Του Στέλιου Γεωργιάδη
Εκείνες τις μέρες αμέσως μετά τη έκρηξη στη Ναυτική Βάση (Μαρί) της Κύπρου που στοίχισε τη ζωή σε 13 συνανθρώπους μας, βλέποντας τις κινητοποιήσεις των Κυπρίων πολιτών, ένιωσα μια κρυφή ελπίδα…μια αισιοδοξία. Πίστεψα ότι ίσως ο λαός να μπει μπροστά και να οδηγήσει τη χώρα μακρυά από το γκρεμό στον οποίο μας οδηγούν για χρόνια τώρα οι ανίκανοι «ηγέτες» μας.
Η αισιοδοξία μου μειώθηκε όταν κάποιος (σοφότερος…Έλλην της Διασποράς) μου είπε:
«Μην νομίζεις ότι θα αλλάξει τίποτε. Σύντομα θα αρχίσει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, θα αρχίσει και η περίοδος κυνηγιού, μετά θα έρθουν και οι γιορτές των Χριστουγέννων και ο κόσμος θα ξεχάσει και το Μαρί…»
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά την «ανακάλυψη» υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, τότε η σημερινή αδιαφορία του λαού για την τραγωδία στο Μαρί (και τα βαθύτερα αίτια της) δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Διάβασα σήμερα ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, μετά από επίσκεψη/επιθεώρηση στην πλατφόρμα «Όμηρος» (Noble), συνοδευόμενος από τηλεοπτικές κάμερες, διαβεβαίωσε τον λαό ότι «όλα πάνε καλά».
Ο αφελής Κυπραίος νομίζει τώρα ότι θα πλουσιέψει…θα γίνουμε όλοι Σαουδάραβες! Νομίζει (ο Κυπραίος) ότι αν προκριθεί το ΑΠΟΕΛ στην επόμενη φάση του Champions League ή αν κερδίσει η Ομόνοια το πρωτάθλημα η ζωή του θα έχει νόημα…
ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει κανένας (Αποελίστας, Ομονοιάτης, ή Σαουδάραβας) που πιστεύει ότι τα «πετρέλαια» και η «μάππα» μπορούν να παρηγορήσουν τις μαυροφορούσες μανάδες ή τα ορφανά παιδιά των ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ αδικοχαμένων ηρώων;
