Του Κωνσταντίνου Βλαχοδήμου
Διαβάζοντας το άρθρο του Δημήτρη Δανίκα “Εμεις“ σήμερα και την προτροπή του ΓΑΠ για εκλογές σε δύο χρόνια με το κυβερνητικό μόρφωμα της παρούσας κυβέρνησης που αποκαλεί “συναίνεσης“ σκέφτηκα να γράψω λίγες γραμμές για κάτι που πλησιάζει και που είναι ας πούμε με την τρέχουσα ορολογία μια πραγματικά κόκκινη γραμμή όχι για τους σοφούς, τους μανδαρίνους και τους άλλους,
αλλά για άτομα σαν και εμένα που συμβάλλαμε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα και που αρχίζουμε να βλέπουμε γιατί πραγματικά είμαστε ήδη μόνο στη αρχή μιας μακριάς περιόδου εξαθλίωσης. Δεν χρειάζεται να πάμε σε συσσίτια εκκλησιών για τους άπορους ούτε στο Σύνταγμα για δωρεάν διανομή τροφίμων. Είναι τόσα πολλά τα σημάδια γύρω μας.
Σχεδόν σίγουρα οι εκλογές θα γίνουν πολύ νωρίτερα από δυο χρόνια αλλά πίσω από την θέση του ΓΑΠ κρύβεται η πραγματική αγωνία του πολιτικού κατεστημένου. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος λήθης με την χώρα στην εντατική με το παρών σύστημα διαχείρισης του κράτους. Πιστεύει ότι αυτή η περίοδος σαν συνέχεια των δύο προηγούμενων ετών και με λίγα ψιχία επιβίωσης θα είναι αρκετή να εξουθενώσει πλήρως την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που θα πουν ακόμη μια φορά ….δεν βαριέσαι. Και τα σημάδια είναι ότι αυτό είναι πολύ πιθανόν να συμβεί. Ύστερα από τόσες προσπάθειες απλών ανθρώπων που ματαίως προσπαθούν να ακουστεί η γνώμη τους από τους συμπολίτες τους για την ανάγκη δημιουργίας αντίπαλου δέους μέσα από την ίδια την κοινωνία, πρωτοβουλίες για αυτό βρίσκονται στα σπάργανα και οι περισσότερες είτε ατονούν είτε καταπνίγονται εν τη γενέσει τους. Η πολύχρονη αδράνεια έχει καθηλώσει τα έμπειρα στελέχη στην πολυθρόνα τους και την νεολαία μας σε αδυναμία να εκτιμήσει τους πραγματικούς κινδύνους που την απειλούν. Έτσι και πάλι, και παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων ηλικιωμένων αυτές οι γραμμές απευθύνονται σε αυτούς που αισθάνονται νέοι.
Εάν πούμε αυτή την φορά …. “δεν βαριέσαι“ θα είναι ουσιαστικά η τελευταία για την κοινωνία μας όπως την ξέρουμε και αυτό διότι εμμέσως θα πριμοδοτήσουμε την επιβίωση του κατεστημένου. Θα το πιστέψουμε και θα κάνουμε για πολλοστή φορά το σφάλμα να το εμπιστευτούμε παρά όλες τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν τελευταία να δούμε το πραγματικό του πρόσωπο. Όταν σε λίγο χρόνο μετά θα βιώσουμε τις συνέπειες θα είναι αργά για μετάνοια. Στο πρόσφατο άρθρο μου “Στην νεολαία μας να μην φοβάται” “1“, εξέθεσα από που νομίζω ότι μπορούμε να αντλήσουμε την δύναμη να μην ξαναπούμε …“δεν βαριέσαι“.
Ποιο πρακτικά λοιπόν αντί να ετοιμαζόμαστε για το τελευταίο … “δεν βαριέσαι“ ο κάθε ένας με την μικρή του συνεισφορά να συμπράξει με την φυσική του παρουσία στις εξελίξεις, να σχηματίσει δική του άποψη και να προετοιμαστεί σοβαρά για την μεγαλύτερη ίσως απόφαση που θα πάρει στη ζωή του, δηλαδή πως θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές και τις συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας. Αλλά για αυτό θα επανέλθω.
