Του Βασίλειο Μπαλάφα*
Του Βασίλειο Μπαλάφα*
Στον «πάγο» η κοινωνίαΕνώ λοιπόν, ο φετινός Σεπτέμβριος είναι ο θερμότερος των τελευταίων δεκαετιών, από πλευράς καιρικών συνθηκών, καταφέρνει ταυτόχρονα να βουλιάζει την κοινωνία στον παγετώνα των κυβερνητικών αποφάσεων που ανακοινώνονται πλέον ανά δύο ημέρες, αφού πρώτα έχει προηγηθεί το σχετικό επικοινωνιακό έργο του «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω». Πολυπαιγμένο πια το εβδομαδιαίο κυβερνητικό θρίλερ, διλλημάτων και εκβιασμών, βρήκε την περασμένη εβδομάδα νέο σκηνικό, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσε να αποτελέσει έκπληξη. Στα στούντιο της ΔΕΘ παίχτηκε το τελευταίο μελόδραμα, με φόντο τα τούβλα και τα ντουβάρια από τους εκθεσιακούς χώρους. Τα ερωτήματα που είχαν τεθεί για προπαρασκευή ? πως λέμε «θερμαίνετε το φούρνο στους 200 °C» ? ήταν πράγματι συγκλονιστικά.Αναφέρω μερικά : «Ποιος θα εγκαινιάσει την Έκθεση ;», «Θα ανέβει ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη ;», «Θα γίνει η ομιλία του Πρωθυπουργού ;», «Θα γίνει η συνέντευξη του Πρωθυπουργού ;», «Θα δεχθεί ερωτήσεις ο Πρωθυπουργός ;», «Από πού θα φύγει ο Πρωθυπουργός ;».Μέχρι να προλάβουμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ιστορικά ερωτήματα, είχε γίνει, με καθυστέρηση 4 ωρών, η πολυαναμενόμενη συνέντευξη με τον κ. Βενιζέλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Εμβρόντητη η κοινωνία άκουσε για την επιβολή ενός ακόμα χαρατσιού μέσα στον Σεπτέμβριο. Το δε δόγμα, «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια», έδωσε την προοπτική ελπίδας στον ελληνικό λαό. Αν σας φαίνεται υπερβολική η χρήση της λέξης «ελπίδα», μην ανησυχείτε, σε λίγες μέρες, ως τέτοια θα παρουσιαστεί η προαναφερθείσα ρήση του Πρωθυπουργού.
Η έλλειψη πλάνουΑποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση πως σε ό,τι συμβαίνει, δεν υπάρχει κάποιος στοιχειώδης σχεδιασμός ή τουλάχιστον ένα σύστημα που θα μπορεί να αναδεικνύει το τί τρύπα βουλώνουμε με κάθε νέο μέτρο.Περικοπές γίνονται, μειώνεται ραγδαία το μισθοδοτικό κόστος σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά συνεχώς οι «μαύρες τρύπες» πολλαπλασιάζονται και διευρύνονται. Δεν μπορεί να διαπιστώσει ο Έλληνας πολίτης που αιμορραγεί συνεχώς, με ποιον τρόπο τελικά συμβάλει και σε τί πράγμα, σε τί μέγεθος. Την ώρα που η κυβέρνηση εξωθεί ουσιαστικά σε απόλυση τουλάχιστον 20 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, αποκαλύπτεται ότι έχει προσλάβει, τουλάχιστον, 25 χιλιάδες νέους δημοσίους υπαλλήλους, με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και συμβάσεις έργου. Θέατρο παραλόγου άνευ προηγουμένου. Διαρκώς ανακοινώνονται νέες επιτροπές, παχυλά αμειβόμενες, για να εκτελέσουν πράγματα που κάλλιστα θα μπορούσε να εκτελέσει ο υπάρχων κρατικός μηχανισμός.Η πατρίδα, σε αυτή τη δύσκολη ώρα, πρέπει να στηριχτεί στους ίδιους τους πολίτες της, να εμπιστευτεί τις δομές της, αφού βέβαια αξιολογήσει αυστηρά τους πάντες και αφού πρώτα δεχθεί ότι μέσα στις δομές της υπάρχουν και άξιοι άνθρωποι. Γιατί ακόμα και με τους νόμους των πιθανοτήτων να το πάμε, δε γίνεται όλοι στο ελληνικό δημόσιο να είναι κατά Πάγκαλον «κοπρίτες». Κάποιοι, όσοι θέλετε, 2.000, 1.000, 500, κάποιοι θα πρέπει να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όσα χρειάζεται σήμερα η χώρα. Ευθύνη λοιπόν του καλού εργοδότη είναι να τους διακρίνει, να τους επιτρέψει πρωτοβουλίες και να τους δώσει το πεδίο να δράσουν. Πέρα από όσα προαναφέρθηκαν, έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι έτσι όπως πάμε, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Δεν μπορεί η κοινωνία να βιώνει εβδομαδιαίως και έναν καινούριο εκβιασμό. Κάποιος πρέπει να εμφανίσει ένα συγκεκριμένο πλάνο πλεύσης, έστω και μέσα στη θαλασσοταραχή. Ευελπιστώ ότι κάτι τέτοιο θα ακούσουμε αυτό το Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ από τον Πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κ. Σαμαρά. Αν δεν το ακούσουμε και από αυτόν , τότε?
MSc in Data Communications of Kingston/Τμήμα Αυτοματισμού ΤΕΙ ΠειραιάΜέλος Πολιτικής Επιτροπής Νέας Δημοκρατίας
Από την εφημερίδα “ΣΗΜΕΡΑ” του Σαββάτου, 17 Σεπτεμβρίου 2011