Είναι ιδιαίτερες οι σχέσεις των Γερμανών με τον χρυσό. Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Ναζί άδειαζαν θησαυροφυλάκια (κρατικά και ιδιωτικά, με προτεραιότητα στα εβραϊκά) για να μεταφέρουν το περιεχόμενό τους σε θυρίδες ελβετικών τραπεζών, τις οποίες οι Ελβετοί αρνούνται ακόμη να ανοίξουν.
Το 1998 με παράτυπες (μη προαναγγελθείσες) πωλήσεις χρυσού έγινε η γερμανική λογιστική αλχημεία (διότι ουδείς υπήρξε αναμάρτητος) για τη βελτίωση της δημοσιονομικής εικόνας της χώρας ενόψει της ένταξής της στην ΟΝΕ.
Σήμερα η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας (Μπούντεσμπανκ) αποφάσισε να σηκώσει το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τα διαθέσιμα της χώρας σε χρυσό (λόγω ανησυχιών για το μέλλον του ευρώ, λένε οι κακές γλώσσες). Και αποκάλυψε το αναμενόμενο: τα αποθέματα της Γερμανίας υπολείπονται μόνο εκείνων των ΗΠΑ.
Οι αποκαλύψεις της Μπούντεσμπανκ οφείλονται σε παρατεταμένες πιέσεις του γερμανικού Κοινοβουλίου, που απαιτούσε να μάθει τον καταγεγραμμένο χρυσό της χώρας. Καταγράφηκαν λοιπόν 3.396 τόνοι χρυσού συνολικής αξίας 132,8 δισ. ευρώ. Εξ αυτών 1.536 τόνοι (το 45% του συνόλου) βρίσκονται στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed).
Επί γερμανικού εδάφους η Μπούντεσμπανκ διατηρεί μόνο το 31% των διαθεσίμων της. Ποσοστό 13% φυλάσσεται στην Τράπεζα της Αγγλίας, ενώ το υπόλοιπο 11% φυλάσσεται στην κεντρική τράπεζα της Γαλλίας. Διαθέσιμα στην Ελβετία η σύγχρονη Γερμανία δεν διατηρεί – η Τράπεζα της Ελβετίας ήταν ο μεγαλύτερος «αποταμιευτής» του χρυσού, των έργων τέχνης και άλλων κλοπιμαίων των Ναζί.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος γερμανικός χρυσός βρίσκεται σε θησαυροφυλάκια του εξωτερικού», αναρωτήθηκε ο Χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Φίλιπ Μισφέλντερ μετά την άρνηση των γαλλικών Αρχών να του επιτρέψουν να επιθεωρήσει τα γερμανικά διαθέσιμα στο Παρίσι.
Για αυτή την άρνηση τον περασμένο μήνα η κεντροδεξιά «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» είχε μεμφθεί τον γάλλο κεντρικό τραπεζίτη Κριστιάν Νουαγέ σε άρθρο της με τίτλο «Μας κρατάτε τόσο πολύ χρυσό»! Πρόκειται φυσικά για φθηνούς λαϊκισμούς, διότι η ίδια η Μπούντεσμπανκ φροντίζει να κρατά μεγάλο μέρος των αποθεμάτων της εκτός γερμανικής επικράτειας.
Από το 1951, από την αρχή του «γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος» δηλαδή, και παρά την κατάργηση του προπολεμικού Κανόνα Χρυσού που επέβαλλε τη μετατρεψιμότητα των νομισματικών διαθεσίμων κάθε χώρας σε χρυσό, η χώρα αγόραζε μεγάλες ποσότητες του ευγενούς μετάλλου στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο, και τον αποθήκευε στις πόλεις αυτές. Μοιάζει απίστευτο, αλλά οι γερμανικές κυβερνήσεις και η Μπούντεσμπανκ δεν είχαν αποκαλύψει μέχρι σήμερα τις αγορές αυτές. Επιπλέον, με την ευκαιρία των αποκαλύψεων η «Μπούμπα» ανακοίνωσε την πρόθεσή της να μεταφέρει τα επόμενα χρόνια από τη Γερμανία στις ΗΠΑ 150 τόνους χρυσό σε μικρές ποσότητες κάθε φορά.
«Οι Γερμανοί έχουν πραγματική ψύχωση με τον χρυσό», αναφέρει η «Φιγκαρό». Και εκτιμά ότι οι απογραφές του γερμανικού χρυσού γίνονται λόγω της ανησυχίας του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης (όπου εδρεύει η Μπούντεσμπανκ) για το μέλλον της ευρωζώνης.
