Του Ελευθέριου Καραγιάννη
Όταν ο καθηγητής και νυν Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου κυκλοφόρησε, προ μηνών, στα Ελληνικά, το βιβλίο του « Στρατηγικό Βάθος» δημιούργησε στην χώρα μας τόσους θαυμαστές που δεν είχε αποκτήσει ούτε στην ίδια του την χώρα. Ο τότε μάλιστα Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών φρόντισε να ανακοινώσει και το δικό του…δόγμα εξωτερικής πολιτικής. Ήταν σχεδόν αδύνατο να πείσει κανείς τους θαυμαστές του ότι ήταν μεν ένα καλογραμμένο βιβλίο που όμως είχε τεράστιες αδυναμίες υλοποίησης του προβαλλομένου δόγματος, που μία από τις συνισταμένες του ήταν η ύπαρξη μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες. Οποιαδήποτε τουρκική δήλωση ή επίσκεψη ή συνάντηση εντός ή εκτός Τουρκίας ελάμβανε χώρα, εθεωρείτο ενέργεια υψίστης πολιτικής σοβαρότητας που υπέκρυπτε μεγάλη σημασία και που έπρεπε να αναλυθεί εις βάθος και σε ιστορικό ορίζοντα. Π.χ. τι υποκρύπτουν οι σχέσεις Τουρκίας με Συρία , με Ιράν, με Ιορδανία, με Ισραήλ κλπ, κλπ. Δεν πρόλαβαν να κιτρινίσουν οι σελίδες του βιβλίου του και το Δόγμα Νταβούτογλου αυτοκαταργήθηκε.
Ενδεικτικά, οι σχέσεις με το Ισραήλ τινάχτηκαν στον αέρα , παρ’ όλον ότι η Τουρκία , σε αντίθεση με εμάς, ήταν από τα πρώτα Κράτη που το είχε αναγνωρίσει και είχε αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό σχέσεις πολιτικές , οικονομικές αλλά και στρατιωτικές. Καθημερινές ήταν οι θαλάσσιες μεταφορές από το λιμάνι της Χάιφας προς την Τουρκία συμβατικού οπλισμού προηγμένης τεχνολογίας. Το Ισραήλ , σε ανταπόδοση την «διευκόλυνε» στα διεθνή φόρα . Με τον «αδελφό» Πρόεδρο της Συρίας ,με την βοήθεια του οποίου σκόπευε , μεταξύ άλλων, να δημιουργήσει ζώνη ελεύθερων συναλλαγών στην ευρύτερη περιοχή, τα πράγματα έφτασαν σε σημείο που να ζητά ο Τούρκος Πρωθυπουργός την απομάκρυνση του από την εξουσία. Με το Ιράν είχε τόσες στενές σχέσεις ώστε ανέλαβε διεθνή διαμεσολάβηση για να του «περισώσει» το πυρηνικό του πρόγραμμα και τώρα δέχεται η Τουρκία στο έδαφος της αμερικανικά ραντάρ προηγμένης τεχνολογίας που στόχο έχουν το Ιράν και συνακόλουθα την προστασία του Ισραήλ.
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός , θεωρεί ότι, αφού κατήργησε το Κεμαλικό καθεστώς αποκτώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στο στρατιωτικό κατεστημένο, μετά τις διώξεις, ορθές κατά τα άλλα, των στρατιωτικών και αφού παγίωσε τον Ισλαμισμό στον κρατικό του μηχανισμό ,ήλθε η ώρα της παρουσίας της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης ,χρησιμοποιώντας και τον ισλαμισμό για να εμφανιστεί παραστάτιδα του εγγύτερου ισλαμικού κόσμου . Η πολιτική του όμως αυτή στηρίζεται στην οθωμανική πρακτική, τουτέστιν της επιβολής και επέκτασης δια της απειλής και χρήσης βίας και όχι μέσω ειρηνικών και δημοκρατικών μέσων, καταργώντας έτσι την βασική συνισταμένη του Νταβουτόγλιου δόγματος. Πέραν αυτού χρησιμοποιεί τακτικές των ταγών του Κεμαλικού καθεστώτος τους οποίους απομάκρυνε μεν από την εξουσία μιμείται δε.
