Άρης Τερζόπουλος, Ο άνθρωπος που ο ίδιος και η οικογένεια του, ο πατέρας του Ευάγγελος και ο αδερφός του Χρήστος είναι οι άνθρωποι που δημιούργησαν από την 10ετια του 1950 την μεγάλη χρυσή εποχή των περιοδικών. Με το Φανάταζιο, την Γυναίκα στην συνέχεια, το ΚΛΙΚ που έκλεισε το μεγάλο κύκλο του και το Θεός & Θρησκεία που έγραψε την δική του ιστορία και σε λίγο επανεκδίδεται. Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί όσο καμία άλλη… Τι λέει για την Ελλάδα, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους και τους νέους εκδότες Βαξεβάνη, Χατζηνικολαόου κτλ αλλά και για τον Αρμαγεδώνα που έρχεται…
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
«Είναι τα χρόνια της Αποκάλυψης. Αυτής της Αποκάλυψης που γράφουν τα Βιβλία. Αυτής της Αποκάλυψης, που άλλοι την εύχονται και άλλοι την φοβούνται. Αυτής της Αποκάλυψης που ήταν στο μυαλό μας, από τη στιγμή που η συνείδησή μας κατανόησε, αυτόν τον περίεργο μικρό κόσμο μας, που έχει το χάρισμα της Θείας Πνοής. Δεν ξέρουμε γιατί είμαστε εδώ, ούτε από πού ήρθαμε ούτε που πηγαίνουμε. Δεν κατανοούμε ούτε τη γέννηση, ούτε το θάνατό μας. Δεν κατανοούμε το μέγεθος του Θείου, ούτε τη Μοίρα και την Αποστολή της ψυχής μας. Δεν ξέρουμε αν είμαστε θνητοί ή αθάνατοι και ζούμε τη ζωή μας παρέα με τη συντροφιά του οριστικού θανάτου. Η Βαβυλών που έπεσε δεν είναι μια πόλη. Είναι το γένος των ανθρώπων. Είναι το γένος των ανθρώπων που έγινε κατοικητήριον δαιμόνων. Για χρόνια, για χιλιάδες χρόνια το γένος των ανθρώπων πάλεψε, ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη. Προφήτες και φιλόσοφοι άναψαν το φως τους για να φωτίσουν την πορεία. Και προφήτες της άλλης μεριάς, αυτοί που τους ονομάζουμε δαίμονες, έριξαν το δικό τους σκοτεινό φως, που έδειχνε την πορεία για το δικό τους δρόμο. Ήταν οι προφήτες του Κακού Ευαγγελίου. Ο Βηλφεγώρ για την Οκνηρία, ο Εωσφόρος για την Αλαζονεία, ο Βελζεβούλ για την Λαιμαργία, ο Ασμοδαίος για την Λαγνεία, ο Μαμμωνάς για την Απληστία, ο Σατανάς για την Οργή, ο Λεβιάθαν για την Ζηλοφθονία. Και απέκτησαν τους δικούς τους οπαδούς, τις χιλιάδες που έτρεξαν να τους προσκυνήσουν. Αλλά η κακή πορεία δεν οδηγεί σε καλό τέλος. Οδηγεί στο τέλος των ημερών. Οδηγεί στις μέρες της Αποκάλυψης. Δεν θα δουν τα μάτια σας το θηρίο με τα εφτά κεφάλια. Θα το δουν οι καρδιές σας. Δεν θα δουν τα μάτια σας τις εφτά σφραγίδες να σπάζουν. Θα τις δει η ψυχή σας. Και εσείς που έχετε από καιρό διαλέξει τη στρατιά στην οποία ανήκετε, εσείς που θα είστε οι αγγελιαφόροι του μηνύματος, κάντε με τον δείκτη του δεξιού σας χεριού στο μέτωπό σας το σημάδι Αυτού στον οποίον ανήκετε. Και όταν η ψυχή σας χάσει το θάρρος, γιατί αυτό θα συμβεί και θα ξανασυμβεί, ξανακάντε το σημάδι σας στο μέτωπό σας με τον δείκτη του δεξιού χεριού. Γιατί είστε εσείς που θα διαλέξετε αυτούς που θα σας ακολουθήσουν. Εσείς θα διαλέξετε τις στρατιές, στη μάχη που αρχίζει. Εσείς θα τους οδηγήσετε. Εσείς θα τους δίνετε θάρρος. Γιατί η Αποκάλυψη δεν θα είναι μάχη με χρόνο μικρό. Είναι η μάχη που θα διαρκέσει μία μέρα και ένα μήνα και ένα χρόνο και εκατό χρόνια. Τότε θα τελειώσει η Αποκάλυψη. Και τότε θα νικήσει αυτός που θα νικήσει…»*
