Το μοιραίο λάθος των Αδελφών Μουσουλμάνων ήταν ότι αντί να ικανοποιήσουν τα λαϊκά αιτήματα, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον στρατό. Οι στρατηγοί έβαλαν λοιπόν και πάλι σε τάξη την αιγυπτιακή κοινωνία.
Πραξικόπημα;
Έτσι μοιάζει. Ένα «λευκό» πραξικόπημα όμως, (γράφει ο Μπερνάρντο Βάλι στη Ρεπούμπλικα) , αφού χρησιμοποιήθηκε μεν στρατιωτική βία, αλλά ο στόχος δεν φαίνεται να είναι η ανάληψη της εξουσίας από τον στρατό. Εμφανιζόμενοι ως οι θεματοφύλακες της εθνικής ασφαλείας, οι στρατηγοί ανέλαβαν μια εκστρατεία με στόχο να ξεκινήσει διάλογος μεταξύ όλων εκείνων των δυνάμεων που με τις αντιπαραθέσεις τους οδήγησαν τη χώρα σε παράλυση.
Ο στρατηγός Άμπντέλ Φάταχ ελ-Σίσι, επικεφαλής του Ανωτάτου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων, θέλει να δώσει νέα ώθηση στη δημοκρατική διαδικασία που είχε υπονομευτεί από την ανικανότητα του προέδρου Μόρσι και τις διαδηλώσεις των αντιπάλων του. Απέναντι στην παράλυση της χώρας και την απειλή του εμφυλίου πολέμου, ο στρατηγός Σίσι χρησιμοποίησε τη σιδηρά πυγμή. Από το 1952, όταν οι συνταγματάρχες απέπεμψαν τον βασιλιά Φαρούκ και ανακήρυξαν τη δημοκρατία, ο αιγυπτιακός στρατός απολαμβάνει ειδικών δικαιωμάτων και προνομίων, τα οποία δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα, αλλά δικαιολογούνται από την κατάσταση της χώρας.
Ο στρατηγός Σίσι περικύκλωσε το προεδρικό μέγαρο με άρματα μάχης και επέβαλε ουσιαστικά περιορισμό στον Μόρσι. Λίγο αργότερα, του διαμήνυσε ότι δεν είναι πια πρόεδρος της Αιγύπτου. Στον άνθρωπο που εξελέγη πριν από ένα χρόνο με δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά απέτυχε να κυβερνήσει αποτελεσματικά, απαγορεύτηκε να φύγει από τη χώρα.Στη συνέχεια, οι στρατιωτικοί απέκλεισαν στα σπίτια τους την ανώτατη ηγεσία των Αδελφών Μουσουλμάνων, τον Μοχάμεντ Μπαντίε και τον Χάιρατ ελ-Σάτερ, και τους ανάγκασαν να λάβουν μέρος σε μια συνεδρίαση με στελέχη της αντιπολίτευσης, τον Μοχάμεντ ελ-Μπαραντέι και εκπροσώπους της μουσουλμανικής και κοπτικής κοινότητας.
Με άλλα λόγια, οι στρατιωτικοί ανάγκασαν τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση για το καλό της Αιγύπτου.
Μέχρι τότε, θα βρίσκεται στα ηνία μια μεταβατική κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Στην πραγματικότητα, (σημειώνει η εφημερίδα New York Τimes),ίσως να αποδειχθεί ότι ο χειρότερος εχθρός της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι ο εαυτός της. Για πολλές δεκαετίες, τα μέλη της διώκονταν ή φυλακίζονταν, ενώ η οργάνωση είχε τεθεί εκτός νόμου. Έτσι, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν είχαν προετοιμαστεί για τη σύγχρονη Αίγυπτο και αιφνιδιάστηκαν από το μέγεθος και την ένταση των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. «Όλοι μάς εγκατέλειψαν, χωρίς εξαίρεση», λέει ο Μοχάμεντ ελ-Μπελτάγκι, ηγετικό στέλεχος της Αδελφότητας.
Σε μια συγκέντρωση υπέρ του -έκπτωτου πλέον- προέδρου που πραγματοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα, πολλοί οπαδοί της Αδελφότητας φάνηκε να αρνούνται την πραγματικότητα. Μια 58χρονη γυναίκα που δήλωσε ότι ονομάζεται Ουμ Ουάλιντ -η μητέρα του Ουάλιντ- παραπονέθηκε ότι τα μέσα ενημέρωσης σκοπίμως μεταδίδουν ότι οι τεράστιες συγκεντρώσεις υπέρ του Μόρσι αποτελούν στην πραγματικότητα διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του. Η Αδελφότητα ανησυχούσε για τον ρόλο του στρατού από τις πρώτες εβδομάδες που ακολούθησαν την ανατροπή του Μουμπάρακ. Ο Χάιρατ ελ-Σάτερ επέμενε ότι δεν έπρεπε να κινηθεί γρήγορα η Αδελφότητα -τότε μάλιστα είχε ανακοινωθεί ότι δεν παρουσίαζε υποψήφιο για την προεδρία- ώστε να μην ανησυχήσουν ο στρατός, οι μηχανισμοί ασφαλείας και οι ξένες δυνάμεις.
Όσο όμως οι στρατηγοί άφηναν περιθώρια στην οργάνωση, η στρατηγική της άρχισε να αλλάζει. Η Αδελφότητα παραβίασε την υπόσχεσή της να μην επιδιώξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στη συνέχεια τη δέσμευσή της να μην παρουσιάσει υποψήφιο για την προεδρία. Στην αρχή υπέβαλε υποψηφιότητα ο ίδιος ο ελ-Σάτερ, που αποσύρθηκε όμως υπέρ του Μόρσι επειδή δεν είχε λευκό ποινικό μητρώο. Όταν ο Μόρσι έπεισε τον περασμένο Αύγουστο τον στρατό να του παραχωρήσει πλήρεις εξουσίες, ο ίδιος και οι σύμμαχοί του άρχισαν να συμπεριφέρονται σαν να μην υπήρχε η αντιπολίτευση. Το μοιραίο τους λάθος ήταν ότι αντί να φροντίσουν να ικανοποιήσουν τα λαϊκά αιτήματα, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον στρατό.
