Πλησίαζαν μεσάνυχτα όταν οι φίλοι αντελήφθησαν τον εκσκαφέα που πλησίαζε στο πάρκο. «Σταθήκαμε μπροστά του και φωνάξαμε τους άλλους. Από εμάς, τρεις ανθρώπους, ξεκίνησε όλο αυτό» εξηγεί ο 40χρονος δικηγόρος Μπιρκάν Ιζίν δείχνοντας με το χέρι τις χιλιάδες διαδηλωτών που έχουν καταλάβει κάθε σπιθαμή της πλατείας Ταξίμ.
Σήμερα η τουρκική ηγεσία αντιμετωπίζει τη χειρότερη κρίση των τελευταίων ετών, μία κρίση που γεννήθηκε όταν μερικοί αποφασισμένοι προσπάθησαν να σώσουν τα δένδρα της πλατείας Ταξίμ. Οι διαδηλωτές, όμως, ακόμα και πριν λάβει η κατάσταση τις διαστάσεις που απέκτησε εκπροσωπούν τη μία πλευρά του ρήγματος που χωρίζει στα δύο την τουρκική κοινωνία και πολιτική. Ο πρωθυπουργός και οι υποστηρικτές του είναι υπερσυντηρητικοί θρησκευόμενοι, ενώ οι ηγέτες αυτού του κινήματος είναι κοσμικοί, φιλελεύθεροι, αριστεροί και στην περίπτωση του κυρίου Ιζίν, οπαδοί της Νέας Εποχής.
Ο Ιζίν είναι ένας από τους πρώτους που κινητοποιήθηκαν εναντίον της κυβερνητικής απόφασης για την ανάπλαση της πλατείας Ταξίμ και την ανοικοδόμηση εμπορικού κέντρου με τη μορφή στρατώνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ιδρυσε την Ενωση Προστασίας του Πάρκου Γκεζί με στόχο την προστασία του τελευταίου πράσινου στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ήταν η επιθετική αντίδραση της κυβέρνησης, η επίθεση της αστυνομίας με τα δακρυγόνα, τις αντλίες νερού και τελικά το «πράσινο φως» να πολεμήσει τους διαδηλωτές στους δρόμους.
«Ενιωθα ότι η Κωνσταντινούπολη ήταν το σπίτι μου και η Πλατεία Ταξίμ το σαλόνι μου» εξηγεί ο Ιζίν. «Ξαφνικά μπουλντόζες μπήκαν στο σπίτι μου και το ισοπέδωσαν».
Τα ερωτήματα που γεννήθηκαν από τις ταραχές των τελευταίων ημερών πολλά και αναπάντητα. Πώς θα καταλήξει αυτή η κατάσταση; Μπορούν, άραγε, οι ετερόκλητες ομάδες – αριστεροί, οικολόγοι, φιλελεύθεροι, να μεταβάλουν τη διαμαρτυρία σε ένα βιώσιμο πολιτικό κίνημα;
Επί του παρόντος δεν υποδεικνύεται ότι οι ομάδες που κατέλαβαν την πλατεία Ταξίμ μπορούν να συνενωθούν και να συνυπάρξουν με κοινό όραμα για το μέλλον ή υπό έναν ηγέτη.
Το γεγονός ότι οι οργισμένοι πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα χρησιμοποίησαν ως αφορμή το πάρκο προκειμένου να προκαλέσουν την τουρκική κυβέρνηση είναι ακόμα πιο παράξενο αφού ακόμα και το πάρκο ουδέποτε είχε ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των κατοίκων της Πόλης.
Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η συλλογή υπογραφών για τη διάσωση των δένδρων συγκέντρωσε 120.000 υπογραφές σε μία πόλη περίπου 14 εκατομμυρίων. «Δυστυχώς δεν ήταν πολλές οι υπογραφές, αλλά όπως βλέπετε πολλοί περισσότεροι μαζεύτηκαν εδώ» καταλήγει ο Ιζίν, δείχνοντας τον κόσμο.
Η πλατεία Ταξίμ μοιάζει σήμερα περισσότερο με πανηγύρι, με τους συγκεντρωμένους να αυξάνονται το απογευματάκι, όταν κλείνουν τα γραφεία και τα σχολεία. Ο Ιζίν και οι άλλοι ακτιβιστές φέρνουν φωτογράφους στην πλατεία για να απαθανατίσουν τους συγκεντρωμένους εκεί επιμένοντας να αφαιρεθούν από τις ψηφιακές φωτογραφίες οι σημαίες των κομμάτων προκειμένου να προστατευτεί ο αγώνας τους. «Θέλησαν να σώσουν τα δένδρα, αγωνίστηκαν για τρεις ημέρες και μετά ήρθαν τα κόμματα. Αυτό δεν είναι σωστό» λέει ο Μουσταφά Ουσάλ που ανέλαβε τη φωτογράφιση.
