Με άθλιο τρόπο – την αποστολή ενός ηλεκτρονικού μηνύματος – η τρόικα απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες την κυβερνητική απόφαση για εκκαθάριση εν λειτουργία των αμυντικών βιομηχανιών ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, αλλά και της ΛΑΡΚΟ. Ζητά δε άμεσο κλείσιμο στο πρότυπο της ΕΡΤ, χωρίς μάλιστα στην περίπτωση να αποζημιωθούν οι εργαζόμενοι.
Δικαίως στην κυβέρνηση έχει σημάνει συναγερμός, αφού η σκαιότητα με την οποία συμπεριφέρεται η Τρόικα σε ένα θέμα που άπτεται του σκληρού πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας σοκάρει, καθότι οι αμυντικές βιομηχανίες σχετίζονται και με τις ανάγκες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, κάτι το οποίο κανείς δεν πρέπει να λησμονεί, πέρα από τα νούμερα και τη λογιστική αντιμετώπιση των πάντων.
Πρόκειται για μια πράξη της Τρόικας που ξεπερνά κατά πολύ τα εσκαμμένα και πλέον θα πρέπει να τεθεί υπό σοβαρή εξέταση το ενδεχόμενο εκδίωξης της Τρόικας από την Ελλάδα, εφόσον αναμένεται πρωτογενές πλεόνασμα, άρα η χώρα μπορεί να ζήσει με αυτά που παράγει.
Όλοι τείνουμε να αγνοούμε, ότι η έλευση της Τρόικας, μετά τηνανοικτή πρόσκληση του Γιώργου Παπανδρέου στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ/IMF), κατέστη αναγκαία επειδή κανένας σχεδόν από το πολιτικό σύστημα δεν ήθελε να παραδεχτεί την πραγματικότητα, να την παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, μαζί με το ποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Κατά συνέπεια και αφού πλέον υποτίθεται όλοι έχουν αντιληφθεί την κατάσταση, ασχέτως της λαϊκιστικής ρητορικής ορισμένων που τάζουν χωρίς να διευκρινίζουν πού ακριβώς θα βρουν τα χρήματα για να τα χρηματοδοτήσουν, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε τις τύχες της χώρας στα χέρια μας. Για να πετύχει όμως κάτι τέτοιο, απαιτείται αυτοσεβασμός, συναίσθηση της κατάστασης και όχι ιδεοληψίες.
Και είναι φυσικό, ότι εάν ο ελληνικός λαός επιλέξει να πιστέψει ότι με επέκταση του δημοσίου τομέα θα λυθεί το πρόβλημα, να πάρει την ευθύνη για την επιλογή του και για ό,τι επακολουθήσει.
Εάν η δικαιολογία είναιοι γραφικότητες που δηλώνονται περί απόρριψης της συμμετοχής των ιδιωτών και της διατήρησης των εταιριών ως (χρεοκοπημένα) «κρατικά μαγαζιά», δεν μπορεί ένα οργανωμένο κράτος να ανέχεται τέτοιες τοποθετήσεις τη στιγμή κατά την οποία αυτό που κρίνεται είναι το ψωμί χιλιάδων οικογενειών και φυσικά η αμυντική ικανότητα της χώρας.
Η ευθύνη είναι να εξασφαλιστεί το «μη χείρον» και όσοι θεωρούν ότι υπάρχει… μηχάνημα στα χέρια της κυβέρνησης που κόβει χρήμα και το δίνει στους κρατικοδίαιτους, μπορούν να ζητήσουν απευθείας την επιστροφή της χώρας στη δραχμή που θα έχει για αξία κλάσμα της σημερινής ισοτιμίας που καθορίστηκε κατά την είσοδο της χώρας στο ευρώ και να ευελπιστούν ότι θα πείσουν την ελληνική κοινωνία.
Το ζητούμενο είναι η ελληνική κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να σεβαστεί πάνω απ’ όλα τον εαυτό της και να καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν να συζητά με καλοπληρωμένους υπαλλήλους τέτοια ζητήματα και να αποταθεί απευθείας στην αμερικανική και τη γερμανική κυβέρνηση, καθώς το θέμα πρέπει δια τελεσιγράφου να φύγει από τα χέρια των γραφειοκρατών και να περάσει στη σφαίρα της υψηλής πολιτικής.
