Του Γ. Αγγέλη

Οι λέξεις “κλειδία” για την  διαμόρφωση του νέου καθεστώτος αναδιάρθρωσης  τραπεζών στην Ευρωζώνη είναι “ιστορικές επισφάλειες”. Όπως έγινε σαφές στην συζήτηση που ξεκίνησε και επίσημα χθες στο Eurogroup, η γραμμή που φαίνεται να κερδίζει βήμα το βήμα έδαφος στην Ευρωζώνη για το πως θα συγκροτηθεί το δεύτερο σκέλος της τραπεζικής ενοποίησης, δηλαδή ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης των τραπεζών που θα έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας (το πρώτο σκέλος είναι η εποπτεία), προβλέπει διαχωρισμό παλαιών και νέων επισφαλειών. Όπως δηλαδή έχει απαιτήσει η Γερμανία. 

Το ESM θα μπορεί υπό όρους διασφάλισης (υπογραφή MOU από την χώρα που βρίσκεται η τράπεζα) να παρέμβει για ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας μόνο για το κομμάτι των επισφαλειών που έχουν δημιουργηθεί από την ημέρα ενεργοποίησης του ESM. Οι “ιστορικές επισφάλειες” δηλαδή τα προβλήματα πριν από την δημιουργία του ESM θα είναι ευθύνη των κάθε είδους “δανειστών” της τράπεζας (και σ΄ αυτούς περιλαμβάνονται και οι πάνω από 100 χιλ. ευρώ καταθέτες) και σε ενα ποσοστό από 10% έως και 20% του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι κατανέμεται προς το παρόν το κόστος αναδιάρθρωσης.

Με άλλα λόγια το κόστος διόρθωσης  των “παλιών” προβλημάτων το φορτώνονται σε εθνικό επίπεδο ιδιώτες και κράτος και των “νέων” το καλύπτει υπό προϋποθέσεις το ESM. Όπως έγινε ξεκάθαρο χθες καμία από τις χώρες του ΑΑΑ δεν είναι διατεθειμένη να αυξήσει την συμμετοχή της στο ESM με περισσότερα κεφάλαια. 

Κατά συνέπεια δεν υπάρχουν επαρκή κεφάλαια για την κάλυψη σε ευρωπαϊκό επίπεδο της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών όσο το καθεστώς λειτουργίας της ΕΚΤ και του ESM παραμένει όπως είναι σήμερα. Και οποιαδήποτε αλλαγή στο επίπεδο αυτό δεν συζητείται πριν από τις γερμανικές εκλογές.

*Αναδημοσιεύεται από το “Κεφάλαιο”

Πηγή:www.capital.gr