Του Αλέξανδρου Τάρκα
Στις παρυφές των καταιγιστικών οικονομικών εξελίξεων και στο περιθώριο των πολιτικών διεργασιών στο υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ και στην υπό κρίση ταυτότητας ΔΗΜ.ΑΡ., η ελληνική διπλωματία εισέρχεται σε κρίσιμη περίοδο. Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το ερώτημα είναι αν η επανάληψη των διερευνητικών επαφών και η συνάντηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας στην Αγκυρα (με τη συμμετοχή του Αντώνη Σαμαρά και πέντε υπουργών) θα διευκολύνουν την προσφυγή στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα. Η τουρκική πλευρά είχε προσφέρει το 2011 σημάδια συνδιαλλαγής, αλλά η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου τα αναίρεσε ως προς το Καστελόριζο και την επήρειά του στην υφαλοκρηπίδα (και επομένως στην ΑΟΖ). Ταυτόχρονα, ο προγραμματισμός τουρκικών ερευνών, εντός των ανατολικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, προοιωνίζεται εκατέρωθεν σκληρό διπλωματικό (και όλοι ελπίζουμε όχι στρατιωτικό) παιχνίδι για την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι εξελίξεις με την Αγκυρα αναμένονται, εκτός απρόοπτου, στο πρώτο δίμηνο του 2013, αλλά πολύ νωρίτερα θα έχει αναβιώσει το παράλληλο μέτωπο των σχέσεων Ελλάδας – ΠΓΔΜ. Είτε ως σύμπτωση της πολιτικής κι ανθρώπινης μοίρας είτε ως συνειδητή επιλογή αρκετών ξένων παραγόντων, που γνωρίζουν τη βαρύτητα του ζητήματος για τον πρωθυπουργό, το Σκοπιανό αναβιώνει (με άσχημο τρόπο) ακριβώς 20 χρόνια μετά την πρώτη φάση κορύφωσής του (συμβούλια αρχηγών, συλλαλητήρια, Πακέτο Πινέιρο, αποφάσεις Λισαβόνας και Εδιμβούργου). Σαν να μην πέρασε μια μέρα και ενώ δεν βρέθηκε λύση ούτε με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 ούτε με τις περίεργες συνεννοήσεις Κ. Σημίτη – Λ. Γκεοργκιέφσκι το 2001 ούτε με την αλλαγή θέσης των Κ. Καραμανλή – Ντ. Μπακογιάννη το 2007, επιβεβαιώνεται ο πυρήνας του θέματος: βαρύτητα για την ΠΓΔΜ έχει μόνον η πλήρης αναγνώρισή της από την Ελλάδα και η, μέσω της Αθήνας, ενσωμάτωσή της στις ευρωατλαντικές δομές.
Στο πλαίσιο αυτό, ο επίτροπος Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης Στ. Φούλε, αγνοώντας τις προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας (αλλά και της Βουλγαρίας), τάσσεται υπέρ της έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ το 2013. Και (ω της συμπτώσεως!) ο κ. Φούλε επιδιώκει απόφαση στη Σύνοδο Κορυφής της 13ης Δεκεμβρίου, όταν δηλαδή η Ελλάδα θα αντιμετωπίζει ακόμα κρισιμότατες εκκρεμότητες για την οικονομία και δεν θα μπορεί εύκολα να διαπραγματεύεται πολλά θέματα με τους εταίρους της.
Με ανάλογο τρόπο, μεσαία υπηρεσιακά στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αξιοποιώντας τον νεκρό χρόνο ως την έγκριση νέου υπουργού Εξωτερικών από τη Γερουσία, υλοποιούν παρόμοιες επιδιώξεις. Είχαν ήδη πείσει, από τον Ιούλιο, την απερχόμενη Χ. Κλίντον να πιέσει τον ομόλογό της Δημ. Αβραμόπουλο, ενώ τώρα συμφωνούν με τον κ. Φούλε ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην Ε.Ε. θα διευκολύνουν -υποτίθεται- και την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας. Το εξωφρενικό είναι ότι η Ουάσινγκτον ήταν η πρώτη που δεχόταν ότι, όσο διαρκεί η κρίση στην Ελλάδα, ούτε η κυβέρνησή της ούτε και το ευρώ θα έπρεπε να επιβαρύνονται με πρόσθετα θέματα, όπως η ΠΓΔΜ.
www.dimokratianews.gr
