PSI και Δανειακή ως σχέδιο καταστροφής της Ευρώπης
Προδιδουσα Δεξιά, κοιμωμένη Αριστερά
Γινόμαστε σκληροί και δυσάρεστοι, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να παραμείνουμε αληθινοί και, ελπίζουμε, χρήσιμοι, όσο καιρό μπορούμε. Αν η χώρα θα συνέχιζε να είναι κανονική χώρα, οι μισθωτοί να παίρνουν κάπως κανονικούς μισθούς, να εφαρμόζεται κατ’ ελάχιστον η εργατική νομοθεσία, να υπάρχουν ασφαλιστικά ταμεία, το θέμα των δώρων και επικουρικών θα είχε σημασία. ‘Oπως για τους φυλακισμένους το φαγητό της φυλακής, η δυνατότητα να παίρνουν γράμματα ή να βλέπουν τους δικούς τους. ‘Oλα αυτά έχουν δευτερεύουσα σημασία αν πρόκειται να τους σφάξουν. Εδώ έχουμε έναν ολόκληρο λαό στον οποίο θα συμβούν τρομερά πράγματα. Πρέπει να τον κρατήσουν σε κατάσταση καταστολής, σύγχυσης, άρνησης πραγματικότητας, ελπίδας σε κάποιον από τους πολιτικούς του, που τον έχει ήδη προδώσει, αναμονής χάριτος που δεν θα έλθει και θαύματος που δεν θα γίνει, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει και τον έχουν πείσει ότι δεν μπορεί.
Timing, πιθανότητες εξέγερσης και σενάρια εκτροπών
Οι τελικοί αρχιτέκτονες της διαδικασίας γνωρίζουν ότι η κατάσταση δεν θα διατηρηθεί επ’ άπειρον και μπορεί να οδηγήσει σε εξέγερση. Θα προτιμούσαν η ενέργεια που εκλύεται αναπόφευκτα από την καταστροφή των κοινωνικών δεσμών, όπως στη φύση από την καταστροφή των δεσμών των μορίων και των ατόμων, να διαχυθεί αλλού. Π.χ. σε μια περιορισμένη ελληνοτουρκική σύρραξη, δυνητικά επωφελής για γεωπολιτικά τους σχέδια. Και στην ανάγκη μερίδων της πολιτικής ελίτ να βρει κάποιο λόγο και ιδεολογία να συνεχίσει να κυβερνά μια καταστρεφόμενη χώρα. Κάποιοι ήδη φροντίζουν να στήσουν μηχανισμούς προβοκάτσιας στα ελληνοτουρκικά. ‘Eνα άλλο σενάριο είναι μια γενικευμένη διάλυση του κοινωνικού ιστού, σύγκρουση οργανωμένων ομάδων μεταναστών και ακροδεξιών γηγενών, ανάπτυξη περιοχικών συμμοριών κλπ.
Αν, παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός σταθεί ικανός να παράγει έλλογη εξέγερση, θέλουν να γίνει αφού πρώτα υπαχθεί, με συμφωνία της κυβέρνησης Παπαδήμου και απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, το ελληνικό χρέος προς ιδιώτες στο αγγλικό δίκαιο. Και αφού επικυρωθεί η δανειακή σύμβαση με την, απαραίτητη για την ισχύ της, αυξημένη πλειοψηφία, κάτι που απαιτεί τουλάχιστον τη σύμπραξη δύο κομμάτων και εξηγεί το σχηματισμό της παράξενης κυβέρνησής μας. Με την επικύρωση θα υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο, εκτός του χρέους προς ιδιώτες, και το χρέος προς κράτη και διεθνείς οργανισμούς (το ποσοστό του οποίου θα αυξάνεται συνεχώς). Ταυτόχρονα, αν δεν μεσολαβήσει θαύμα, μεταμορφώνοντας την κυβέρνηση σε υπερασπιστή ελληνικών συμφερόντων, η νέα δανειακή θα περιέχει τους ιδιαίτερα επιβαρυντικούς, μη επικυρωθέντες εισέτι όρους της πρώτης, που δεν είναι απλώς αποικιακοί, αλλά και πρωτοφανείς στην ιστορία της αποικιοκρατίας.
