Τόσο απλά. Απάντηση σ’ όλους του Παναγιωτακόπουλους

Δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.

                                                                                                Αϊνστάιν

                                                                   

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, ιδρυτικύ και ηγετικού στέλεχος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ[1]

Πραγματικά ταιριάζει η ρήση του Αϊνστάιν ως σχόλιο στην ανοιχτή επιστολή του Γιώργου Παναγιωτόπουλου, που έως τώρα δεν έχει καταλάβει τίποτε και ξαφνικά είδε το φως το αληθινόν και κατάλαβε, αν κατάλαβε τελικά, αυτό που εγώ είχα καταλάβει ήδη από το 1977, όταν παραιτήθηκα από το ΠΑΣΟΚ, για τους λόγους που τώρα αναφέρει ο κατά τα άλλα συμπαθής Γιώργος Παναγιωτακόπουλος και οι παλιοί μου σύντροφοι, γιατί προς τιμήν του δεν μπορώ να τον συμπεριλάβω στην κατηγορία του «μαζί τα φάγαμε!», αλλά στο μαζί συμμετείχαμε στην καταστροφή της χώρας, αφού δεν διαχώρισε τη θέση του από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο τώρα καταγγέλλει, γιατί τον χρησιμοποιούσαν για αριστερό άλλοθι, όπως ο Ανδρέας χρησιμοποιούσε τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος προκαλεί την νοημοσύνη μας!

Απλώς υπενθυμίζω σ’ όλους αυτούς που δεν κατάλαβαν τίποτε και συνέβαλαν όμως στην καταστροφή του τόπου όλα αυτά τα χρόνια, μη διαχωρίζοντας την ευθύνη τους στην πορεία της καταστροφής.

Έγραφα στην παραίτησή μου ανάμεσα στα άλλα για την Πορεία του ΠΑΣΟΚ, μετά το σημαδιακό Προσυνέδριό του, απ’ όπου ξεκίνησε ο κατάφορος: «Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα αχνάρια, τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις ότι ακολουθούμε λαθεμένη τακτική, άρχισα ν’ αποκτώ με το κυνήγι των παλαιοκομματικών και τη μέθοδο που ακολουθούσε το Κίνημα τότε. Οι ενδείξεις έγιναν πια βεβαιότητα πριν από το προσυνέδριο στις 16 Μαρτίου 1975 και ύστερα ότι ακολούθησε μετά απ’ αυτό. Από κει και πέρα μου ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι ακολουθούμε καθοδική πορεία… και δεν υπάρχει, μα καμιά απολύτως ένδειξη ότι ο κατήφορος αυτός θα σταματήσει…».

Αυτά έγραφα τότε και όπως τα έγραψα τότε έτσι εξελίχτηκαν τα πράγματα λόγω κυρίως της πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ και της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης.

Έγραψε τέσσερα βιβλία και «άπειρες» αναλύσεις, όπου αποδεικνύω με ντοκουμέντα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο αρχιτέκτονας της διαπλοκής και ολετήρας της Ελλάδας.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατά την μεταπολίτευση διέγραψε όλα τα υγειά και έντιμα στελέχη, κρατώντας φυσικά ορισμένους βλάκες, για να έχει δημοκρατικό άλλοθι, που έλεγαν πως  όλοι οι άλλοι φταίνε  για την κατρακύλα του τόπου, εκτός από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Κράτησε λοιπόν κοντά του όλους τους καιροσκόπους , τους γλύφτες, τους απατεώνες και λωποδύτες, εκτός, όπως είπα ορισμένου αφελείς και έφερε τον τόπο εδώ που είμαστε τώρα. Αλλιώς και η Νέα Δημοκρατία θα έμπαινε πραγματικά στο χρονοντούλαπο της εξουσίας και δεν θα υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Σημίτης, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ούτε όλα τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ.

Πέρασαν περίπου σαράντα χρόνια από την μεταπολίτευση και δεν κατάλαβε τίποτε ο κατά τα άλλα συμπαθής  Γιώργος Παναγιωτακόπουλος; Μήπως θα πρέπει να περάσουν άλλα σαράντα χρόνια. έως ότου καταλάβει κάτι ή δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβει τι συμβαίνει σ’ αυτόν τον κόσμο;

Μάλλον το δεύτερο ισχύει. Γιατί για καιροσκόπο, όπως άλλοι δεν τον έχω.

