστου, άναρχα και εδώ στην ξένη, δομημένου και αποσαθρωμένου πολιτικού συστήματος. Δίνουμε την μάχη καθημερινά εδώ και επτά χρόνια στην Νέα Υόρκη της Αμερικής όπως την δίναμε και όταν ήμασταν στην πατρίδα! Και τώρα όπως και τότε ενάντια σε κάθε μορφής αδικία. Ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία. Ενάντια σε κάθε μορφής σκοτεινό μηχανισμό. Ενάντια σε κάθε μορφής παρακρατικής εξουσίας και βολέματος. Φάγαμε λάσπη και θα φάμε περισσότερο για αυτό και θα σπεύσει ο παρακρατικός μηχανισμός ηθικής, επαγγελματικής, κοινωνικής και πολιτικής εξόντωσης να πετάξει λάσπη και πάλι όπως συνήθως. Εδώ είμαστε και εδώ θα είμαστε όσο έχουμε δημόσια φωνή θα την ενώνουμε με την φωνή κάθε αδύνατου. Κάθε αποδιωγμένου. Κάθε Έλληνα! Είμαστε μαζί σου και θα στηρίζουμε όπως το πράξαμε εξ αρχής όταν από τον Ιανουάριο καλούσαμε σε ειρηνική επανάσταση. Σε ειρηνική εξέγερση. Και ήρθατε εσείς όλοι οι άγνωστοι σε εμάς αλλά που μας ενώνει το κοινό όραμα. Οι κοινές αξίες. Τα κοινά ιδανικά για να γίνουμε ένα με εσάς. Να ενώσουμε την φωνή μας –και πιστέψτε μας η διαδικτυακή φωνή μας φτάνει στα πέρατα του κόσμου-δεν υπάρχει έλληνας Blogger ή έλληνας κάτοχος ιστοσελίδας που να μην μας γνωρίζει ή να μην έχει στηριχθεί από το βήμα αυτό για αυτό και είμαστε δίπλα σε κάθε έλληνα. Κάποιοι, οι γνωστοί υποτελείς και υποτακτικοί του συστήματος με είπαν blogger ενώ γνωρίζουν και οι πέτρες πως το ψωμί μου το έβγαζα πάντα με την πένα και το ρεπορτάζ. Φίλοι και αντίπαλοι μου το συνομολογούν. Τιμή μου λοιπόν να μην ανήκω σε αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και συμφερόντων που καταδυναστεύει την πατρίδα μου τα τελευταία 25 χρόνια.
Τιμή μου να είμαι blogger αληθινός και ανεξάρτητος παρά δημοσιογράφος ή δημοσιοκάφρος έστω και αν είμαι ένας δημοσιογράφος –που τώρα πια ανήκει στην γενιά των 40αρηδων . Γέννημα θρέμμα της λεγόμενης γενιάς της ελεύθερης τηλεόρασης που γεννήθηκε με άλλες σκοπιμότητες όταν όλα τα σκιάζε η μονομερής κρατική ενημέρωση της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ. Μιας γενιάς που δυστυχώς αλλιώς ξεκίνησε με άλλα οράματα άλλες αξίες και άλλα ιδανικά και αλλιώς κατέληξε σήμερα 25 χρόνια μετά. Ναι γεννήθηκα και ανδρώθηκα μέσα αυτό το σήμερα σάπιο κατεστημένο για αυτό και έφυγα όταν από νωρίς είδα από τα πρώτα σημάδια της σήψης του, σύστημα των λεγομένων νεό εκδοτών. Ένα σύστημα που αλλιώς ξεκίνησε, με άλλα όνειρα και ελπίδες όταν κονταροκτυπιόταν με τα ΜΑΤ του Μητσοτάκη για τις κεραίες του σταθμού ΣΚΑΙ στον Υμηττό , και δυστυχώς αλλιώς κατέληξε να αποτελεί σήμερα ένα κομμάτι από σάπια δομημένο πολιτικά σύστημα! Ένα ακόμα κρίκο της λεγόμενης τότε ελεύθερης και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, που βγήκε προς τα έξω και ανδρώθηκε στα χρόνια της έξαρσης και της έκρηξης της ελεύθερης ραδιοφωνίας και ελεύθερης τηλεόρασης. Ένα σύστημα που η συνολική αποδόμηση και απεμπόληση αρχών, έλλειψη οράματος και αξιών, το ενέπλεξε πολύ γρήγορα στα γρανάζια της εξουσίας. Ένα σύστημα υποτιθέμενων δημοσιογράφων, το οποίο όμως μετά από σχεδόν 27 χρόνια ζωής ταυτίστηκε παράλληλα με το σάπιο και πλήρως εξαρτώμενο από οικονομικά συμφέροντα, πολιτικό σύστημα. Ένα σύστημα ΜΜΕ που δυστυχώς «ανδρώθηκε» και συσχηματίστηκε επικίνδυνα, μέσα στην πλατεία Κολωνακίου, της γενιάς του Dacapo και των δανεικών. Μεγάλωσε με τις κάρτες χρυσές και πλαστικές όπως το δίδαξαν οι μέντορες της εποχής όταν μαγείρευαν τα νούμερα για να μπούμε στην ΟΝΕ.