Σε σειρά άρθρων αναλύσαμε πως η συμφωνία PSI+ και η νέα δανειακή εξασφαλίζουν, όσο μπορεί ο διεθνής νόμος να εξασφαλίσει, τις αξιώσεις των πιστωτών. Και διευκολύνουν την εφaρμογή τυχόν σχεδίων που οι πιστωτές, ιδίως η παγκόσμια αριστοκρατία του χρήματος στον πυρήνα τους, έχουν εναντίον Ελλάδας και Ευρώπης. Τέτοια σχέδια μπορούν να είναι πρόκληση μείζονος οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής καταστροφής, εξαιρετικά χρήσιμης για την τρομοκράτηση των ευρωπαϊκών λαών, ώστε να γίνει δυνατό το μοντέλο άγριας λιτότητας-φτωχοποίησης. ‘H για την πειραματική μελέτη νέων μοντέλων αυταρχικής διακυβέρνησης ή εθνικής διάλυσης και τη διάλυση της ΕΕ.
Η φωνή της Αθήνας
Σήμερα, η Ελλάδα έχει τεράστια όπλα στα χέρια της, νομικά, θεσμικά, πολιτικά, όχι όμως και τη θέληση να τα χρησιμοποιήσει. Σας είναι πολύ δύσκολο να με πιστέψετε. Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε ότι, στη θέση του νυν Πρωθυπουργού-ρομπότ μπαίνει ένας εθνικός ηγέτης που δηλώνει: “Εξήγησα στους εταίρους και συμμάχους μας ότι ο ελληνικός λαός είναι ευγνώμων για τη συμπαράσταση και τη συνδρομή τους, παρά έναν αριθμό από προσβλητικές για μας, αλλά και για αυτούς που τις έκαναν, επιθέσεις από ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Εμείς οι ‘Eλληνες είμαστε ασφαλώς υπεύθυνοι για πολλά από τα προβλήματα που αφήσαμε να συσσωρεύονται στη χώρα μας. Δεν είμαστε όμως υπεύθυνοι για τα καταστρεπτικά παγκόσμια αποτελέσματα της παντελούς απορρύθμισης των αγορών χρήματος, άμεσα υπεύθυνης για την κρίση του 2008, που συνεχίζεται σήμερα, προκαλώντας σοβαρότατα προβλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στα μισά ευρωπαϊκά κράτη. Φτάσαμε στο σημείο ιδιωτικοί οίκοι αξιολόγησης να αποφασίζουν αν οι ΗΠΑ ή η Γαλλία είναι αξιόχρεες και να τρέχουμε πίσω τους να τους παρακαλάμε, αναγορεύοντάς τους σε κριτές και καταργώντας στην πράξη τη δημοκρατία μας για την οποία, εμείς οι Ευρωπαίοι, είμαστε τόσο περήφανοι. Επιχειρήσαμε να εφαρμόσουμε, όσο μπορούσαμε καλύτερα, το πρόγραμμα που αποφασίσαμε, από κοινού με τους εταίρους μας, τον Μάιο του 2010. Σήμερα, είναι κοινή πεποίθηση των μεγαλύτερων οικονομολόγων του κόσμου (ακολουθούν τα ονόματα) ότι το πρόγραμμα αυτό έχει αποτύχει και κινδυνεύει να παρασύρει εμάς στην καταστροφή, την Ευρώπη στην ύφεση, την ΕΕ στη διάλυση. Πρέπει να επιδείξουμε τώρα το θάρρος, αφού διαπιστώσαμε με τρόπο αδιαμφισβήτητο και οδυνηρό ένα λάθος, να το διορθώνουμε. Μιλώντας εξ ονόματος του ελληνικού λαού, σας δηλώνω ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε μια πολιτική που οδηγεί τους μισούς ‘Eλληνες στην ανεργία, την Ελλάδα σε πρωτοφανή ύφεση για πέμπτο συνεχές έτος, άνεργους και άστεγους να πεθαίνουν από το κρύο στους δρόμους και που υποχρέωσε την κυβέρνησή μου να καθιερώσει πρόγραμμα συσσιτίων στα σχολεία. Δεν είναι