Το παραπάνω δεν είναι μεταφρασμένο απόσπασμα από κάποιο αρχαίο προφητικό κείμενο χαμένο στους αιώνες που αναδύθηκε από κάποια επιστημονική αναδίφηση, ούτε απόσπασμα από κάποιο μυστικό ιερό κώδικα θαμμένο που έκρυψαν κάποτε σε βάθος χρόνων καλόγεροι σε κάποιο μυστηριώδες καθολικό (Ορθόδοξης ή καθολικής Ιεράς) μονής. Όχι! Είναι γραμμένο απόσπασμα από κείμενο της ζώσας εποχής μας από το χέρι ενός σύγχρονου Έλληνα στο κοσμοσωτηριο έτος 2012. Το έτος που όλοι ονομάζουν έτος εν αναμονή κοσμοϊστορικών γεγονότων. Έτος συντέλειας. Έτος αποκάλυψης… Πρόκειται για απόσπασμα από πρόσφατο κείμενο ενός σύγχρονου μας κοσμικού πνευματικού «αναχωρητή»** της εποχής μας. Ενός ανθρώπου που συνειδητά σιωπά εδώ και χρόνια. Σήμερα πια αηδιασμένος, οργισμένος και απηυδισμένος, μετά από 10ετιες (πολιτικής) σιωπής ξεσπά με την αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε ειδικά στα «Ε». Ο λόγος για τον εκδότη Άρη Τερζόπουλο. Τον άνθρωπο, που από τα χρόνια του πατέρα του Ευάγγελου Τερζόπουλου έφεραν στην Ελλάδα την έννοια περιοδικό. Τον περιοδικό Τύπο με εκδόσεις και περιοδικά που έγραψαν ιστορία μεγαλώνοντας γενιές και γενιές με 10αδες έντυπα που δημιούργησαν εκ του μηδενός από την 10ετια του 50. Το Φαντάζιο. Την Γυναίκα. Τα Μίκυ Μάους. Το Κλικ. Το Γαιόραμα. Το NPQ. Και δεκάδες άλλους τίτλους περιοδικών άλλα εκ των οποίων βρίσκονται στην αγορά και κυκλοφορούν από άλλα εκδοτικά (νεότερα ή παλαιότερα) συγκροτήματα και άλλα που «απλώς έκλεισαν και ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους» όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει. Κύκνειο άσμα με συμβολική και σημειολογική σημασία ήταν η έκδοση του περιοδικού «Θεός και Θρησκεία / GodandReligions» για το οποίο σήμερα ο ίδιος λέει πως «ήταν το πλέον πρωτοποριακό. Το πιο έξω από τα καθιερωμένα. Η πιο ριζοσπαστική εκδοτική προσπάθεια την οποία θα ήθελα να επαναλάβω. Ήταν κάτι που ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι θα το κάνω μόνος μου. Δεν είχα δει αυτό τον χώρο δεν τον γνώριζα ότι θα μπορούσε να ενδιαφέρει τον περιοδικό Τύπο. Ένα περιοδικό που προπορεύτηκε της εποχής του δημιουργώντας κάποια περίοδο και μόδα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Ένα έντυπο για κάθε εποχή. Ειδικά σήμερα που ζούμε την Αποκάλυψη των ημερών και τα πάντα διακατέχονται από μια μεταφυσική αίσθηση όσο πλησιάζουμε στον Αρμαγεδδών…»