Για αυτό ενώνω την φωνή μου, μόνος και χωρίς, την έγκριση κανενός, με την δική σου Έλληνα που κατεβαίνεις στις πλατείες της Αθήνας. Της Θεσσαλονίκης, της Έδεσσας. Της Κομοτηνής. Της Κρήτης, της Πάτρας. Του Πειραιά.
Είμαι μαζί ένας από εσάς της γενιάς που την έμαθαν και την διαπαιδαγώγησαν μόνο να ζητά χωρίς να δίνει. Της γενιάς του ΕΓΩ και όχι του Εμείς! Της γενιάς που σήμερα αντιδρά και δρα συλλογικά. Υπεύθυνα. Πολιτικά. Ναι είναι πολιτική πράξη να είναι κάποιος χωρίς δουλειά χωρίς μέλλον στους δρόμους κάθε ημέρα. Όλη ημέρα. Αν βγουν στους δρόμους και τις πλατείες όλοι οι άνεργοι χωρίς κομματική ταμπέλα και χωρίς κομματική σημαία θα τρομάξουν γιατί οι άνεργοι σήμερα είναι περισσότεροι από 700.000 σε πραγματικά νούμερα! Αλλά κάποιοι και κυρίας οι συνδικαλιστές κάθε χρώματος και αρώματος, κάθε απόχρωσης, έχουν συμφέρον και τρέφονται από αυτό τον έλεγχο γιατί έτσι απομυζούν και επιζούν ως καθεστώς μέσα σε ένα αρρωστημένο δομημένα κράτος άναρχο. Χωρίς αρχές μόνο με μίζες και λάδι να λαδώνει τους ανάξιους και ολίγους. Τους επίορκους.
Αυτή η γενιά που την γαλούχησαν οι καλοπληρωμένοι συνδικαλισταράδες –πράσινοι και κόκκινοι αλλά και γαλάζιοι – να σκέπτεται μόνο εγωιστικά. Αυτή η γενιά που την νόμιζαν και την έχτιζαν χωρίς Θεό. Χωρίς παιδεία. Χωρίς πατρίδα! Αυτή η γενιά που την δίδαξαν ότι η μικρασιατική καταστροφή ήταν συνωστισμός. Αυτή η γενιά που ψάχνει και σα σε κρυφό σχολειό μαθαίνει ξανά την ιστορία από τα γεννοφάσκια της
Αυτή η γενιά που την έμαθαν να αρμέγει. Να θέλει και να μη δίνει. Αυτή η γενιά σήμερα αντιδρά. Ζει. Αντιστέκεται. διεκδικεί και θα μείνει εκεί μέχρι αν φύγουν αυτοί. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι όλοι μαζί –μηδενός εξαιρουμένου πολιτικά και κομματικά –για το κατάντημα αυτό της χώρας συνολικά. Όλοι έβαλαν το χέρι τους να γκρεμίσουν την χώρα. Ο κάθε ένας με τον τρόπο του. Όλοι! Χωρίς καμία εξαίρεση πρέπει να φύγουν. Ειρηνικά. Χωρίς να χρειασθεί ο λαός να κάνει χρήση των από την ιστορία κυριαρχικών δικαιωμάτων του καλούμενος να προστατέψει εκείνος ο Λαός τα εθνικά κοινωνικά και πολιτικά κυριαρχικά του δικαιώματα του από ένα σάπιο δομημένο σύστημα που ο ένας καλύπτει τον άλλο γιατί όλοι μαζί τα έφαγαν. Και κάνανε και εμάς συνένοχους στην ντροπή χωρίς αιδώ. Ήθελαν συνένοχους στην κλεψιά και την ντροπή για να μπορεί σήμερα ο κάθε κύριος να λέει «μαζί τα φάγαμε». Αυτή η Ελλάδα και αυτή η γενιά είναι που αντιδρά σήμερα στους δρόμους και τις πλατείες.