 

Τόσο απλά, είναι τα πράγματα, όπως λέει και ο ίδιος σε ένα καινούργιο, προκλητικό του άρθρο, εξυμνώντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ και τη «δημοκρατική παράταξη»

Ένα δείγμα που επιβεβαιώνει τη ρήση του Αϊνστάιν και αφορά τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο. Εκτός αν αφορά εμένα!

Εσείς θα κρίνετε!

 

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

                 ΠΑ.ΣΟ.Κ

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                           Αθήνα, 03 Ιουλίου 2013

 

Ο  Ανδρέας  και  οι  συνοδοιπόροι  της  Δεξιάς

 

Η εμμονή στελεχών της ΝΔ να συκοφαντούν τον Ανδρέα Παπανδρέου μόνο τυχαία δεν είναι.

Στο όνομά του, βοηθούμενοι από τις αντι-ΠΑΣΟΚ πολιτικές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, προσπαθούν να απαξιώσουν συνολικά την προσφορά της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης στη χώρα.

Χτυπώντας και απαξιώνοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου προσπαθούν να χτυπήσουν την ελπίδα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος έξω από το νεοφιλελευθερισμό για τους μη προνομιούχους, για τον κόσμο της εργασίας, για τους νέους.

Ταυτόχρονα κρατούν διαρκώς έξω από το «κάδρο» της κριτικής την πραγματική αιτία του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας, την ανερμάτιστη και καταστροφική πολιτική της πενταετίας Καραμανλή.

Πόσο όμως μπορούν να πείσουν οι φωνές στελεχών της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που τάχατε υπερασπιζόμενοι τον ιδρυτή του κόμματος, εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τις συνεχιζόμενες δηλώσεις;

Πόσο μπορούν να πείσουν όσοι συγκυβερνούν με την πιο σκληρή δεξιά των τελευταίων χρόνων και συμμετέχουν στην ανασύσταση του πιο σκληρού κράτους της Δεξιάς;

Πώς μπορούν να πείσουν όλοι αυτοί που με τις δικές τους υπογραφές αποκαθηλώνουν το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου;

 

Τι να πουν για το ΕΣΥόταν θα συνυπογράψουν μαζί με τον Άδωνη Γεωργιάδη, το κλείσιμο νοσοκομείων; Όταν το ΠΑΣΟΚ άνοιγε νοσοκομεία και μίλαγε για υγεία για όλο το λαό;

Τι να πουν για την εκπαιδευτική μεταρρύθμισητης δεκαετίας του ’80, όταν μαζί θα οδηγήσουν 25.000 αναπληρωτές καθηγητές στην ανεργία;

Τι να πουν για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ελληνικής βιομηχανίας όπλων, όταν θα συνυπογράψουν την κατάργησή της και τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων;

Πώς να υπερασπιστούν τις τεράστιες εργασιακές μεταρρυθμίσεις, όταν είναι πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων ανατροπών με καταργήσεις συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αποθέωση των ελαστικών μορφών εργασίας και προσφάτως και τη μισή εργασία, άρα μισή ζωή για χιλιάδες εργαζομένους;

Πως να υπερασπιστούν το όραμα μιας ισχυρής και ανεξάρτητης Ελλάδας, όταν συμμετέχουν σε μια Κυβέρνηση μνημονιακών αναγκαιοτήτων, σε μια Κυβέρνηση με προκαθορισμένη από τους δανειστές πολιτική ατζέντα;

Τι θα πουν σε όσους πίστεψαν και αγωνίστηκαν για το δικαίωμα στη δουλειά, για ίσες ευκαιρίες στην απασχόληση, για αξιοπρέπεια στη ζωή όταν με δικές τους υπογραφές θα οδηγήσουν χιλιάδες εργαζομένους στην  ανεργία;

Για το έργο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέουδεν χρειάζονται  δηλώσεις και λόγια, αλλά συγκεκριμένη πολιτική στάση και πράξη , που να υπερασπίζεται τις διαχρονικές αξίες της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.

