Με τον Λάζαρο Μαύρο
Π Ρ Ω Τ Ο Φ Α Ν Ε Ι Σ και ανέλπιστες αλλαγές μάς προκύπτουν. Νέες, απρόσμενες και διαφορετικές συγκυρίες. Αλλαγές και συγκυρίες που ορίζουν κρίσιμες περιστάσεις. Σπουδαιότατης στρατηγικής σημασίας. Από τις τρεις στην αράδα λέξεις, μέγιστη η μεσαία. Η στρατηγική. Η δική μας και του καθενός εκ των εμπλεκομένων, φίλιων, εχθρικών και ουδεκάτερων δυνάμεων. Κινουμένων ένεκα συμφερόντων. Τ’ ανέλπιστα, απρόσμενα και κρίσιμα που μας προέκυψαν είναι δύο:
(1) Ο εντοπισμός υποθαλασσίων κοιτασμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ.
(2) Η ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας – Ισραήλ.
Α Λ Λ Α Ζ Ο Υ Ν το… γήπεδο. Μέσα στο οποίο αυτο-εγκλωβίστηκαν κι έμαθαν -εθίστηκαν επί το ακριβέστερον- για δεκαετίες να παίζουν τα μίζερα κι αναποτελεσματικά παιχνίδια τους, τα Ηττημένα Μυαλά των ηγετών μας. Προκειμένου να επιτυγχάνουν το πρώτιστο τής εγωιστικής φιλοδοξίας τους (ονόματι αρχομανία), να είναι δηλαδή… ηγέτες! Έκαστος με την προσωπολατρική του καμαρίλα, φατρία και τους οπαδούς του: Μοναδικό προσόν της «σπουδαιότητάς» του.
Μ Ε Σ Α ΣΤΗΝ κρισιμότητα των περιστάσεων που δημιουργούνται και εξελικτικά επανασυνδιαμορφώνονται από τις εν λόγω αλλαγές, από τις προεκτάσεις τους, τις διακλαδώσεις τους και τους δραστήριους ρόλους των υπολοίπων στο γήπεδο παικτών, οι πιθανότητες να τις αξιοποιήσουμε με εξυπνάδα, επιδεξιότητα κι αποτελεσματική ικανότητα, επ’ ωφελεία του Ελληνισμού, εκμηδενίζονται από τα γνωστά σε όλους «προσόντα» των ηγετών μας:
Π Ρ Ω Τ Ι Σ Τ Ω Σ είναι (α) η αποδεδειγμένη παντελής έλλειψη Στρατηγικής Νοοτροπίας. (β) Η ανέκαθεν απουσία Στρατηγικού Σχεδιασμού. Και (γ) η μονίμως παραζαλισμένη Πολιτική Βούληση. Μ’ άλλα λόγια: Η ανεπάρκεια, η ανικανότητα, η υποκειμενική αδυναμία των ηγετών στον σχεδιασμό και στην υλοποίηση οιασδήποτε στρατηγικής. Η πρώτη, η ανεπάρκεια, τέτοιας μάλιστα έκτασης, ώστε δεν αφήνει τον επιμένοντα να είναι ηγέτης, να προσεταιρισθεί, να προσελκύσει, να «προσλάβει», να «εργοδοτήσει» και ν’ αξιοποιήσει τα όποια διαθέσιμα και άλλα προσφερόμενα, ικανά στρατηγικά Μυαλά, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον σχεδιασμό στρατηγικής.
Γ Ι’ ΑΥΤΟ προέχει, ως επείγουσα ανάγκη, που τη διατυπώνει και ως απαίτησή της η πλειοψηφία του λαού, η ανάδειξη και η εκλογή ενός άξιου, πρόθυμου και ικανού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για μιαν άλλη επιτέλους στρατηγική, επωφελούς αξιοποίησης των ευκαιριών και των ερεισμάτων ενδυνάμωσης της ισχύος του Ελληνισμού.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Στριμωγμένος «πανταχόθεν» στον νταβουτόγλειο Νεο-Οθωμανισμό του, ο κ. Ερντογάν, σε τι άλλο, άραγε, βασίμως να ελπίζει ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ, παρά μόνο στον έλεγχο που, μέσω των ελεγχομένων από την Άγκυρα «αδελφών» Τ/κ, η Τουρκία θ’ αποκτήσει επί ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ της Κύπρου, με τη λύση του «Συνεταιρισμού Δύο Συνιστώντων Στέιτς», την τουρκική εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη εξουδετέρωση του ελληνικού 82%, που αποτελούν τις «γενναίες προσφορές» Χριστόφια;
Πηγή
