Του Α. Η. Διαματάρη
Οταν πέθανε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε από συνεργάτη του να του γράψει μια ανακοίνωση.
Ο συνεργάτης του εξήρε την προσφορά του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Οχι του αρχηγού, του ηγέτη να γράψεις, τον διόρθωσε ο Καραμανλής. Αυτό δεν μπορεί να του το αμφισβητήσει κανείς.
Παραθέτω αυτή την πραγματική ιστορία για να τονίσω ότι είναι πλέον γνωστό σε όλους μας ότι η Εκκλησία μας έχει μεν τυπικά αρχηγό αλλά δεν έχει ηγέτη. Κι επειδή η κατάσταση σέρνεται για πολλά χρόνια με σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις σ’ όλους μας, οφείλουμε πλέον να διαχωρίσουμε το συμφέρον ενός ανθρώπου από το γενικό.
Ο αείμνηστος Ιάκωβος εγκαίρως προέβλεψε την διαμορφούμενη κατάσταση την οποία είχε χαρακτηρίσει ως «λιμνάζοντα νερά».
Εκτοτε τα νερά πάγωσαν, το κενό εξουσίας εμπεδώθηκε, η ανεπάρκεια των υπευθύνων τραγική.
Θέλετε παραδείγματα; Ευχαρίστως. Μην κοιτάζετε μακριά, για παράδειγμα τι γίνεται στο Λιν, στο Ντένβερ, όπου τσάκισαν, με το έτσι θέλω, θαυμάσιες Κοινότητες. Ούτε τι γίνεται στη κοινότητα της Αστόριας, όπου δραπέτευσε ο ιερατικώς προϊστάμενος και παραμένει κενή η θέση του από την 1η Νοεμβρίου. Δείτε τι γίνεται στον Καθεδρικό Ναό σ’ αυτόν που βρίσκεται υπό την προσωπική ευθύνη του Αρχιεπισκόπου.
Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Δυο σχολεία έκλεισαν, ένα άλλο βρίσκεται στα πρόθυρα να κλείσει και ο αρχηγός της Αρχιεπισκοπής κρύβεται ή βρίσκεται σε άρνηση. Μα δεν βρήκε μια λέξη να πει. Ετσι, βρε αδελφέ, για την τιμή των όπλων.
Τώρα, μετά από αυτά θα καταλάβατε τη διαφορά μεταξύ αρχηγού και ηγέτη.