Αυτή η Ελλάδα που μέχρι χτες ήταν σιωπηλή. Βουβή σήμερα απευθύνει εθνικό κάλεσμα. Εγερτήριο. Προς όλους. Και ειδικά προς τον πνευματικό και καλλιτεχνικό κόσμο της.
Αυτή η Ελλάδα που βλέπει να παραμένει ακόμα βουβός, το ίδιο σιωπηλός ο πνευματικός και καλλιτεχνικός κόσμος της… Μόνο σποραδικά ακούγονται κάποιες φωνές. Σήμερα ακούστηκε με κραυγαλέα επιστολή του ο Γιάννης Κότσιρας, μετά τον Μίκη Θεοδωράκη που τώρα στα τέλη της ζωής του δίνει μια ακόμα μάχη και εμείς η νεότερη γενιά τον ευχαριστεί και ίσως αυτή του η πράξη μπορεί να εξαγνίσει –αλλά όχι και να εξαλείψει αυτό είναι δουλειά του ιστορικού του μέλλοντος να το αξιολογήσει – τα τυχόν , ανθρώπινα ή πολιτικά λάθη, έχει κάνει στην γεμάτη όντως αγώνες ζωή του.
Είναι η Ελλάδα του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη. Του Κωστή Παλαμά. Του Νίκου Καζαντάκη. Του Νίκου Γκάτσου. Του Μίκη Θεοδωράκη. Του Μάνου Χατζιδάκη. Του Σταύρου Ξαρχάκου. Αλλά και η Ελλάδα του μεγάλου Διονύση Σαββόπουλου.
Η χώρα που γέννησε, και μάτωσε 10αδες φορές για αυτό στο πέρασμα των αιώνων, το πιο δύσκολο πολίτευμα. Την δημοκρατία. Δεν θα επαναλάβω τα ίδια, που ακούγονται ως κριτική για το υπάρχον καταπονημένο –στην πραγματικότητα υπερκορεσμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Σύστημα πολιτικό που δημιουργήθηκε και δομήθηκε δυστυχώς και από την λεγόμενη γενιά του πολυτεχνείου και γενιά του 114, μη ξεχνούμε αυτοί κυβερνάνε αυτό τον τόπο εδώ και 35 χρόνια. Αυτοί έχουν καταλάβει τις μεγαλύτερες θέσεις και αξιώματα στην ελληνική κοινωνία και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπω σε ονόματα για να καταδειχθεί, κάτι που είναι προφανές και το έχουμε βιώσει, ποιοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο στην πραγματικότητα είτε μέσα από το συνδικαλιστικό και φοιτητικό κίνημα της εποχής εκείνης και μετά οι ίδιοι άνθρωποι ήρθαν και κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Δεν λέω κάτι καινοφανές ούτε κάτι πρωτόγνωρο. Σαφής, ισότιμος και ισόκυρος ο σεβασμός προς τους ανώνυμους Έλληνες , όμως όλων των τάσεων και των αποχρώσεων, και όχι με μονομέρεια το βάρος να γέρνει προς την παρά χαϊδεμένη αριστερά. Μια αριστερά η οποία έχει μεγάλες αν όχι αποκλειστικές ευθύνες σε ορισμένους τομείς του δημόσιου κοινωνικού και πολιτικού βίου για το κατάντημα του τόπου. Όσο για την δεξιά –δεν θα πω επάρατη γιατί τότε θα ήμουν άδικος –και εκείνη έχει τεράστιες ευθύνες από τα χρόνια του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την δεκαετία του 1950 και εντεύθεν όπου στην πρεμούρα τους για άναρχη κατά βάση ανοικοδόμηση, ήρθαν και έβαλαν τα σαθρά θεμέλια για το ξεριζωμό κάθε έννοιας κράτους δικαίου με όσα έγιναν επί των ημερών διακυβέρνησης του τόπου από την δεξιά λεγόμενη παράταξη. Ο μεγάλος σεβασμός της ιστορίας και της γενιάς μας –των 40αρηδων 30αρηδων – είναι κυρίως προς όλους εκείνους που έδωσαν, όταν και όποτε χρειάστηκε η πατρίδα από τα χρόνια του 1821 και εντεύθεν(το 1914 το 1919 μέχρι το 1924, το 1939 μέχρι και το 1944- σε όσους, άοκνα, αθόρυβα, ανύσταχτα προσέφεραν ιερή και ζώσα ακόμα προσφορά, πρώτα θυσία στο βωμό της ελευθερίας την ζωή και το αίμα τους προς την όταν αυτό απαίτησε η ιστορία της πατρίδας. τα οποία διαβάζουμε και εν πολλοίς παρακολουθούμε –κυρίως μέσω των ελεύθερων, ανεξάρτητων και αδέσμευτων, φωνών στο διαδίκτυο.