Το ερώτημα φυσικά είναι που στηρίζεται ο κ.Ερντογάν για να ασκεί αυτή την επεκτατική του πολιτική. Η Τουρκία ευημερεί μεν οικονομικά και έχει τον πολυπληθέστερο στρατό στην Ευρώπη , αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και ποιοτικά οι ένοπλες της δυνάμεις είναι τόσο αξιόπιστες όσο και ο αριθμός τους. Την βοήθεια του Ισραήλ που εκμεταλλευόταν όλα αυτά τα χρόνια και όχι σπάνια εναντίον της χώρας μας, όχι μόνον την έχασε αλλά την έχει απέναντι της. Οι υπόλοιπες ομόθρησκες σουνιτικές χώρες ευρίσκονται στο στάδιο της « ανακαίνισης» και ως εκ τούτου ουδεμία βοήθεια δύνανται να της παράσχουν. Η υπερδύναμη σε περίπτωση όξυνσης της κατάστασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου είναι προφανές ότι δεν θα εγκαταλείψει το αδελφό κράτος του Ισραήλ, όσο και αν οι Γερμανοί ή οι Άγγλοι θα το επιθυμούσαν. Η Ε.Ε θα χρησιμοποιήσει την όξυνση της κατάστασης για να αναβάλει έτι περαιτέρω την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ή οποία ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί λόγω ,μεταξύ άλλων λόγων, της ανακατανομής των εξουσιών που θα προκαλέσει η ένταξη της που θα της δώσει την δεύτερη ισχυρότερη θέση στην Ε.Ε μετά την Γερμανία παραγκωνίζοντας ,Γαλλία, Ην.Βασίλειο κλπ. Η Ρωσία ,παρά τα οικονομικά συμφέροντα με την Τουρκία, θα προτιμήσει να την δει αποδυναμωμένη για ευνόητους λόγους. ΟΙ στρατιωτικοί της Τουρκίας ενδέχεται να εκμεταλλευτούν ένα παραπάτημα του Ερντογάν για να του αποδώσουν «τα ίδια» και φυσικά , οι Κούρδοι δεν θα έχαναν την ευκαιρία για την επίτευξη των πολυετών στόχων τους.
Πέραν όμως των ανωτέρω θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι δηλώσεις του κ. Ερντογάν και του Υπουργού του των Εξωτερικών πάσχουν αξιοπιστίας. Ειδικότερα , η δήλωση ότι ο Τουρκικός στόλος θα συνοδεύει τα τουρκικά σκάφη ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα , ανασκευάστηκε εντός ωρών ,με την διευκρίνιση ότι η δράση του τουρκικού στόλου περιοριζόταν στην Ανατολική Μεσόγειο και μόνο. Σημειωτέον ότι τουρκική ανθρωπιστική βοήθεια αποστέλλεται στην Γάζα, ανεμπόδιστα, μέσω τουρκικής ανθρωπιστικής Οργάνωσης που έχει μάλιστα και παράρτημα στην Γάζα. Ως εκ τούτου η όλη ιστορία του τουρκικού στολίσκου εις άλλα απέβλεπε .Εξ’ άλλου, η επίσκεψη του στην Γάζα , τουτέστιν στην Χαμάς που θεωρείται ακραίων ισλαμικών απόψεων σε σύγκριση με την Φατάχ της Δυτικής ‘Οχθης, ενώ είχε αναγγελθεί μετά τυμπανοκρουσιών, δεν πραγματοποιείται διότι όπως εξηγήθηκε ,εκ των υστέρων ,θα έπρεπε να διέλθει από την είσοδο με την Αίγυπτο και δεν επιθυμούσε να φέρει την τελευταία σε δύσκολη θέση!! .
Εξ’ άλλου, ο κ. Ερντογάν με τις απειλές του κατά της Κύπρου για την εξόρυξη υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ έρχεται σε αντίθεση με την ίδια του την πολιτική που διακηρύσσει ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο Κράτη. Η Κύπρος αφ’ ενός καθόρισε ΑΟΖ στο Νότιο τμήμα η δε άδεια εδόθη στο τμήμα αυτό. Αν εδίδετο στον θαλάσσιο χώρο των κατεχομένων εδαφών της τότε ο Τούρκος Πρωθυπουργός θα ήταν συνεπής προς την δική του πολιτική ,όχι φυσικά την διεθνή νομιμότητα και πολιτική, Αλλά ούτε αυτό πράττει, εκτιμώντας προφανώς ότι όλο το Νησί του ανήκει.
Τέλος, τίθεται το ερώτημα τι δέον πράξε η χώρα μας και η Κύπρος σε περίπτωση που ο κ.Ερντογάν, δέσμιος των εξαγγελιών του, επιχειρήσει με την χρήση βίας, φυσικά , να υλοποιήσει τις σχετικές απειλές του ως προς την εξόρυξη.
Η απάντηση είναι αυτονόητη και θα οδηγήσει την Τουρκία σε μεγάλες περιπέτειες ,τόσες που ο κ. Ερντογάν θα τις παρακολουθεί εκτός πολιτικής.
