Του Ηλία Σταμπολιάδη, καθηγητή Πολυτεχνείου Κρήτης
Η φύση διέπεται από κανόνες που η ισχύς τους είναι ανεξάρτητη από την θέση και το χρόνο που εμείς τους αντιλαμβανόμαστε και εάν δεν γνωρίζουμε τη σχετική μας θέση νομίζουμε ότι δεν ισχύουν. Να δανειστώ από τον Αϊνστάιν το παράδειγμα του ανθρώπου μέσα σε έναν ανελκυστήρα που ευρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ο άνθρωπος αυτός θεωρεί ότι δεν υπάρχει βαρύτητα διότι αισθάνεται ανάλαφρος, όταν όμως ο ανελκυστήρας συγκρουστεί με το έδαφος τότε δεν θα προλάβει να συνειδητοποιήσει ότι είχε κάνει λάθος στην εκτίμηση του.
Έτσι οι πολιτικοί μας μπορεί να μη γνώριζαν το θεώρημα , ότι η ένταξη μιας χώρας σε μία ζώνη ενός ενιαίου νομίσματος , χωρίς την δημοσιονομική ενοποίηση , διευκολύνει και επαυξάνει το διεθνές εμπορικό ισοζύγιο της ισχυρής και καθαρώς εξαγωγικής χώρας έναντι των άλλων κρατών-μελών, που τα διαρκή τους ελλείμματα εξωτερικών συναλλαγών ισοδυναμούν με τα αντίστοιχα πλεονάσματα των εξαγωγικών χωρών καθόσον το παιχνίδι του διεθνούς εμπορίου είναι zero sum game.
Οι οικονομολόγοι όμως έπρεπε να το γνωρίζουν, όπως το γνωρίζουν και οι ιστορικοί, όχι μόνο των τελευταίων 70 ετών αλλά χιλιετιών, αυτοί που έχουν μελετήσει για παράδειγμα την οικονομική και πολιτική υπεροχή της Αθηναϊκής Πολιτείας με το κοινό νόμισμα , το ασημένιο τετράδραχμο, που επέβαλε στις πόλεις της επιρροής της.
Δυστυχώς οι όροι έχουν αντιστραφεί και εμείς νομίζουμε ότι θα τη γλυτώσουμε με δανεικά, ενάντια στους οικονομικούς και φυσικούς κανόνες της ζωής επειδή η πολυπλοκότητα του συστήματος μας δημιουργεί την ψευδαίσθηση όχι δεν ισχύουν. Αλλοίμονο μας !