Αντιθέτως για το ΚΛΙΚ το οποίο στην εποχή του κυριολεκτικά σάρωνε σε πωλήσεις μεγαλώνοντας σχεδόν μια μισή γενιά σήμερα λέει πως από κάποια περίοδο και έπειτα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε αυτή την εξομολόγηση ποταμό τονίζει μεταξύ άλλων πως « στην εποχή του έκανε θέμα στο λεγόμενο Lifestyle. Αλλά έκανε και πολλά λάθη… ευθύνεται για κάμποσα… μετά εξόκειλε από τον αρχικό του στόχο… σχεδόν μοιάζει να διέφθειρε τους αναγνώστες του…»
« Ο Τύπος, και κυρίως ο πολιτικός Τύπος σε αυτό το διάστημα της μεταπολίτευσης έπαιξε το πιο εγκληματικό ρόλο από όλους τους παράγοντες της δημόσιας ζωής. Οι εκδότες διέπραξαν εγκλήματα και οι δημοσιογράφοι έκαναν και κάνουν πλιάτσικο!» λέει σε μια συνέντευξη με πολλές αιχμές για την πολιτική κατάσταση ένας άνθρωπος των mediaκαι μάλιστα για κάποια εποχή ήταν αυτός που όλοι χαρακτήριζαν γκουρού των περιοδικών στην Ελλάδα. Ο Άρης Τερζόπουλος μετά από μια σιωπή δεκαετίας και πλέον, παρά το γεγονός ότι τα κείμενα του στο διαδικτυακό ΚΛΙΚ έχουν μεγάλη αναγνωσιμότητα εν τούτοις απέφευγε, για τους δικούς του λόγους να μιλήσει δημόσια. Σπάνια ή καθόλου πλην μιας έντονα προσωπικής προ ετών συνέντευξης του. Σήμερα στην συνέντευξη που ακολουθεί , μάλλον στο απόσπασμα που δημοσιοποιείται γιατί πρόκειται για μια 3ωρη συζήτηση, λέει πολλά και σημαντικά. Είναι βέβαιο πως όλα όσα λέει δεν θα περάσουν απαρατήρητα από κανένα στο δημόσιο βίο της χώρας και ειδικά από τους πολιτικούς , τους εκδότες και τους δημοσιογράφους. Ο ίδιος πνευματικός γεννήτωρ αρκετών που σήμερα κυριαρχούν στις στήλες περιοδικών και εφημερίδων ανοίγει την συζήτηση μας με θέμα τον Τύπο τους εκδότες και την μεταξύ τους διαπλοκή.
Το GreekAmericanNewsAgencyμίλησε σε μια ελεύθερη συζήτηση. Μια συζήτηση που όπως θα διαπιστώσετε και στα videoπου δημοσιοποιούμε από την συζήτηση αυτή πρόκειται ουσιαστικά για μια «κατάθεση». Μια συνομιλία καταιγιστική σε έννοιες, ιδέες, δηλώσεις και απόψεις που ίσως προκαλέσουν, ακριβώς διότι προέρχονται από έναν άνθρωπο που κάποτε διετέλεσε ο πρώτος και ο Εις των ιστορικών εκδοτών της παραπαίουσας σήμερα Ελλάδας… Το βασικό χαρακτηριστικό του ως ανθρώπου που σήμερα διαβάζετε τον λόγο και τις θέσεις του, σε αντίθεση με το σύνολο των ελλήνων εκδοτών, παλαιών και νεότερων, είναι ότι ουδέποτε ενεπλάκη με την πολιτική ή πολύ περισσότερο σε παιχνίδια διαπλοκής των επιχειρήσεων του με το σύστημα της εξουσίας προσκειμένου να επωφεληθεί οικονομικά, παρόλο που κάποιοι γύρω του επωφελήθηκαν από εκείνον και κάποιοι άλλοι τον εκμεταλλεύτηκαν… αλλά που ποτέ όμως δεν αντέδρασε σπασμωδικά ή εκδικητικά όπως άλλοι…. Είναι ο άνθρωπος, χάρη στον οποίο πολλοί έγιναν επώνυμοι. Αναδείχθηκαν. Έγιναν όνομα. Εκδότες. Δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες. Πολιτικοί και «ταγοί» κάθε είδους που πέρασαν από τα γραφεία και τις σελίδες των εντύπων που κατείχε επί 10ετιες.
