Γράφει ο Ντίνος Τουμάζος
Προς όλους τους Αμμοχωστιανούς, προς όλους τους πρόσφυγες, προς όλους τους Κυπρίους, προς τον πολιτικό κόσμο Κύπρου και Ελλάδας, προς τον απανταχού Ελληνισμό. Ενώ συμπληρώνονται σήμερα 39 χρόνια από την τουρκική Εισβολή, ενώ το μισό νησί συνεχίζει να τελεί υπό τουρκική Κατοχή, ενώ από τον περασμένο Μάρτιο η Κύπρος δέχεται πρωτοφανή και αλλεπάλληλα πλήγματα που τη διαλύουν οικονομικά, το τελευταίο διάστημα βομβαρδιζόμαστε σχεδόν καθημερινά με δηλώσεις, πληροφορίες και φήμες αναφορικά με ένα επικείμενο άνοιγμα του κλειστού τμήματος της πόλης της Αμμοχώστου.
Στους πολίτες, Αμμοχωστιανούς και μη, πρόσφυγες και μη, καλλιεργούνται αισιοδοξία και ελπίδες, που τόσο έχει ανάγκη ο κόσμος και στις οποίες είναι επιρρεπής ιδιαίτερα κατά την παρούσα δυσμενή συγκυρία:
– επιστροφή έστω και λίγων στον τόπο που γεννήθηκαν,
– οικονομικός πνεύμονας από προοπτικές ανάπτυξης της περιοχής,
– μια αρχή για πιθανή μελλοντική παραχώρηση και άλλων κατεχομένων εδαφών.
Εύλογα εμείς οι Αμμοχωστιανοί επιθυμούμε, περισσότερο από τον καθένα, να επιστρέψουμε στον τόπο μας. Μας απασχολεί όμως ή πρέπει να μας απασχολήσει το ΠΩΣ θα επιστρέψουν οι κάτοικοι του περίκλειστου τμήματος της πόλης μας, δηλαδή ποια ανταλλάγματα μας ζητούνται ή/και από ποια δικαιώματά μας, εμείς ως πολίτες και η Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος, μας ζητείται να παραιτηθούμε ώστε να μας επιστραφεί το κομμάτι αυτό της Αμμοχώστου.
Και ακόμη, ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ και σε ΠΟΙΟΥΣ οφείλεται η πρωτοβουλία και η έντονη κινητικότητα που παρατηρείται αυτήν την περίοδο και συνδέεται με το θέμα της Αμμοχώστου;
Τα ερωτήματα
1. Αν η Κυπριακή Δημοκρατία με ανθούσα οικονομία μόλις και μετά βίας κατάφερε να διασωθεί από μια καταστροφική λύση, τι πιθανότητες έχει να εξασφαλίσει βιώσιμη λύση τώρα που έχει διαλυθεί οικονομικά; Άρα, ποια τα κίνητρα όσων σπεύδουν τώρα στη λύση του θέματος της Αμμοχώστου και στη σύνδεση λύσης-κρίσης;
2. Ποιος εχέφρων πολίτης θα αποδεχόταν και ποιος υπεύθυνος πολιτικός θα διαπραγματευόταν και θα υπέγραφε μια συμφωνία που θα προνοούσε απόδοση ενός τμήματος της Αμμοχώστου υπό κηδεμονία και διακυβέρνηση εκτός των πλαισίων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με περιορισμούς όσον αφορά την εγκατάσταση, την ανοικοδόμηση ή εκμετάλλευση των περιουσιών;
3. Ποιος θα αποδεχόταν δεσμεύσεις και διευθετήσεις αναφορικά με τη διοίκηση του λιμένος Αμμοχώστου και του Αεροδρομίου Τύμπου, που με ασαφείς και αόριστες εξουσίες τυπικά θα θεωρούνται υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ ή της Ε.Ε., αλλά ουσιαστικά θα διοικούνται από το “συνιστών Τ/Κ κράτος” και κατ’ επέκταση από την Άγκυρα; Αυτό δεν θα συνιστούσε αυτόματα και αναγνώριση του ψευδοκράτους με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Δηλαδή, μπορεί να έχει το ίδιο βάρος η επιστροφή μερικών χιλιάδων προσφύγων και ενός πλήρως κατεστραμμένου τμήματος της πόλης από τη μια, και η ικανοποίηση της σταθερής τουρκικής επιδίωξης για δύο ξεχωριστά κράτη από την άλλη; Πιο συγκεκριμένα: Ποια είναι η σχέση κόστους – οφέλους;
