Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Πόσο πράγματι είμαστε μακριά, ως χώρα, από την επιστροφή στη δραχμή; Πόσο πράγματι τυχαίο είναι όλο αυτό το πρόσφατο δραματικό μπαράζ των δηλώσεων, των πιέσεων και των διεθνών δημοσιευμάτων, που μας κάνουν να σκεφτούμε πλέον, πολύ σοβαρά, το μέχρι σήμερα «σχιζοφρενικό», ή δηλαδή, την αναγκαστική επάνοδό μας στη «νέα δραχμή»; Γιατί η κα Μέρκελ ήθελε, από τον Μάρτιο του 2010, να μας βγάλει, από τότε, από το ευρώ; Τι έκανε τον πρώην Γάλλο Πρόεδρο, που μας ενέταξε στην τότε ΕΟΚ, κ. Ντ’ Εσταίν, να δηλώσει ωμά, πριν λίγες μέρες, ότι «ήταν λάθος η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στο ευρώ»; Γιατί οι New York Times έγραψαν πρόσφατα ότι «ήρθε η ώρα να σκεφτούμε το αδιανόητο», ή την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή; Γιατί, λόγου χάρη, RAYAN AIR, TUI, SIXT και ο «Γερμανικός» ΟΤΕ, όλοι τους, λογαριάζουν, προγραμματίζουν και κινούνται με την λογική, ή την αναμονή, του παλαιού Ελληνικού νομίσματος; Τι πράγματι γνωρίζουν;
Φυσικά και πρέπει να υπάρχει κάποιο δικό τους κοινό «μυστικό»! Γνωστή Ελβετική εφημερίδα, σε πρόσφατο άρθρο της, έγραψε ρητώς ότι, «θα ετοιμάσουν με μυστικότητα την επιστροφή στη δραχμή…». Παρά δε το γεγονός ότι ο κ. Γιουνκέρ αναφέρει πως, «το σενάριο να βγει η Ελλάδα από το ευρώ θα είναι καταστροφικό», εντούτοις, δύο μυημένοι Γερμανοί γκουρού εξηγούν ότι, «δεν υπάρχει δυνατότητα παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ» (κ. Ζιν, Πρόεδρος του IFO, Μόναχο), και ότι, «η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή θα πρέπει να προετοιμαστεί με μυστικότητα» (κ. Νόϊμαν, καθηγητής, Πανεπιστήμιο Βόννης). Κάτι θα γνώριζε μάλλον, επιπροσθέτως, το Spiegel και έγραφε άρτι, για «κάποια έκθεση», που «θα συζητηθεί μυστικά ως άκρως απόρρητη στο Λουξεμβούργο (6/5)». Τυχαία όλα αυτά; Όχι, φυσικά!
Θέλετε ένα ακόμη από τα πολλά τέτοια «κερασάκια», της όλης αυτής προετοιμασίας ή «μυστικής» διεργασίας, με τον «μυστικό» κωδικό «νέα δραχμή»; Είναι μια άλλη σχετική απόρρητη έκθεση, 50 σελίδων, που συνέταξαν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη (ΕΚΤ), όπου εξετάζονται οι εναλλακτικές λύσεις και οι επιπτώσεις, που θα προέκυπταν από μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Εδώ, τα βασικά σενάρια που προέκυψαν, για να παραμερισθεί ένα κράτος-μέλος από την ζώνη του ευρώ, είναι 3 τον αριθμό: πρώτον, η αποβολή κράτους-μέλους, δεύτερον, η μονομερής απόφαση για έξοδο και, τρίτον, τέλος, η συμφωνημένη έξοδος (μια καθαρά πολιτική απόφαση).
Πέραν αυτών, δε, άλλη σχετική έκθεση της ΕΕ, προς τούτοις, γράφει ευθέως, για το πλέον πιθανό σενάριο της «εθελοντικής εξόδου» της χώρας μας από το ευρώ, αφού, όπως αναφέρει, «ο φόβος μιας εθνικής χρεωκοπίας στη ζώνη του ευρώ είναι ένα ζήτημα που έχει επιστρέψει», όπως, επίσης και ότι «έχει ευρέως συζητηθεί το κατά πόσον η Ελλάδα χρειάζεται τη νομισματική κυριαρχία της (δηλ., τη νέα δραχμή)». Φαίνεται πλέον, ότι η πορεία προς το αδιανόητο και τη νέα δραχμή είναι πλέον εδώ! Καθόσον τα στυγνά νούμερα δεν «βγαίνουν» από οικονομικής πλευράς, καθόσον οι πολιτικοί ηγέτες της Ένωσης δεν μπορούν πλέον να μας στηρίξουν με πολιτικές αποφάσεις, η λογική συνέχεια είναι, κατά την γνώμη μου, προφανής: επιστροφή στο …παρελθόν!
Επιστροφή ή επαναφορά στο εθνικό μας νομίσματα, θα σήμαινε την μετάβασή μας σε έναν Αρμαγεδδών, όπως: βέβαιη πτώχευση και στάση πληρωμών, βαθύτερη ύφεση, αύξηση ανεργίας, κοινωνικές εκρήξεις, φυγή καταθέσεων, μείωση αποταμίευσης, υποτίμηση της «νέας δραχμής» (άνω του 50%), μεγάλη αύξηση του πληθωρισμού, κατάρρευση τραπεζών, απομόνωση της χώρας από τις αγορές για χρόνια, έλεγχος συναλλάγματος, αύξηση επιτοκίων, αυτόματη αύξηση του δημοσίου χρέους, περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, δυσκολίες εισαγωγής αγαθών, έλεγχος εμπορευμάτων και κεφαλαίων, προβλήματα στις χρηματοοικονομικές συμβάσεις, πολιτικές διεργασίες και νομισματικές ανωμαλίες, κλπ.
Αντιθέτως, τα θετικά στοιχεία και οι αντίστοιχες ευνοϊκές επιπτώσεις αυτής της δραματικής αλλαγής είναι και αυτά ομοίως ιδιαιτέρως αξιοπρόσεκτα, όπως είναι, για παράδειγμα, τα ακόλουθα: αύξηση ανταγωνιστικότητας, περισσότεροι τουρίστες και τουρισμός, αύξηση εξαγωγών, μείωση εισαγωγών, τόνωση εγχώριας ζήτησης, συρρίκνωση του εμπορικού ελλείμματος, αφετηρία για την αλλαγή της ελληνικής οικονομίας, αναγκαστική επανεκκίνηση για ποιοτική παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, δυνατότατα χρήσης του εθνικού εκδοτικού προνομίου (τύπωση δικού μας νομίσματος), στροφή στις δικές μας πηγές και δυνατότητες ανάπτυξης, αναγκαία ανατροπή του τρόπου και της οργάνωσης του κράτους μας και των υπηρεσιών του, ακύρωση του επιδεικτικού τύπου καπιταλισμού, τέλος στα άσκοπα δανεικά, αύξηση αυτοφώρων και φυλακίσεων, συντριβή των ιδιοτελών δήθεν «μεγαλο-συνδικαλιστών», κλπ. Φαίνεται λοιπόν, από όλα τα ανωτέρω, ότι η Ελλάδα θα βρεθεί ξανά μέσα στον αχαρτογράφητο δικό της «ωκεανό», καθώς και στο νέο της πεπρωμένο και πορεία (εδώ που φτάσαμε, καλή ή κακή, ποιος το ξέρει;), διότι εμείς οι λαοί γράφουμε, με τα χέρια μας, την ίδια την δική μας ιστορία!
