Του ειδικού συνεργάτη*
Πρόσφατα, έτρωγα με φίλους στην γνωστή ταβέρνα των Εξαρχείων, ‘’Ροζαλία’’.
Εκεί, συναντά κανείς κόσμο που σε τίποτα δεν θυμίζει την ανθρωπογεωγραφία της ιδιόμορφης αυτής συνοικίας στην καρδιά της Αθήνας, τα Εξάρχεια.
Τις προάλλες, μάλιστα, μου έλεγε ένας φίλος που συχνάζει στο εν λόγω ρεστοράν, ότι προτιμά να πηγαίνει εκεί, επειδή τα Εξάρχεια είναι η πιο πολιτισμένη και ήρεμη περιοχή της Αθήνας.
Μάλιστα, όταν τόλμησα να διαφωνήσω, με κοιτούσε καλά-καλά λες κι έβλεπε κανέναν τρελό ή φάντασμα…
‘’Ποτέ δεν έχει συμβεί να με πειράξει κανείς’’ με διαβεβαίωνε…
Κι έτσι είναι… Όταν βρεθείς σε έναν χώρο εστίασης μόνο και μόνο για να διασκεδάσεις ή για να πιεις ήρεμα το κρασάκι σου, πείθεσαι βαθιά ότι ζεις στο πιο πολιτισμένο και ήσυχο μέρος του πλανήτη όπου εκεί οι άνθρωποι σέβονται τους άλλους και συνυπάρχουν αρμονικά μαζί τους.
Κι έτσι είναι. Αρκεί να μην εκφέρεις διαφορετική άποψη απ’ αυτήν που είναι αρεστή στον ‘’μόνιμο προσωπικό’’ της πλατείας.
Αρκεί να μην πεις ότι είσαι ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. ή εν πάσει περιπτώσει, ότι χωρίς τα λεφτά που μας δίνουν οι δανειστές μας, ίσως να κινδυνεύαμε με παύση πληρωμών, χρεοκοπία ή οτιδήποτε άλλο. Σωστό ή λάθος, δεν έχει σημασία και δεν εξετάζουμε αυτό εν προκειμένω…
Γιατί αν το πεις, το πρώτο πράγμα που θα εισπράξεις θα είναι στην καλύτερη περίπτωση προσβολή ή ειρωνεία με προοπτική για άγριο μπινελίκι, και στη χειρότερη, θα προπηλακιστείς, με βάσιμες πιθανότητες να φας άγριο και ομαδικό ξύλο. Κάτι, βέβαια, που πολλάκις έχει συμβεί.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου χειμώνα φερ’ επείν, την πλήρωσε άσχημα και με το αίμα του ένα ζευγάρι… Στην πραγματικότητα πλήρωσε την ατυχία της κοπέλας να μοιάζει με την σύντροφο του Κασσιδιάρη! Τους έσπασαν στο ξύλο, κατά την προσφιλή τους μέθοδο, αφού οι λεγόμενοι ‘’αντιρατσιστές’’, έχασαν τον έλεγχο με τη βεβαιότητα ότι η κοπέλα ανήκει στη ‘’ράτσα’’ αυτή που θα μπορούσε να συνδεθεί έστω και ερωτικά με κάποιο στέλεχος της Χρυσής Αυγής.
Λίγους μήνες πριν απ’ αυτό το περιστατικό, στη γωνία της Στουρνάρη με Σπύρου Τρικούπη, ένας Χρυσαυγίτης που έκανε το τραγικό λάθος να περάσει από κει με τη βεβαιότητα ότι δεν είναι τόσο ‘’δημοφιλής’’ στο χώρο της πλατείας, αιματοκυλίστηκε κυριολεκτικά.