Το έργο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου είναι η προσφορά στην χώρα ενός μεγάλου σοσιαλιστικού και προοδευτικού κινήματος που απέχει έτη φωτός από το σημερινό κεντροδεξιό και ετερόφωτο κόμμα που εμμένει στην υλοποίηση πολιτικών, εντελώς αντίθετων από τα οράματα του μεγάλου λαϊκού ηγέτη.

Φόρος τιμής στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι η υπεράσπιση των αρχών, των αξιών και της ιστορίας μας.

Αυτόν το φόρο τιμής δεν μπορούν να αποτίσουν σήμερα οι  κυβερνητικοί συνεργάτες κανενός Βορίδη, Άδωνη,  Τασιούλα, Πολύδωρα ή Λαζαρίδη.

Τόσο απλά!

 

Ανοικτή Επιστολή Παραίτησης

του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου

                                                                                

                                                                                      Αθήνα, 01 Ιουλίου 2013

Σύντροφε Πρόεδρε,

Σύντροφοι και συναγωνιστές μου στο ΠΑΣΟΚ,

 

Υπάρχουν στιγμές μοναδικές για κάθε άνθρωπο.              Στιγμές ανεπανάληπτες και αξεπέραστες!

Τέτοιες ήταν η 3^η του Σεπτέμβρη του 1974, που οδήγησε στη στράτευσή μου στο ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, η μεγάλη νίκη στις εκλογές του 1981, οι μεγάλες στιγμές των αλλαγών στην κοινωνία, που μαζί, ΠΑΣΟΚ και λαός, καταφέραμε αλλάζοντας τη μοίρα αυτής της χώρας.

Ήμουν πάντοτε ΕΔΩ!.Απλός στρατιώτης μιας μεγάλης προσπάθειας.

Πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις. Συγκρούστηκα και μάτωσα, προσπαθώντας πάντοτε να υπερασπιστώ δύο απλά πράγματα:

Τις  αρχές μας και τις αξίες μας που δεν μπορούν να είναι είδος προς διαπραγμάτευση και το ότι αυτό το κίνημα μπορεί να υπάρχει και να μεγαλουργεί μόνο όταν είναι ταυτισμένο με τις ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.

Μόνο όταν μπορεί να εκφράσει καθαρά και χωρίς υποσημειώσεις τα δικά τους πιστεύω, τα δικά τους οράματα, τις δικές τους ανησυχίες.

Είμαι υπερήφανοςγιατί ένοιωσα την αγάπη του κόσμου και των απλών στελεχών, γιατί προσέφερα χωρίς να προσπαθήσω να εξαργυρώσω τα «κομματικά μου ένσημα», γιατί μπορώ να περπατώ ανάμεσα στον απλό κόσμο και να στέκομαι δίπλα του.

Υπερασπίστηκαπάντοτε τις απόψεις μου καθαρά και δημόσια.

Δεν κρύφτηκα, δεν φοβήθηκα, δεν επέλεξα να ισορροπήσω πολιτικά, ακόμα και όταν αυτή η ισορροπία έγινε κανόνας στο Κίνημά μας.

Άλλωστε σε ποιον είχα να απολογηθώ; Μόνο στα στελέχη μας, τους απλούς ψηφοφόρους και αγωνιστές της παράταξης που την κράτησαν ψηλά σε κάθε δύσκολη στιγμή, που πάλεψαν, πίστεψαν και δυστυχώς προδόθηκαν.

Έζησα την πολιτική ανάταση αλλά και την παρακμή του ΠΑΣΟΚ.

Εδώ και τέσσερα χρόνιαπροειδοποιώ σε όλους τους τόνους για τη λανθασμένη πολιτική στρατηγική του (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο υπάρχει). Για τη σύγκρουση με την ίδια την κοινωνία, για τη μετατροπή του σε ένα νέο-συντηρητικό μηχανισμό, χωρίς στελέχη και άποψη, για τον οριστικό του συμβιβασμό με παράκεντρα εξουσίας, για τον ευτελισμό του στη συνείδηση του κόσμου.

Είδα την πολιτική του απαξίωση και την οργανωτική του διάλυση και ζω μαζί με πολλούς συντρόφους μου, τις τελευταίες ημέρες της … Πομπηίας.