αυτή εικόνα ευρωπαϊκής χώρας το 2012. Είμαστε αποφασισμένοι να λάβουμε, εν ανάγκη μονομερώς, όσα μέτρα χρειάζεται για την άμεση διακοπή αυτής της πολιτικής και τη σωτηρία του λαού και της χώρας μας, ότι συνέπειες κι αν αυτό συνεπάγεται. Φυσικά όμως προτιμούμε να ενεργήσουμε από κοινού με τους εταίρους μας. Πιστεύουμε βαθιά ότι είναι προς το συμφέρον όλης της Ευρωπαϊκής ‘Eνωσης, όλων των ευρωπαϊκών λαών, να μην υποκύψουν στην απαίτηση μερίδας των μεγάλων τραπεζών, να πληρωθούν στο ακέραιο τις αξιώσεις που έχουν εγείρει, συχνά με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο, διαλύοντας ευρωπαϊκά κράτη. Δεν είναι δυνατόν εμείς, που κινητοποιήσαμε δισεκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων για να σώσουμε τις ιδιωτικές τράπεζες που προκάλεσαν την κρίση το 2008, να καταστρέφουμε τώρα τη μια ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη για να μη μειωθούν τα κέρδη τους”
Eσείς τι αποτέλεσμα νομίζετε ότι θα είχε μια τέτοια δήλωση; Θα έβγαινε προεκλογικά ο Σαρκοζί να εξηγεί γιατί είναι, παρόλα αυτά, αναγκαίο να υποσιτίζονται τα ελληνόπουλα, ή ο Σόιμπλε να μας λέει ότι οι ‘Eλληνες ανάπηροι δεν χρειάζονται αναπηρικά καροτσάκια όπως ο ίδιος; Δεν λέω ότι αυτός είναι εύκολος δρόμος, γιατί δεν είναι. Αλλά όπως είπε κάποτε ο Φουέντες, οι Βορειοαμερικανοί, και οι Ευρωπαίοι, σέβονται όποιον τους μιλάει όρθιος και τους κυττάει στα μάτια, όχι όποιον, δίκη εκπροσώπου προσκυνημένων ραγιάδων, υποκλίνεται μπροστά στον πολυχρονεμένο αφέντη και του φιλάει τα πόδια, μονίμως θαμπωμένη από τη Δύση, γνήσιο τέκνο της τουρκοκρατούμενης ανατολής.
Ελληνικά όπλα
Η Αθήνα μπορεί να κάνει πάρα πολλά πράγματα σήμερα. Να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους στηριζόμενη στο ελληνικό δίκαιο,να απειλήσει ότι θα το κάνει, για να υποχρεώσει σε ικανοποιητική συμφωνία τους πιστωτές. Να χρησιμοποιήσει προς ώφελός της την πιθανότητα αποχώρησης από το ευρώ, που θα σημάνει αυτόματο πληθωρισμό του χρέους. Η έννοια του βιώσιμου χρέους κατοχυρώθηκε τώρα διεθνώς και επομένως μπορεί εύκολα να την επικαλεσθεί η Αθήνα, για να διεκδικήσει καλύτερες συμφωνίες. Υπάρχει ευρύτατη ανησυχία παγκοσμίως, και στην κοινή γνώμη και στο ίδιο το κατεστημένο, τόσο για τις εφαρμοζόμενες συνταγές λιτότητας, όσο και για την αποσταθεροποιητική δράση του χρηματιστικού κεφαλαίου, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει μια αποφασισμένη και έξυπνη ελληνική κυβέρνηση εφόσον παρουσιαζόταν, πόσο μάλλον που η Γαλλία βρίσκεται και η Γερμανία θα μπει σύντομα σε προεκλογική περίοδο. Η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμα και να χρησιμοποιήσει την πολιτική της άδειας καρέκλας του Ντε Γκωλ, αφού οι πιο κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται στην ΕΕ με ομοφωνία, θα μπορούσε επίσης να παίξει τα γεωπολιτικά χαρτιά της.