Πριν ανοίξουμε το κασετόφωνο και αρχίζουμε να απομαγνητοφωνούμε, σταχυολογώντας κάποια σημεία από την σχεδόν τρίωρη συζήτηση – συνέντευξη τα όσα μας είπε είναι ουσιώδες προσωπικά για μένα που υπογράφω την συνέντευξη αυτή να τον ευχαριστήσω διότι παρά τα 10αδες αιτήματα για συνεντεύξεις, δηλώσεις και εμφανίσεις σε άλλα ΜΜΕ εδώ και χρόνια που σχεδόν έχει αποσυρθεί και ζει περίπου ως ένας σύγχρονος (μας) ερημίτης μέσα στον κόσμο, έκανε αυτή την εξαίρεση και παραχώρησε την άδεια του μέρος αυτής της δημόσιας συζήτησης να δημοσιευθεί στα «Ε»*.
Α.ΤΕΡΟΖΠΟΥΛΟΣ: «Το ΚΛΙΚ ξεκίνησε σαν κοινωνικό περιοδικό. Επηρεασμένο από το γαλλικό Advenαλλά και από το Face το αγγλικό που τότε ήταν πρωτοποριακά περιοδικά. Μετά άλλαξαν και οι συνθήκες. Όλοι αυτοί που μπήκανε στο παιχνίδι άλλαξαν πολλά. Ο κόσμος αυτός χρειάζονταν επιμόρφωση γιατί τα περιοδικά φτιάχνονται σε διαδραστικότητα με τους αναγνώστες τους. Οι αναγνώστες σε επιβραβεύουν ή δεν σε επιβραβεύουν για αυτό που κάνεις. Εκεί βρίσκεται και το κουμπί πόσο μπορεί να υποκύψεις στις απαιτήσεις του κοινού ή θα πρέπει να καθοδηγήσεις το κοινό. Δεν είναι πολύ εύκολο παιχνίδι. Είναι μάλλον δύσκολο παιχνίδι γιατί από την μια μεριά έχεις μια επιχείρηση που πρέπει να προσέχεις και την εμπορικότητα της από την άλλη έχεις και την ευθύνη προς τα πού κατευθύνεις αυτόν τον κόσμο. Σήμερα έχει μεταλλαγή τελείως το τοπίο». 5:42
« Υπήρχαν τρία τέσσερα μεγέθη. Ένα είναι η πολιτική. Ένα άλλο είναι ο Τύπος. Άλλο είναι οι επιχειρηματίες. Οι τραπεζίτες και φυσικά οι συνδικαλιστές. Η λειτουργία του Τύπου και πολιτικά και κοινωνικά είναι να είναι ο «διαιτητής» στα κοινωνικά ζητήματα. Το οποίο σημαίνει να μεταφέρει την αντικειμενική αλήθεια στους αναγνώστες τους. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και τον πολιτικό Τύπο αυτό που θυμάμαι είναι εφημερίδες ενταγμένες στο ένα ή στο άλλο κόμμα. Αυτό καταργεί άμεσα την δημοσιογραφική ιδιότητα. Πως μπορείς να λες ότι κάνεις δημοσιογραφία όταν υποστηρίζεις τα συμφέροντα αυτού ή του άλλου κόμματος; Πάνω σε αυτή την λάθος συνταγή που έχει βέβαια την αφετηρία της στον εμφύλιο πόλεμο, για ξέρουμε και τις αιτίες αυτής της κατάστασης που δημιουργήθηκε, πάνω σε αυτή την λάθος βάση στήθηκε το πιο εγκληματικό παιχνίδι ποτέ στην Ελλάδα! Ο Τύπος δηλαδή αντί να κρίνει τις πολιτικές αποφάσεις, τι είναι καλό και τι είναι κακό για την χώρα, και για τους πολίτες της, έγινε μέρος του «παιχνιδιού» και μάλιστα το κυρίαρχο μέρος αυτού του παιχνιδιού! Για μένα είναι ένα έγκλημα ολκής και το μεγαλύτερο που έχει γίνει αυτά τα χρόνια από όλους τους άλλους παράγοντες. Οι πολιτικοί έτσι είναι η δουλειά τους άλλα να λένε και άλλα να κάνουν. Ο Τύπος είναι που πρέπει να φροντίζει να βάζει τα πράγματα στην θέση τους. Δυστυχώς ο Τύπος έγινε το μεγαλύτερο μέρος αυτού του διαπλεκόμενου παιχνιδιού. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα. Και τα εγκλήματα κάποτε πληρώνονται. Δυστυχώς τα πληρώνουν οι λαοί που αν έχουν ευθύνη στο ότι ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από αυτά τα καπίστρια που τους έβαλαν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα. Έμειναν προσηλωμένοι σε αυτά που τους έλεγαν τα κόμματα τους και ο Τύπος αλλά τα πράγματα μπορεί να μην ήταν γνωστά ευρύτερα και με γυμνό οφθαλμό αλλά φαινόντουσταν που πάνε πάρα πολλά χρόνα πίσω ότι το παιχνίδι είχε αρχίσει να στραβώνει. Το παιχνίδι του τύπου με τους πολιτικούς δεν στράβωσε τώρα την τελευταία δεκαετία άρχισε να στραβώνει από την αρχή. Ε, εκεί στήθηκε το μεγαλύτερο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδος και του λαού της και να ποιο είναι το αποτέλεσμα σήμερα. Ζήσαμε μια μεγάλη περίοδο που την χαρακτήρισε και την προσδιόρισε στα δημόσια πράγματα της χώρας από μια γκανγκστερική ολιγαρχία! Αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς. Με δυο λόγια. Οι εκδότες όλα αυτά τα χρόνια έκαναν εγκλήματα και οι δημοσιογράφοι πλιάτσικο! Ο τύπος αντί να κάνει αυτό που είναι η δουλειά του, να λέει και να γράφει την αλήθεια πέρα από την κομματική του ένταξη, πήρε μέρος στο όλο παιχνίδι κυριαρχικά. Έγινε το κύριο μέσο διαπλοκής. Όπως στο Σικάγο χώριζαν τις περιοχές τι θα έπαιρνε ο ένας και τι ο άλλος, έτσι και στην Ελλάδα χώρισαν την οικονομία σε βασικούς τομείς της οικονομίας που ήταν στην βασική εποπτεία του κράτους. Η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι εξοπλισμοί, τα δημόσια έργα, οι προμήθειες νοσοκομείων. Ο κάθε διαπλεκόμενος επιχειρηματίας πήρε στην εποπτεία τον κάθε τομέα και ο Τύπος ήταν το μέσο και αυτός που έπαιρνε μέρος στο παιχνίδι. Μπήκανε στον χώρο του τύπου και έγιναν εκδότες μόνο για να πάρουν δουλειές τους δημοσίου. Αυτό από το 1980 και μετά ο Τύπος έπαψε να λειτουργεί αυτοτελώς. Τα πακέτα που μοιράζονταν από την ΕΟΚ ως βοήθεια και μετά τα δάνεια που έπαιρναν (οι εκδότες) ήταν για να γίνει ότι έγινε στην Ελλάδα. Κανονικό πλιάτσικο! Μοιράστηκαν σε πέντε δέκα οικογένειες και επιχειρηματίες πολλοί από τους οποίους ήταν και ιδιοκτήτες των media.
– Είπατε κ. Τερζόπουλε για τον παραδοσιακό Τύπο και όσα συνέβησαν. Σήμερα ισχύουν αυτά που λέτε και πιστεύετε και για τους νεοεμφανιζόμενους εκδότες ; τι θα ήθελες να πεις σε όλους αυτούς τους νέους εκδότες ως ένας παλιός παραδοσιακός εκδότης από όλη αυτή την εμπειρία που έχει κληρονομήσει και από τον πατέρα σου και εσύ σε άλλους νεότερους.
-Να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα της προηγούμενης γενιάς των εκδοτών. Να μην εμπλακούν σε αυτό το εγκληματικό παιχνίδι συμφερόντων. Επαναλαμβάνω αυτό που συνέβη με την διαπλοκή του Τύπου και της πολιτικής εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια μόνο ως έγκλημα και εθνική προδοσία μπορεί να χαρακτηριστεί.