Αλλά εδώ θα πει κάποιος, πρόκειται για τον ακήρυκτο πόλεμο δύο ακραίων ‘’κινημάτων’’, οπότε ο κάθε πόλεμος έχει και τα θύματά του…
Όπως προαναφέραμε, και η άρθρωση εκ μέρους κάποιου ανυποψίαστου μιας άλλης πολιτικής άποψης από την επικρατούσα στο …κράτος των Εξαρχείων, αποτελεί λόγο και αιτία ενός κανονικού και καθ’ όλα χουλιγκανικού τύπου ξυλοδαρμού…
‘’Διώκεται και η διαφορετική άποψη…’’
Όταν συνάδελφος δημοσιογράφος, βρέθηκε καλεσμένος από φίλο του εγγύτατης ιδεολογικής προσέγγισης προς το πνεύμα των Εξαρχείων και τόλμησε να πει ότι εργάζεται στο τμήμα επικοινωνίας ενός εκ των δύο πάλαι μεγάλων κομμάτων εξουσίας, προκάλεσε τη μήνι ενός τρίτου προσώπου που βρέθηκε στην παρέα και εντελώς ανυποψίαστος ο έρμος ο δημοσιογράφος, εισέπραξε σκαιότατες ύβρεις, καθώς και πρόκληση για ‘’πυγμαχική’’ αναμέτρηση…
Τα χειρότερα αποφεύχθηκαν όταν ο φίλος του δημοσιογράφου επενέβη και κυριολεκτικά ο τελευταίος γλίτωσε χάριν στην έξωθεν… καλή μαρτυρία του φίλου του που ‘’ευτυχώς’’ ανήκε πολιτικά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ…
Την επόμενη μέρα και όταν οι δύο φίλοι μίλησαν στο τηλέφωνο, ο εν λόγω οπαδός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έπέπληξε τον φίλο του που τόλμησε να πει τι πιστεύει και σε ποιο κόμμα πρόσκειται. Τον πληροφόρησε, μάλιστα, ότι εάν τελικά αυτός ο λεκτικός διαξιφισμός οδηγούσε σε συμπλοκή, ο ‘’τυχερός’’-‘’άτυχος’’ δημοσιογράφος θα διακομιζόταν σίγουρα μισοπεθαμένος σε κάποιο νοσοκομείο.
‘’Είναι πάντα σε ετοιμότητα να πεταχτούν όταν χρειαστεί’’ του είπε και μάλιστα ‘’αν μάθαιναν από ποιον πολιτικό χώρο είσαι, θα σε σακάτευαν’’ κατέληξε, ενημερώνοντας το φίλο του ότι γλύτωσε από του λύκου τα δόντια!
Οι τραμπούκοι-προστάτες των αλλοδαπών…
Εκείνη την εποχή και μιλάμε για το διακεκαυμένο διάστημα της τελευταίας τριετίας οπότε και τα Εξάρχεια φλέγονταν από την επιτακτική ανάγκη για …επανάσταση, ένας ιδιοκτήτης γυμναστηρίου κάπου στο κέντρο της Αθήνας, βρέθηκε να τρώει ο άνθρωπος με την οικογένειά του σε μια ψησταριά της πλατείας.
Κάποιος μελαψός μικροπωλητής, τον πλησίασε για να του πουλήσει πραμάτεια. Εκείνος ευγενικά αρνήθηκε. Ο αλλοδαπός επέμενε και μάλιστα πιεστικά. Κάποια στιγμή έγινε και ερειστικός, με τις ‘’πλάτες’’ προφανώς του ‘’στρατού’’ που εκτρέφεται στα Εξάρχεια και έχει καταστήσει κάθε λογής αλλοδαπό στοιχείο, είδος προστασίας του…
Εκνευρισμένος ο γυμναστής σηκώθηκε όρθιος να τον απωθήσει. Ξεφύτρωσαν από την πλατεία και τα γύρω μαγαζιά κάποιες δεκάδες λες και όλοι συγχρονισμένα παρακολουθούσαν με προσοχή τη σκηνή. Ο άνθρωπος, βέβαια, λούφαξε και με τη βοήθεια του ταβερνιάρη που πολύ φιλικά μίλησε στους εξαγριωμένους υπερασπιστές του αλλοδαπού, ξέφυγε στο παρά ένα τον κίνδυνο…
Είναι πολύ χαρακτηριστική και εντυπωσιακή η συζήτηση μεταξύ ενός πραγματικού ειδώλου του αντιεξουσιαστικού χώρου και συγκεκριμένα του Επαμεινώντα (Νώντα) Σκυφτούλη και των εκατοντάδων παλικαράδων που έχουν κάνει την πλατεία τσιφλίλι τους…
‘’Μάλλον κάποιο λάθος κάναμε ρε με σας και σας έχουμε κάνει σαν τους φασίστες. Με ποιο δικαίωμα ρε θα κάνετε εσείς face control στον κάθε έναν γνωστό ή όχι που θα περάσει από δω και θα λογοκρίνετε και την άποψή του; Η πλατεία και η παιδική χαρά είναι για τον κόσμο όχι ιδιοκτησία σας’’.
Η ωριμότητα,αλλά και η ύπαρξη ιδεολογικοπολιτικού υποβάθρου παρά τα όσα χρεώνεται δικαίως η αδίκως, κάνει τον εν λόγω γκουρού του αντιεξουσιαστικού χώρου και μόνο γι’ αυτή του την επίπληξη στους νεότερους του αναρχικού χώρου, να είναι άξιος συγχαρητηρίων για την αυτοκριτική αλλά και την αποδοκιμασία αυτού που λέμε ‘’κράτος των Εξαρχείων και του στρατού του…
*Ειδικός συνεργάτης ζούσε τα τελευταία 30 χρόνια στην περιοχή. Μετακόμισε στην Νέα Υόρκη λόγω κρίσης