Το έγκλημα που συντελείται δεν είναι, αν και ξέρω πως θα ακουστεί και πόσο αρνητικά θα ηχήσει σε κάποια αυτιά, οι αιματηρές θυσίες που κάνει ο λαός μας του οποίου πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας, με κανονική οικονομική αφαίμαξη, οι δανειστές μας προκειμένου να πάρουν τα δανεικά τους… Όχι! Το έγκλημα δεν είναι αυτό. Θυσίες αυτός ο λαός και μάλιστα οικονομικές έχει ξανά κάνει και αν χρειαστεί θα ξανά κάνει. Το έγκλημα που ξεπερνά τα όρια εθνικής μειοδοσίας είναι η επαίσχυντη δανειακή σύμβαση όπου πλέον η εθνική κυριαρχία της χώρας παραχωρείται –σύμφωνα με το άρθρο 14 –στο έλεος των δανειστών μας. Κανονική εσχάτη προδοσία! Αυτό είναι το διαρκές έγκλημα που εσκεμμένα αποκρύπτουν όλοι! Και σε αυτό το έγκλημα δεν μπορεί να είναι συνένοχος κανένας Έλληνας! Σε αυτό το έγκλημα που σύσσωμα σχεδόν τα Ελληνικά ΜΜΕ αποσιωπούν κρατώντας τον «άσσο» στο συρτάρι για καιρούς δύσκολους και επώδυνους για τα εκδοτικά συμφέροντα στην Ελλάδα..
Σχεδόν ανύπαρκτη… έμοιαζε η Ελλάδα μέχρι της 25 Μαϊου 2011. Την ημέρα που βγήκε στους δρόμους αντιδρώντας όχι στα οικονομικά αντιλαϊκά μέτρα –γιατί όποιος άκουγε τα συνθήματα και ζει τον παλμό ακούει τα συνθήματα εναντίον του μνημονίου. Την Ελλάδα εκείνων των 176 μιαρών χεριών που έστρεψαν την ψήφος τους εναντίον της χώρας τους έχοντας πλήρη άγνοια –και οι 176 βουλευτές που την ενέκριναν και την ψήφισαν με νόμο στην Βουλή – των επίμαχων άρθρων που απεμπολούν εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στους δανειστές μας. Αυτή η είναι η Ελλάδα που αντιδρά. Αυτή είναι η Ελλάδα που εξοργίζεται. Σε αυτή την δανειακή σύμβαση αντιδρά και μετά στα οικονομικά μέτρα. Ο έλληνας έχτισε την χώρα και καθόρισε την μοίρα του 10αδες φορές στην ιστορία. Αλλά από τα χρόνια του Θεμιστοκλή και του Αλκιβιάδη, του Λεωνίδα , του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Θοδωρή Κολοκοτρώνη, του Γεώργιου Καραϊσκάκη, του Μάρκου Μπότσαρη, του Αθανασίου Διάκου, του Καλόγερου Σαμουήλ, του Γρηγόριου Δικαίου, του Αλέξανδρου και Δημήτριου Υψηλάντη και του Καποδίστρια μέχρι τα χρόνια του Ελευθέρου Βενιζέλου, του ΌΧΙ και του στρατηγού Δαβάκη ένα πράγμα δεν διαπραγματεύεται ποτέ! Την εθνική χιλιοκερματισμένη και κατατεμαχισμένη εθνική κυριαρχία της. Η συνέχεια αυτής της Ελλάδος μέσα από όλους μας είναι που αντιδρά. Που οργίζεται και που εξοργίζεται. Αυτή η Ελλάδα κατεβαίνει στους δρόμους και τις πλατείες. Αυτή η Ελλάδα τους θέλει όλους δίπλα της γιατί παιδιά της είμαστε όλοι. Και εσείς και εμείς. Αυτή η Ελλάδα είναι που σας καλεί όλους τους ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων. Της ποίησης και της μουσικής. Της ζωγραφικής και κάθε άλλης καλλιτεχνικής έκφρασης να βγείτε μαζί της στους δρόμους. Να στείλτε επιστολές προς την Βουλή των Ελλήνων. Τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τους αρχηγούς των κομμάτων. Τους προέδρους των