– για την κατάσταση στην κοινωνία κ.Τερζόπουλε ποια είναι η γνώμη σας;
– Έχω γράψει, τελευταία όχι αυτό που λέγεται ότι είμαστε στην άκρη του γκρεμού δεν ισχύει. Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε πέσει στον γκρεμό. Βουτάμε στο κενό με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα. Μια κατάσταση πάρα πολύ επικίνδυνη. Κάποια στιγμή φοβάμαι ότι πάρα πολύ γρήγορα, τον Οκτώβριο ; πριν ή μετά από τα Χριστούγεννα η κοινωνία δεν θα αντέξει. Το τι θα γίνει όταν συμβεί αυτό είναι κάτι που πιθανό να μην θέλει κανείς από εμάς να το ζήσει. Φοβάμαι ότι είναι πάρα πολύ επικίνδυνη η κατάσταση που έρχεται. Φοβάμαι για τα χειρότερα που τα βλέπω να έρχονται. Μακάρι να πέσω έξω σε αυτά που λέω αλλά πολύ φοβάμαι ότι η πραγματικότητα θα είναι πολύ πιο δύσκολη και από αυτή ακόμα που μπορούμε να φανταστούμε. Βλέπω τον κόσμο γύρω μου και αναρωτιέμαι μπορεί η Ελλάδα ξαφνικά να γίνει Λιβύη ; να γίνει Συρία ή κάτι τέτοιο ; σου λέω φοβάμαι τα πολύ χειρότερα όταν υπάρχει κόσμος που πεινάει! Ο πεινασμένος άνθρωπος γίνεται άγριο θηρίο ανήμερο εκεί πραγματικά δεν ξέρω και ούτε θα ήθελα να φανταστώ τι θα μπορούσε να επακολουθήσει αυτή την τραγωδία που ζούμε καθημερινά. Ακούγονται πάρα πολλά σενάρια που κυκλοφορούν παντού, αληθεύουν δεν αληθεύουν δεν μπορώ να το πω αλλά ακούγονται. Σενάρια που ασχολούνται ακόμα και με διάλυση της Ελλάδας εύχομαι να μην επαληθευθούν. Να μη βγουν αληθινά. Όμως το ερώτημα που απασχολεί όλους μας το πώς μπορεί αυτή η κρίση να ξεπεραστεί με 2500 ανθρώπους που έχουν αυτοκτονήσει χωρίς αυτό να φέρει αιματοκύλισμα, που δεν το εύχομαι απλά σκέφτομαι και προβληματίζομαι με όσα συμβαίνουν γύρω μας, το βλέπω πολύ δύσκολο(να μην συμβεί κάτι τέτοιο…) βλέποντας τα οικονομικά μεγέθη. Αυτό το φθινόπωρο θα πέσουν στα κεφάλια όλων τα νέα δεδομένα της εφορίας. Αυτά που ίσχυαν πέρσι μοιάζουν με χάδι μπροστά σε αυτά που ετοιμάζονται. Ποιοι θα τα βγάλουν πέρα; Τι θα γίνει όταν 500. 000 ή 1.000.000 άνθρωποι δεν θα έχουν χρήματα για να πληρώσουν την εφορία τους; Θα τους πάνε φυλακή; Θα τους πάρουν τα σπίτια; Θα αρχίσουν να τρέχουν εξαγριωμένα πλήθη στους δρόμους; Μακάρι αυτό το πράμα να είναι μόνο ένας εφιάλτης στο μυαλό μου… επαναλαμβάνω φοβάμαι για τα χειρότερα. Βλέποντας ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν με καμία κυβέρνηση είτε με μνημόνιο είτε χωρίς δεν βλέπω να βγαίνουν αυτά τα νούμερα για να ξεφύγουμε από την κρίση ούτε και ξέρω πως μπορεί να γίνει αυτό αλλά ούτε και άκουσα ή διάβασα κάπου πως θα γίνει αυτό χωρίς να πληρώσουμε ; δεν βλέπω από πού αυτή η οικονομία που έχει διαλυθεί και διαλύεται κάθε μέρα όλο και περισσότερο από πού αυτή η κατάσταση θα αρχίσει να αλλάξει. Θα αρχίσει να αντιστρέφεται όχι με λόγια και ευχολόγια αλλά με πραγματικότητα στην κανονική οικονομία της αγοράς της καθημερινότητας μας. Δεν το βλέπω πουθενά δεν προκύπτει από κάπου.
