Του πολίτη Παναγιώτη Παπαγαρυφάλλου, Α΄Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως για τα Εθνικά Θέματα
1. Αυτός είναι ο τίτλος του υπουργικού «Ενημερωτικού Σημειώματος» για το εν λόγω «Σχέδιο Νόμου», το οποίο επιδιώκει ιταμά και απροκάλυπτα να «λύσει» κοινωνικά και πολιτικά ακανθώδη ζητήματα με τον ποινικό νόμο.
3. Πρόκειται για μια χυδαία συμμοριακή απόπειρα να επιβάλλει την «ζωή εν τάφω» στην Ελλάδα την οποία οδήγησαν στα κλαυδιανά δίκρανα της ΤΡΟΪΚΑΣ.
Εν όψει της πείνας που καλπάζει, της πολιτικής αποσύνθεσης που τρέχει και των πολυειδών κοινωνικών και εθνικών αδιεξόδων και προδοσιών, το δοσίλογο κυβερνητικό μόρφωμα θέλει ν’ αποτρέψει κάθε δυνατότητα αντίδρασης και εξέγερσης του προδομένου λαού.
4. Σ’ αυτό αποβλέπει αυτό το νομοσχέδιο – εξάμβλωμα, το οποίο ανασύρει ανάλογες διατάξεις του διαβόητου Γ΄ Ψηφίσματος της εμφυλιοπολεμικής περιόδου του Ιουνίου 1946. Πρόκειται για ένα ψήφισμα επιβολής της κρατικής τρομοκρατίας, το οποίο χαρακτήριζα ως «μνημείο κρατικής βίας, αυθαιρεσίας και ασυδοσίας μπροστά στο οποίο ωχριά και η πιο σατανική φασιστική επινόηση». (Για το νομικό αυτό Κρατικό Πραξικόπημα και τις ολέθριες συνέπειές του στην έναρξη του εμφυλίου, βλ. το έργο μου: «Γιάννης Παπαγαρυφάλου – Θύμα διπλής δολοφονίας», εκδ. «Ergo», Αθήνα, 2000, σελ. 133 – 134).
Το ψήφισμα αυτό ήταν τόσο αντιδημοκρατικό και τόσο αντισυνταγματικό, ώστε να καταγγελθεί όχι μόνο από την Αριστερά, αλλά και από το σύνολο, σχεδόν, του κόσμου της Δεξιάς και των Φιλελευθέρων. Ανάμεσά τους ο Σ. Βενιζέλος που έλεγε ότι «δεν δυνάμεθα να δεχθώμεν την εγκατάστασιν αστυνομικού κράτους» και ο Π. Κανελλόπουλος, που χρησιμοποίησε τον όρο «εγκατάσταση αστυνομικού κράτους», ενώ άλλος κεντρώος ηγέτης το αποδοκίμαζε ως «απαρχή κηρύξεως δικτατορίας ενώ υπάρχει κοινοβούλιο». (βλ. οπ. π. σελ. 140 –141).Με το Ψήφισμα αυτό περνούσε στην αρμοδιότητα του ποινικού νόμου και των Εκτάκτων Στρατοδικείων, όχι μόνο η έμπρακτη διαμαρτυρία του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και ο προφορικός και γραπτός λόγος και αυτή τούτη η σκέψη.Προπομπός του ήταν η δήθεν ομαλότητα και κοινωνική αρμονία – όπως το κρινόμενο νομοσχέδιο – ενώ στην πραγματικότητα αποσκοπούσε στον ανασκολοπισμό της Αριστεράς.
Στο όνομα αυτού του υποχθονίου σκοπού υπήρξαν καταδίκες και φυλακίσεις – και όχι μόνο – δημοσιογράφων, «διότι δια της εμπρηστικής αρθρογραφίας τους υπεδαύλιζαν τα πολιτικά πάθη και ενέσπειραν το μίσος και την διχόνοιαν μεταξύ των πολιτών και εν γένει εγίνοντο υπαίτιοι της ανωμαλίας» (βλ. οπ. π. σελ. 143). Τώρα τι θα κάνει το ΚΚΕ;
5. Όσο κι αν μοιάζει δύσκολο τίποτα δεν αποκλείει το κρινόμενο νομοσχέδιο να έχει στην εφαρμογή ανάλογα αποτελέσματα και μάλιστα εν όψει των διαγραφομένων εσωτερικών συγκρούσεων και αντιθέσεων στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και οι καριερίστες βουλευτές οφείλουν να σταθμίσουν τους κινδύνους. Να μη λένε ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ! ΑΙΣΧΟΣ!
6. Όμως πριν επιχειρήσω, εντελώς επιγραμματικά, να ερμηνεύσω τις διατάξεις αυτού του νέου εμφυλιοπολεμικού τερατουργήματος, πρέπει να δούμε τις έννοιες ρατσισμός και ξενοφοβία, όπως τις καταγράφει το λεξικό.
Για τον ρατσισμό λέει: «Θεωρία που υποστηρίζει την ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της «καθαρότητάς» της και την κυριαρχία της επί των άλλων», επίσης: «Το σύνολο των αντιδράσεων, εκδηλώσεων, ενεργειών κ.τλ. που συνειδητά ή όχι απορρέουν από την πίστη στην παραπάνω θεωρία». Τέλος, ρατσισμός σημαίνει «εχθρότητα εναντίον μιας κοινωνικής ομάδος που εκδηλώνεται με ενέργειες είτε βίαιες, είτε που αποσκοπούν στον αποκλεισμό της από τις δραστηριότητες (επαγγελματικές κτλ) του κοινωνικού συνόλου».