συνδικαλιστών. Και να τους πείτε φτάνει πια! Ως εδώ και μη παρέκει. Τέλειωσε ο χρόνος σας. Αρκετά πια 35 χρόνια τώρα. Σας δοκιμάσαμε. Σας δώσαμε ευκαιρία προς όλους. Κάθε είδους ευκαιρία. Τώρα ήρθε η ώρα να φύγετε ήσυχα. Ήρεμα. Χωρίς να εκτραχυνθεί η κατάσταση. Χωρίς να χυθεί αίμα. Χωρίς να φτάσουμε σε ακρότητες αναπόφευκτες μέσα στο κλίμα γενικής κοινωνικής αναταραχής που έρχεται όπως τα μανιασμένα κύματα να καταπιεί ως τσουνάμι που στο πέρασμα του θα καταστρέψει ότι χτίστηκε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Αυτό που γίνεται εδώ και 35 ημέρες, με τον κόσμο να βγαίνει ειρηνικά –προς το παρόν ακόμα και εύχομαι αν αντέξει για πολύ ακόμα και να μην εξαντληθεί η υπομονή και η αξιοπρέπεια του- στις πλατείες της Ελλάδας είναι «η Ελλάδα που αντιστέκεται και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει»!. Η Ελλάδα που είναι έτοιμη πάλι να ξανά ματώσει αν χρειαστεί. Είναι η Ελλάδα της νέας μεταπολίτευσης. Είναι η Ελλάδα της αληθινής και έμπρακτης δημοκρατίας. Είναι η Ελλάδα των οργισμένων νέων κάθε γενιάς. Η Ελλάδα των έφηβων χωρίς όνειρα. Η Ελλάδα των 15αρηδων. Των 20αρηδων. Η Ελλάδα των αγανακτισμένων 30αρηδων που βλέπουν τα όνειρα και τις ελπίδες τους να γκρεμίζονται και να αναζητούν νέους δρόμους μέσα από την φυγή και την ξενιτιά. Είναι η Ελλάδα των Ελλήνων Πολιτών. Είναι το νέο πατριωτικό κίνημα που καλείται να υπερασπιστεί με νέους τρόπους –ναι κύριε Πάγκαλε κάποτε τα όπλα ήταν οι σφαίρες και τα όπλα- σήμερα τώρα είναι το Face book, το twitter, το You Tube, Badoo, το Skype , το ooVoo, τα BLOG και τα ανεξάρτητα ελεύθερα site. Αυτά που προς το παρόν είναι ακόμα ελεύθερα και μπορεί και εκφράζεται ελεύθερα ο κάθε πολίτης χωρίς το φίλτρο των ελεγχόμενων από την εξουσία κρατικοδίαιτων ΜΜΕ. Αυτή η Ελλάδα και οι νέοι του Face Book του Twitter και της νέας τεχνολογίας είναι που σας καλεί να βγείτε όλοι στους δρόμους.
Είπαν πως η γενιά αυτή που τώρα είναι στους δρόμους είναι απολιτική. Λάθος. Αυτή η γενιά όλων των ηλικιών. Του πιτσιρικά που τρέχει υπό βροχή με την μάνα και τον πατέρα τον 40αρη μέχρι τον 70αρη και 80αρη συνταξιούχο που τώρα βγαίνει στους δρόμους γιατί κοινή είναι η μοίρα. Αν χαθεί η οικονομία θα ξανά χτιστεί. Έστω και επώδυνα με αιματηρές θυσίες θα ξανά χτιστεί. Ο έλληνας πέθανε και αναστήθηκε 100αδες φορές στην υπέρ χιλιετή ιστορία του. Ένα πράγμα δεν μπορεί να διαπραγματευθεί πια. Η εθνική του κυριαρχία. Δώσαμε πολλά. Καιρός να διεκδικήσουμε πίσω όσα μας πήρανε. Αν απωλέσθη σπιθαμή εθνικής κυριαρχίας, είτε μέσω του ξεπουλήματος εθνικής κρατικής περιουσίας, είτε χαθεί με αγορά ελληνικής γης ασχέτως οικονομικής αξίας, αυτή η απώλεια δεν ανακτάται. Μόνο με αίμα. Μόνο με θυσίες στο βωμό της μάχης. Οι πατρίδες δεν έχουν αξία ως οικονομικά μεγέθη αλλά ως σύνολο ιστορίας και πολιτισμού. Τα έθνη και η ιστορία τους δεν πωλούνται. Δεν ξεπουλιούνται. Είναι αμύθητης αξίας!
