Πρόσθετο σχόλιο στην επιφυλλίδα «Η κρίση και οι στρατηγικές προτεραιότητες», στο Έθνος της Κυριακής 23/10/2011
Του Παναγιώτη Ήφαιστου*
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αναπόδραστα, η κρίση ενέχει μεγάλο κόστος για τους Έλληνες και το ερώτημα πλέον είναι: Πώς θα ελαχιστοποιήσουμε το κόστος της επερχόμενης χρεοκοπίας; Πολλές επιπτώσεις της χρεοκοπίας, όπως για παράδειγμα, ο περιορισμός της κατανάλωσης των εισαγόμενων προϊόντων μόνο σε όσα μπορούμε να πληρώσουμε, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις αντιμετωπίσουμε. Αν θα χρεοκοπήσουμε πριν την αναπόδραστη κατεδάφιση της ΟΝΕ ή μετά, είναι μια εξίσου σημαντική διάσταση. Είναι ένα πράγμα εάν χρεοκοπήσουμε πριν την κατεδάφιση της ΟΝΕ, οπότε άσκοπά και άδικα γινόμαστε εξιλαστήριο θύμα, και άλλο πράγμα εάν το οικονομικό μας πρόβλημα ενταχθεί σε ένα ευρύτερο διεθνές πλαίσιο αντιμετώπισης της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Η επιφυλλίδα που ακολουθεί αναφέρεται σε στρατηγικούς προσανατολισμούς και κινήσεις που θα μας προσφέρουν δυνατότητες πιο ελεύθερων αποφάσεων παραμένοντας στην ΟΝΕ. Όπως τονίζεται, όσο είμαστε «συστημικός κίνδυνος» υπάρχουν περιθώρια να ελέγξουμε την πορεία μας και να προγραμματίσουμε την ανασυγκρότησή μας πιο ορθολογιστικά. Διαφορετικά υποδουλώνουμε τη χώρα μας εσαεί. Ενδέχεται επίσης μια άκρως επαχθής και ανεξέλεγκτη χρεωκοπία να συνοδευτεί με μεγάλες εσωτερικές συγκρούσεις μέχρι και εμφύλιο πόλεμο ή και κατακερματισμό του νεοελληνικού κράτους. Σ’ ένα σύντομο κείμενο όπως αυτό που ακολουθεί η ανάλυση αφορά δύσκολους μεν εφικτούς δε στρατηγικούς προσανατολισμούς και όχι ζητήματα καθημερινής πολιτικής και διπλωματικής διαχείρισης. Συναφώς, το ζητούμενο είναι: Ποιος είναι εκείνος που θα συμμαζέψει ένα κράτος το οποίο κάθε μέρα που περνά διχάζεται, γίνεται πνευματικά σκορποχώρι, ακυρώνεται η εθνική ανεξαρτησία και υποθηκεύονται τα συμφέροντα των μελλοντικών γενιών! Ποιος θα σηκώσει τη σημαία!
*Καθηγητής διεθνών σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