-δεν βλέπετε ελπίδα;
– όχι αυτή την στιγμή όχι. Καμία ελπίδα. Επιχειρήσεις κλείνουν κάθε μέρα. Και θα κλείσουν και άλλες. Έχουμε 1.500.000 άνεργους που δεν ξέρω πως αυτός ο κόσμος κατορθώνει να επιζεί μέχρι σήμερα; Χάρη σε ποιον; Στην οικογένεια του; Χάρη στα συσσίτια που κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος και η Εκκλησία; Χάρη στα τρόφιμα που δίνονται από εδώ και από εκεί; Μακάρι να ήξερα πως ζουν τόσοι άνθρωποι ξέρω και γνωρίζω μόνο αυτό που βλέπω και ζω εδώ και καιρό και ντρέπομαι πολύ για αυτό που βιώνω στην πατρίδα μας. Ντρέπομαι πολύ. Ζούμε σε μια χώρα που οι άνθρωποι δίπλα μας πεθαίνουν δεν ξέρω αν το έχουμε πάρει χαμπάρι κανονικά αυτό το φαινόμενο. Έχουμε να ζούμε σε καιρούς Αποκάλυψης (Ιωάννου) και δεν το έχουμε αντιληφθεί. Μπορείς να διανοηθείς ότι μέχρι στιγμής μιλάμε για 2.500 με 3000 αυτοκτονίες και ακόμα είμαστε στην αρχή; Αν αυτό συνέβαινε πριν από μερικά χρόνια θα λέγαμε εδώ έχουμε ένα κανονικό πόλεμο. Για μένα ζούμε τον Γ παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο! Είναι ένας πραγματικό πόλεμος που για την ώρα γίνεται με εσωστρέφεια, δηλαδή με τις αυτοκτονίες. Δεν ξέρω γιατί αυτή η κοινωνία έχει κολλήσει στους καναπέδες. Δεν μπορώ να το αναλύσω. Να το διανοηθώ. Τι έχει πάθει αυτή η κοινωνία; Έχει πάθει μια διαφορετική προχωρημένη πλύση εγκεφάλου και δεν μπορεί να αντιδράσει; Και μη παρεξηγηθώ ότι προσκαλώ την κοινωνία να αντιδράσει και να κάνει επανάσταση απλώς δεν βλέπω άλλη λύση. Άλλο διέξοδο. Δεν βλέπω πως όλα αυτά που ζούμε μπορούν με κάποιο τρόπο αν διευθετηθούν. Πες μου τι γίνεται όταν δεν υπάρχει φαγητό να δώσεις στα παιδιά σου; Αυτό ποιος μπορεί να το απαντήσει. Να το αντιμετωπίσει; Και με ποιο τρόπο; Τι κάνει ένας πατέρας που δεν έχει να θρέψει τα παιδιά του; Τι κάνει μια μάνα που δεν έχει να δώσει γάλα; Ως τώρα όλοι αυτοί πηδάνε από τα μπαλκόνια. Αυτοκτονούν. Οι επόμενοι θα πηδήξουν από το μπαλκόνι και αυτοί; Ή θα ρίξουν κανέναν άλλο από το μπαλκόνι; Δεν φαίνεται άκρη σε αυτό το τούνελ πολλές στροφές και κανένα φως στον ορίζοντα.
