Toυ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ

Οι Έλληνες, εν γνώση τους, επέλεξαν τον λιγότερο επισφαλή δρόμο. Δήλωσαν με την ψήφο τους ότι δεν είναι διατεθειμένοι να θέσουν υπό αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Και έκαναν αυτή την επιλογή έχοντας πλήρη συναίσθηση του κόστους και του βάρους της.


Γοητεύθηκαν,είναι αλήθεια,από τον διεγερτικό λόγο του κ.Τσίπρα, ταλαντεύθηκαν αρκετά, αλλά εντέλει δεν πίστεψαν στο άλμα μαζί του.

Ίσως το έκριναν επικίνδυνο ή απλά μη επαρκώς προπαρασκευασμένο.

Όπως και να έχει απέφυγαν τη διακινδύνευση. Ήταν και τα γεγονότα των τελευταίων προεκλογικών ημερών, που καθιστούσαν την επιλογή επισφαλή.Οι μαζικές αναλήψεις καταθέσεων, η μαζική φυγή κεφαλαίων από τις ελληνικές Τράπεζες, έδειχναν ότι η απειλή δεν είναι φανταστική και κατασκευασμένη,αλλά πραγματική και ικανή να προκαλέσει το προαγγελλόμενο από πολλούς οικονομικό ατύχημα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου αποκλείει, επί του παρόντος τουλάχιστον, την αργεντινοποίηση της χώρας.

Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι των Ελλήνων ανακουφίστηκαν, ένοιωσαν ότι γλίτωσαν την μεγάλη περιπέτεια και απέτρεψαν την απειλή του αιφνίδιου θανάτου της ελληνικής οικονομίας.

Ουσιαστικά,οι ψηφοφόροι έδωσαν μια ακόμη ευκαιρία στις θεωρούμενες συστημικές δυνάμεις, προσέφεραν λίγο χρόνο ακόμη, δεν θέλουν να θυσιάσουν εν ριπή οφθαλμού το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Γνωρίζουν ότι αποκτήθηκε με κόπο και δεν είναι από αυτά που τα πετάει κανείς με την πρώτη δυσκολία.

Δεν θέλουν οι Έλληνες να χάσουν την επαφή τους με την Ευρώπη και τους θεσμούς της. Ο κ.Τσίπρας και το κόμμα του υποτίμησαν αυτή την επιθυμία του ελληνικού λαού, δεν της έδωσαν τη δέουσα σημασία. Ωστόσο αυτή τελικώς όρισε την ψήφο τους. Και θα συνεχίσει να την ορίζει. Γεγονός που επιβάλλει επαναξιολόγηση της στάσης των λεγόμενων αντιμνημονιακών κομμάτων.Δεν θα εξελιχθούν ευθύγραμμα τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, όπως πολλοί νομίζουν.

Η εκδοχή της πανίσχυρης αντιπολίτευσης την οποία περιέγραψε δεν εγγυάται κατ’ ανάγκην την πρόοδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσοι νομίζουν ότι βρισκόμαστε στο 1977 και ότι ο κ.Τσίπρας βρήκε τον δρόμο για το δικό του 1981 λαθεύουν.

Ενδιάμεσα θα μεσολαβήσουν πολλά και ακόμη περισσότερα θα κριθούν στο μεσοδιάστημα.

Ο πολιτικός χρόνος έχει αποδειχθεί πυκνός στον καιρό της κρίσης και οι εκπλήξεις διαδέχονται η μια την άλλη.

Όπως μέχρι τώρα,έτσι κι από εδώ και πέρα η πορεία δεν θα ευθύγραμμη.