7. Θα χρειαζόταν τόμος ολόκληρος για ν’ αναλύσουμε αυτές τις έννοιες και κατά πόσον ισχύουν στην ελληνική κοινωνία και τον Δημόσιο βίο της χώρας και τι σχέση έχει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο με τα συμβαίνοντα εν Ελλάδι.
Διατυπώνω ευθέως την άποψη ότι ο ρατσισμός λειτουργεί υπέρ των αλλοδαπών και λαθρομεταναστών και σε βάρος των Ελλήνων. Στην εργασία, στην υγεία, στους παιδικούς σταθμούς, στη φιλοξενία (βλ. Υπατία) και λοιπές κοινωνικές δραστηριότητες προηγούνται οι ξένοι (έστω και εγκληματίες) και έπονται οι καταπιεσμένοι Έλληνες τους οποίους ο πρόστυχος κόσμος της ηγετικής νομενκλατούρας και εξωνημένου προοδευτισμού χαρακτηρίζουν ρατσιστές κάνοντας το άσπρο μαύρο.
8. Το σύστημα της εθνομειοδοσίας θα επιχειρήσει να κλείσει στη φυλακή όσους Έλληνες θα έχουν το … ιστορικό θράσος να υποστηρίζουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έκαναν πράγματα πρωτοπόρα στην παγκόσμια Ιστορία και τον πανανθρώπινο πολιτισμό, ενώ σύσσωμος ο κόσμος των απανταχού διανοουμένων το αναγνωρίζει εγγράφως και προφορικώς.
Να π.χ. μερικά παραδείγματα:
Ο Κ. Μάρξ είπε για τον Αριστοτέλη ότι «είναι ο μεγαλύτερος διανοητής της αρχαιότητος, μεγαλοφυής σοφός, ένας από τους μεγαλύτερους διαλεκτικούς του αρχαίου κόσμου, δημιουργός της λογικής» (βλ. Ρόζενταλ – Γιούντιν: Φιλοσοφικό Λεξικό», εκδ. «Γ. Οικονόμου», Αθήνα, 1957, σελ. 24).
Ο Φ. Ένκελς, αναδεικνύοντας το πνευματικό – φιλοσοφικό έργο των Αρχαίων Ελλήνων έγραφε: «Εξασφάλισαν στην Ιστορία της εξέλιξης της ανθρωπότητας μια τέτοια θέση που δεν μπορούσε ποτέ να την διεκδικήσει άλλος λαός», ενώ ένας διάσημος Άγγλος Ιστορικός έγραφε: «Εκτός από τις τυφλές δυνάμεις της φύσης, οτιδήποτε άλλο αναπτύχθηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας έχει προέλευση Ελληνική» (βλ. περισσότερα στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. «Κάδμος», 2011).
9. Αν πιο πέρα, τολμήσει κάποιος … ρατσιστής σύγχρονος Έλληνας να πει ότι «ο Δημοσθένης είναι ο μεγαλύτερος ρήτορας όλων των εποχών» ενδέχεται ν’ αντιμετωπίσει την κατηγορία του ρατσιστή. (βλ. το έργο μου: «Ο Δημοσθένης και η διαχρονικότητα των λόγων του». (εκδ. «Κάδμος», Θεσ/νίκη, 2007).
Στις περιπτώσεις αυτές – και όχι μόνο – θα κατηγορηθούν όσοι Έλληνες τολμήσουν να τα επαναλάβουν γιατί θα τους θεωρήσουν ότι «υποστηρίζουν την ανωτερότητα» της φυλής των Ελλήνων και το «δημοκρατικό» σύστημα των ληστοσυμμοριτών θα τους συλλάβει αφού δεν μπορεί να διατάξει την σύλληψη του Μαρξ και του Ένγκελς και όλων των φιλοσόφων του κόσμου.
10. Το ζήτημα μοιάζει γελοίο αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνο για την ελευθερία του λόγου, η διατύπωση του οποίου θα καταντήσει ν’ αποκτά «ηρωικές διαστάσεις». (βλ. το άρθρο μου: «Ο ηρωισμός της γνώμης», στο μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία», τευχ. Σεπτεμβρίου 2005).
11. Έρχομαι στην διαβόητη ξενοφοβία λέγοντας μονολεκτικά ότι οι βιαστές της ελληνικής συνείδησης και της ελληνικής ιστορίας θέλουν να μας μπολιάσουν με το φόβο της ύπαρξης και της μετατροπής των Ελλήνων σε φοβισμένα ανθρωπάκια απέναντι στις παντοειδείς αυθαιρεσίες και τα εγκλήματα των ξένων. Θα σκοτώνουν, θα βιάζουν, θα κλέβουν και θα παίρνουν το ψωμί και την εργασία των Ελλήνων και όταν τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν, έστω και λεκτικά, θα καταδικάζονται … για ξενοφοβία!!!12. Εδώ τελειώνουν τα «ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ» και στο Α΄ ΜΕΡΟΣ θα επιχειρήσω να αναλύσω συγκεκριμένες διατάξεις του πατριδοκτόνου, κοινωνιοκτόνου και εθνοκτόνου νομοσχεδίου, το οποίο μετατρέπει την Ελλάδα σε νεκροταφείο.
……συνεχίζεται