-για να γυρίσω πίσω σε αυτά που είπατε και περιγράψατε ως εικόνες που βλέπετε να έρχονται και για να το συνδέσω με όσα είπατε για το εγκληματικό παιχνίδι του Τύπου βλέπετε να λιντσάρονται και συνάδελφοι μας;
– είναι πολύ πιθανό. Μακάρι να μη συμβεί τίποτα. Το εννοώ. Αλλά δεν βλέπω άλλες εξελίξεις. Με μαθηματική ακρίβεια εκεί οδηγούμαστε. Μακάρι να μη δω την Ελλάδα που είναι μια χώρα που λατρεύω να περάσει μέσα από τέτοιες συμφορές. Να περάσει από τέτοιες καταστάσεις που κανείς δε φανταζόταν ότι θα τις ζήσουμε. Είχαμε και άλλες κρίσεις στο παρελθόν. Όταν υπάρχουν τόσες χιλιάδες νεκροί αυτοί κάποτε δεν θα ζητήσουν την δική τους δικαίωση; Είναι αυτή εικόνα χώρας με τα εγκλήματα που γίνονται καθημερινά μπαίνει ο κάθε ένας στο σπίτι σου και σε σκοτώνει μια γριούλα και ένα παππού για να πάρει 100 ευρώ; Εδώ μέσα υπάρχουν στρατοί οργανωμένοι μέσα στην χώρα ; δεν το βλέπει κανείς ; δεν ξέρω τι όπλα κυκλοφορούν και πως έρχονται στην χώρα μας. Ήμασταν ξέφραγο αμπέλι τώρα παράγινε η κατάσταση. Αν θέλει κάποιος ή κάποιοι να μας διαλύσουν μπορεί να το κάνει σε μια εβδομάδα. Ξανά λέω εύχομαι να πέφτω έξω. Να είναι απλά απαισιόδοξες εκτιμήσεις και όλα να κυλίσουν ομαλά και κάπως να έρθει ανάπτυξη και όλα να πάνε καλύτερα αλλά δεν το βλέπω από πουθενά να έρχεται κάτι τέτοιο. Ζούμε στην πολιτική και τον καιρό του μνημονίου. Έχουμε όλα τα κόμματα σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Οι τρεις μέσα ο από την άλλη έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που έχουν την φαεινή ιδέα που είναι κανονικά μια τρύπα στο πηγάδι για να πάμε πιο κάτω πιο γρήγορα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν. Δεν υπάρχει από πουθενά καμία αντιπρόταση για διέξοδο. Η γυρίζει στην δραχμή και κάνεις ότι μπορείς από εκεί και πέρα όπου για να πάρεις ένα πακέτο τσιγάρα θα θέλεις κανά 10αρη χιλιάδες δραχμές.
-δηλαδή λέτε να μείνουμε στην πολιτική του μνημονίου;
– όχι! Είναι δυο αδιέξοδες καταστάσεις και η επιστροφή στην δραχμή και η πολιτική του μνημονίου. Και όσο προχωράει το μνημόνιο η Ελλάδα θα διαλύεται καθημερινά. Το να πάμε στην προοπτική της δραχμής πρέπει να ξεχάσουμε ότι ξέραμε και ότι ζούσαμε μέχρι σήμερα. Το μόνο που θα μπορεί να γίνει είναι να έχει χρήματα πληθωριστικό χρήμα για το δημόσιο που όμως δεν θα διορθώσει άμεσα το πρόβλημα.
– να ρωτήσω κάτι που ακούγεται ως κρυφό σενάριο. Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει χώρα του δολαρίου;
-μακάρι να γινόταν. Είναι μια εναλλακτική που δεν είναι πάρα πολύ ρεαλιστική αλλά έτσι όπως είναι η κατάσταση σήμερα με όλα αυτά που ζούμε μακάρι να μπορούσε να γίνει αλλά δεν έχω ακούσει κανέναν να το προτείνει. Να το σκέφτεται… η να δούμε κάποια οικονομολογική ανάλυση που να μπορεί να επαρκεί και να δίνει απαντήσεις. Μακάρι τι να σου πω αν βρεθεί η λύση… να δοθεί μια προοπτική σε αυτή την χώρα πια όλα μπορεί να τα δούμε.
ΑΞΙΖΕΙ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΈΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ με δεδομένο ότι απομαγνητοφωνήθηκε το απόσταγμα μόνο της συζήτησης μας και όχι το σύνολο της 3ηωρης συνομιλίας μας.
* μέρος της συνομιλίας μας (συνέντευξη) δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στο τεύχος 155/ 4.10.2012
*το κείμενο ολόκληρο είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα www.klik.gr
** αυτός που εγκαταλείπει τα εγκόσμια, ο ερημίτης