Αυτά θα έκανε αίφνης ένας πολιτικός του διαμετρήματος του Ανδρέα Παπανδρέου και μια χώρα, λαός και κράτος, κινητοποιημένοι για τη σωτηρία τους. Για να μην παρεξηγηθούμε, μπορεί να μη συμφωνείτε σε πολλά από όσα έκανε ο πρώην Πρωθυπουργός, εντούτοις δύσκολα τον φαντάζεται κανείς να αφήνει τη χώρα του, την ίδια τη βάση της εξουσίας του, να φτάνει σε τέτοια κατάσταση, χωρίς να προσπαθήσει τουλάχιστο να αντιδράσει και, αντίθετα, διευκολύνοντας την επίθεση εναντίον της, ή να μην καταλαβαίνει ποιος, πως και γιατί τον χειραγωγεί. Αυτό δηλαδή που έκανε η κυβέρνηση του γιού του και συνεχίζει, με διευρυμένη σύνθεση, η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Μια ιστορική “αντεπανάσταση”
Σήμερα, υπάρχουν δυνάμεις στον πυρήνα της παγκόσμιας αριστοκρατίας του χρήματος που απεργάζονται την καταστροφή της ΕΕ και την επιστροφή της Ευρώπης στην περίοδο προ της Γαλλικής Επανάστασης, την επανάληψη δηλ. σε διευρυμένη κλίμακα αυτού που κατάφεραν με την ΕΣΣΔ, όχι με την ανοιχτή επίθεση ή εισβολή. Η βασική ιδέα που χρησιμοποιούν περιγράφεται στο σημαντικό μυθιστόρημα του Νόρμαν Σπίνραντ “Οι πράκτορες του Χάους”, γραμμένο το 1967, προτού αναπτυχθεί η ομώνυμη μαθηματική θεωρία και εισαχθεί στη στρατιωτική στρατηγική. Πρόκειται για την εισαγωγή χάους σε κρίσιμα σημεία του συστήματος, με σκοπό να το οδηγήσουν σε εκδήλωση εσωτερικής κρίσης.
Οι δύο τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις έπαιξαν αυτό τον ρόλο όχι ως πράκτορες, αλλά αγνοώντας τις συνέπειες των ενεργειών τους. Αυτό έγινε δυνατό γιατί, ανίκανες οι ίδιες να παράγουν δική τους στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος, απευθύνθηκαν, όπως ο Γκορμπατσώφ, για να τους φτιάξει πρόγραμμα
ο εχθρός. Σύμβουλος και άριστος γνώστης της Ελλάδας η Goldman Sachs, οργάνωνε ταυτόχρονα την επίθεση κατά της χώρας, ο Πρωθυπουργός της οποίας βασιζόταν στις συμβουλές του φίλου αυτής της Τράπεζας για να την αντιμετωπίσει! Ο οποίος φίλος κατάφερε, με τους ανθρώπους του, να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ηγετών όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, χωρίς κανείς ή σχεδόν, να μην παίρνει χαμπάρι!
Χάος εντός Ελλάδος, αλλά και εν Ευρώπη, γιατί η ΕΕ είναι ατελής, δεν έχει μηχανισμό προστασίας των εθνικών συμφερόντων. Δεν προβλέφθηκε περίπτωση εθνικής κυβέρνησης που δρα κατά της χώρας της. Αν υπογραφούν τώρα PSI και δανειακή, με τη μορφή που έχουν, θα έχουμε δύο επιπλέον συνέπειες όσων ήδη αναφέραμε. Πρώτο, σοβαρή, σε βάθος καταγραφή από το συλλογικό ασυνείδητο ότι η χώρα είναι αδύναμη. Δεύτερο, πολύ μεγαλύτερη δυσκολία αμφισβήτησης των υποχρεώσεων της Αθήνας αύριο. Η ΕΕ είναι πολυεθνική, εύθραυστη, όπως και η ΕΣΣΔ, δομή, που στηρίζεται σε πλέγμα συνθηκών και νομικών κανόνων, όπως η ΕΣΣΔ στο κόμμα. Αν η Ελλάδα χρειαστεί για να επιβιώσει να αμφισβητήσει βαριά νομικά κείμενα, θα παραχθεί κολοσσιαία αστάθεια στο όλο οικοδόμημα και πιθανώς κατάρρευσή του.