(ΣΗΜ. Η διασύνδεση της απόδοσης της Αμμοχώστου με την αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω νομιμοποίησης του αεροδρομίου της Τύμπου δεν αποτελεί φαντασίωση. Ακόμη και η Τ/Κ Πρωτοβουλία Αμμόχωστος σε επιστολή της πρός τον Στέφαν Φούλε σημειώνει ότι παρακολουθούν στενά την πρόταση του κ. Φούλε για άνοιγμα των Βαρωσίων σε αντάλλαγμα της πραγματοποίησης διεθνών πτήσεων από και προς το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου και τον καλεί να εντείνει τις προσπάθειές του προς την ενθάρρυνση όλων των παραγόντων που είναι υπέρ της λύσης στην Κύπρο να συμβάλουν στην προώθηση των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.)
4. Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα θεωρούσε απαράδεκτη και επικίνδυνη τη διαφαινόμενη διασύνδεση του θέματος της Αμμοχώστου με την κατασκευή αγωγού διοχετεύσεως φυσικού αερίου, ο οποίος θα διασχίζει τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, τις βρετανικές βάσεις αλλά και μέρος του “συνιστώντος Τ/Κ κρατιδίου” ώστε και πάλι να συνιστά μία έμμεση/de facto αναγνώριση;
5. Είναι προς το συμφέρον της Κύπρου να δευκολύνει με περαιτέρω υποχωρήσεις στο θέμα της λύσης μέσω των ΜΟΕ την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ουσιαστικά αναγνωρίζοντας de facto το ψευδοκράτος και διαγράφοντας την εισβολή, την κατοχή και τον εποικισμό; Δεν είναι προσφορότερο να ζητήσει απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής ως βασική προϋπόθεση για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και επιστροφή της Αμμοχώστου χωρίς όρους (όπως ακριβώς προβλέπεται από τις συμφωνίες Κυπριανού – Ντενκτάς, τις αποφάσεις του ΟΗΕ και των διεθνών οργάνων) αντί να οδηγηθεί σε άρση του βέτο άνευ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ανταλλάγματος;
6. Είναι επιτρεπτό σε οποιαδήποτε κυβέρνηση να λησμονεί, να παραβλέπει και να ανατρέπει εις βάρος μας τα προβλεπόμενα από τη συμφωνία του 1979 μεταξύ Κυπριανού – Ντενκτάς για την απόδοση της Αμμοχώστου και, αντί να επιμείνει στην εφαρμογή της συγκεκριμένης συμφωνίας, να αποδέχεται για άλλη μια φορά να άγεται στα γνωστά τουρκικά παζάρια και τις πάγιες διαπραγματευτικές τακτικές της Άγκυρας;
Συμπέρασμα
Χρειάζεται υπενθύμιση ότι το Κυπριακό ΔΕΝ πρέπει ΕΠΟΥΔΕΝΙ να Αμμοχωστοποιηθεί;
Χρειάζεται ευφυΐα για να αντιληφθούμε ότι η Κύπρος ως κράτος και ο λαός της είναι πάνω απ’ όλα;
Εν προκειμένω για την Αμμόχωστο: Είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε τη διαχρονικής αλήθειας ρήση του Αριστοτέλη, ότι «αναιρουμένου του όλου (= κράτους=Κυπριακής Δημοκρατίας) ουκ έσται πους ουδέ χειρ (= πόλη =Αμμόχωστος)»;
