Πολιτικό είναι το θέμα και όχι νομικό!

Του Θανάση Μαυρίδη

Οι ανακοινώσεις του πολιτικού κόσμου, ότι οι έρευνες της Δικαιοσύνης για την δράση της Χρυσής Αυγής συνεχίζονται και ότι η απελευθέρωση της ηγεσίας της δεν αποτελεί και δικαίωση των κατηγορουμένων, μοιάζει περισσότερο με μία προσπάθεια να βρεθεί ένα σωσίβιο καταμεσής στο αγριεμένο πέλαγος. Αυτό που συνέβη χτες ήταν "ήττα" και οι επιπτώσεις της θα φανούν σύντομα. Έχουμε ήδη εισέλθει σε επικίνδυνες και αχαρτογράφητες περιοχές.

Αρκετοί νομικοί υποστηρίζουν ότι κακώς ακολουθήθηκε η στρατηγική της επιβολής πυγμής από το κράτος και ότι ήταν πολύ δύσκολο να αποδειχτεί ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση. Σεβόμαστε τις νομικές γνώσεις των ανθρώπων αυτών και μας έρχονται στο νου όλα όσα διαβάσαμε στα βιβλία για την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Το ερώτημα είναι πολιτικό και όχι νομικό. Μπορεί ένα ναζιστικό κόμμα να διεκδικεί την ψήφο των πολιτών; Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Κι ας με πουν αντιδημοκράτη. Την ώρα που θα ανοίγουν τα ξερονήσια δεν θα υπάρχει εκεί δημοκρατιόμετρο για να δούμε ποιος θα είναι περισσότερο ή λιγότερο δημοκράτης.

Η αστική δημοκρατία έχει κανόνες. Όποιος παίζει με αυτούς τους κανόνες έχει δικαιώματα. Γιατί θα πρέπει να ανεχτούμε κάτι ανάλογο για ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και θέλουν να την καταλύσουν;

Είμαστε υπέρ της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όσοι υπερασπίζονται, όμως, το δικαίωμα αυτό για τα τάγματα θανάτου της Χρυσής Αυγής, ας μας πει αν είχαν τα ίδια δικαιώματα τα θύματά τους.

Η κυβέρνηση, το συνταγματικό τόξο, άργησε πολύ να αντιδράσει. Και η ευθύνη δεν είναι συνολικά στον πολιτικό κόσμο. Δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που δεν ψηφίστηκε ο αντιρατσιστικός νόμος. Επίσης, δεν καταλαβαίνουμε την ουσία των δηλώσεων του κ. Κρανιδιώτη. Προς τί η όξυνση; Εκτός κι αν υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουμε εμείς οι υπόλοιποι. Κάποιο σχέδιο που επεξεργάζεται η ομάδα (κατά δήλωση του κ. Κρανιδιώτη) των Φαήλου, Χρύσανθου και Μπαλτάκου. Ας μας το πουν και σε εμάς όμως αυτό το σχέδιο. Να μην μας κρατούν στο σκοτάδι…

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Σαμαράς έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα και πολλές φορές από τα τρία αυτά στελέχη του. Δική του είναι η επιλογή να τα κρατήσει. Δικοί του άνθρωποι είναι. Το επισημαίνουμε αυτό, επειδή δεν είναι ώρα για παιγνιδάκια. Ο κ Σαμαράς θα πρέπει τώρα να αποφασίσει: Θέλει να ηγείται ενός μεγάλου σχηματισμού ή ενός μικρού κόμματος; Έχει αποδείξει ότι μπορεί το πρώτο, αλλά τον απειλεί μονίμως το δεύτερο.

Η απόφαση για την Χρυσή Αυγή ανήκει στον πολιτικό κόσμο και όχι στους δικαστές. Οι δικαστές θα εφαρμόσουν το νόμο. Αν ο νόμος δεν είναι σωστός, μπορεί η Βουλή των Ελλήνων να τον αλλάξει. Ας μην ζητάνε οι πολιτικοί από τους δικαστές να κάνουν την δουλειά που δεν θέλουν να χρεωθούν οι ίδιοι. Ο πολιτικός κόσμος πρέπει να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Και ταυτόχρονα να προχωρήσει στην περιβόητη κάθαρση της Δικαιοσύνης, του στρατού και της αστυνομίας από τα σταγονίδια. Είναι μία δουλειά που δεν έκανε ο Εθνάρχης όταν έπρεπε…