Το ΠΑΣΟΚ που ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα, έγινε υπηρέτης των συμφερόντων των ξένων δανειστών και των «εκπροσώπων» τους στην Ελλάδα. Επιμένει ακόμη και σήμερα που μένει εντελώς μόνο και αδύναμο να συμμετέχει σε μια καταστροφική πορεία για το λαό και τη χώρα.

Επιμένει να στηρίζει τις πολιτικές που διαλύουν οτιδήποτε προοδευτικό έγινε σε αυτόν τον τόπο, επιμένει να στηρίζει την ανασύσταση ενός σκληρού κράτους της Δεξιάς, επιμένει να στηρίζει έναν αυταρχικό και σκληρά δεξιό Πρωθυπουργό, μόνο και μόνο νοιώθοντας ικανοποιημένο με λίγο μέλι από την εξουσία, με λίγες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, με τριάντα αργύρια…

Το ΠΑΣΟΚ της δημοκρατικής παράδοσης, των λαϊκών αγώνων, των μεγάλων ανατροπών και αλλαγών ταυτίστηκε με το κόμμα του μνημονίου, τον υποστηρικτή των απολύσεων, τον χειροκροτητή των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, της νέας μετανάστευσης, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους, της εργασιακής ζούγκλας.

Αυτό όμως δεν είναι ΠΑΣΟΚ! Είναι κάτι άλλο. Αυτό το μεταλλαγμένο προϊόν, μπορεί να είναι χρήσιμο για όσους κινούν τα νήματα ενός πολιτικού συστήματος «μαριονέτα», δεν είναι χρήσιμο όμως για το λαό.

Έκανα μεγάλη προσπάθεια να αντέξω, να πιστέψω ότι αξίζει ο κόπος να δώσουμε άλλη  μια μάχη, να ανατρέψουμε ισορροπίες και δεδομένα.

Κατάλαβα ότι ζούμε σε ένα παραμύθι. Ένα πολιτικό παραμύθι με τραγικό τέλος και για το λαό και για τη χώρα.

Φεύγω απογοητευμένος και πικραμένος.

Όχι για τα χρόνια που αφιέρωσα, ούτε για αυτά που πίστεψα. Αυτά άλλωστε δεν κρίθηκαν. Αυτά δεν ηττήθηκαν. Οι αξίες μας και τα οράματά μας, οι αρχές μας και τα πιστεύω μας, βρίσκονται βαθιά στην ψυχή του λαού μας.

Φεύγω πικραμένος και απογοητευμένοςγιατί μικροί και ανίκανοι πολιτικοί, άθλια «περιβάλλοντα» και υποτελείς «αυλές», ξεριζώνουν την ιστορία μας, βιάζουν τα όνειρά μας, καταστρέφουν τις ελπίδες του λαού μας.

Είναι μια δύσκολη μέρα και μια ακόμη πιο δύσκολη απόφαση.

Πώς να κόψεις τη ζωή σου, πώς να πεις «αντίο» σε αυτό που αγάπησες, που πίστεψες, που υπηρέτησες;

Μένω απλός υποστηρικτής των αξιών μας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Κοινωνικής Απελευθέρωσης, μιας άλλης κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και αλληλεγγύης.

Αυτών που ο Ανδρέας Παπανδρέου μας έδειξε, μας δίδαξε, μας εμφύσησε.

Δεν αποχωρώ από το ΠΑΣΟΚ.Αποχωρώ από αυτό που σήμερα έχει αυτό το όνομα.

Δεν αποχωρίζομαι τους συντρόφους μου.Αποχωρίζομαι το σάπιο καθεστώς που έταξε στόχο της πολιτικής του παρουσίας την διάλυση μιας μεγάλης παράταξης.

Δεν προσχωρώ και δεν πρόκειται να ταχθώ πουθενά.

Θα είμαι όμως ξανά έτοιμος να προσφέρω κάθε μου δύναμη, σε κάθε προσπάθεια ανατροπής της σημερινής κατάντιας, σε κάθε σοβαρή προσπάθεια ανασύστασης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Και ελπίζω ότι δεν θα αργήσει αυτή η μέρα.

Συντροφικά

                                                  Γιώργος Παναγιωτακόπουλος